Γιατί το Merriweather Post Pavilion ΔΕΝ είναι ένας απο τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας

Merriweather Post Pavilion, το χτίσιμο ενός μύθου από σχεδόν συνηθισμένα υλικά χρησιμοποιημένα επανειλημμένα εδώ και 10 χρόνια. Τι να σημαίνει άραγε ο τίτλος; Να κάτσω να μάθω τα πάντα για το νέο μύθο που μου σερβίρεται. Τους παραγωγούς, τους ηχολήπτες, τα εσώτερα των studio sessions, το χρονικό των ηχογραφήσεων, τις επιρροές, το ηφαίστειο που βράζει. Και όπερ εγένετο, τα μισά μουσικά περιοδικά της υφηλίου με μια φωνή ,ως άλλος Ήφαιστος, πλάθουν την πανοπλία του παντοτινά ηττημένου indie μύθου. Του ήρωα που στο όνομα της εναλλακτικής pop/avant garde/new-psychedelic electronica (και δε ξέρω γω τι άλλο) θα πολεμήσει, ως άλλος Αχιλλέας, για την ανάδειξή του σε σπουδαιότερο δίσκο της δεκαετίας (χα,χα,χα..). Προσοχή, του σπουδαιότερου indie δίσκου της δεκαετίας που πρέπει με κάθε τρόπο επαναληπτικο-κακοφωνίας να μην μπει στη δισκοθήκη δίπλα στους Franz F ή τους Strokes που κακοφωνίζουν ευχάριστα. Ακόμα και οι πιο ψύχραιμες φωνές όμως παρασύρονται απο το hype.
Ή αλλιώς, πως η κρυστάλλινη ποπ μουσική θα πάρει την τελική εκδίκηση από το μπασταρδεμένο ροκ. Δεν ακούω ούτε μια κιθαρίτσα σε κάποιο από τα 10 εις την δεκάτη layers ήχου. Κομματάρες; Χμ, όχι κι έτσι. Έχει 4,5 πολύ καλά, ψυχεδελικά, ανοιξιάτικο απόγευμα με το αυτοκίνητο μπροστά στον απογευματινό ήλιο (οκ, λίγο πιο πειραγμένο σκέψου το όλο πράγμα). Ναι, με έπεισε (στιγμές μου θυμίζει Sergeant Peppers τρομάρα του), μέχρι κάπου κει μετά τη μέση που αρχίζει η βαρεμάρα, για να ολοκληρωθεί το έργο με την επιτηδευμένη κακοφωνία (καλά κάνουν οι άνθρωποι, δε ζήτησαν από κανέναν να τους ανακηρύξει σωτήρες).
Μα ψηνόταν εδώ και καιρό ο μύθος. Να σας πω, δε θα αντισταθώ, έτσι φτιάχνεται το rock ‘n roll, μην παραξενευτείτε αν το βάλω στα τοπ της χρονιάς. Σε live τους να πάω και να ψυχεδελιστώ κατάλληλα θα το καταλάβετε από τις (πιο ψύχραιμες ίσως απ’ότι εδώ) σπονδές λογοδιάρροιας που θα καταθέσω στον ιερό βωμό του blogging.
Τέσπα, τους Animal Collective τους ακούω σαν ηλεκτρονική μουσική, επαναληπτικό μπιτάκι και τέτοια. Για καλύτερη ποπ ψυχεδέλεια βλέπε εδώ.