Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Η εκπομπή της Τετάρτης 29/04



Empire of the Sun – Delta Bay
Lali Puna – Call-1-800-Fear
Hearthroabs – Bright Green Day
Throwing Muses – Portia
Abbie Gale – Gone
Plumerai – En Vole
Amadou & Mariam – Sabali
Tonino Carotone – La Abuela Vuela
The Black Lips – Navajo
Phil Shoenfelt – Alchemy
Nick Drake – River Man
Jose Gonzales – Heartbeats
Yo La Tengo – Madeline
Joy Zipper – Baby, You Should Know
4Hero – Les Fleur
Air France – No Excuses
Jens Lekman – Sipping On The Sweet Nektar
Santana – Do You Like The Way
Morcheeba – Way Beyond
Sharon Jones – Stranded in your Love
Archive – Bullets
The Horrors – Sea Within a Sea
Portishead – The Rip
Julian Cope – Leli B
Kate Bush – Mother Stands For Comfort
Animal Collective – Also Frightened?

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Πασχαλιάτικες επιρροές

Ευχές για λιγότερη πληροφόρηση και περισσότερο ακουστικό μοίρασμα με τους γύρω μας. Για το άφεμα στο χρόνο και το άκουσμα των μουσικών του κόσμου, της πόλης στα εμπορικά κέντρα, στις καφετέριες, στο αυτοκίνητο του πατέρα σου και τη γιορτή μιας φίλης σου ή στο ραδιόφωνο καθώς μπαίνεις στο παλιό σου σπίτι και η αδερφή σου ακούει mojo. Ή τι παίζει το ταίρι σου ενώ εσύ πασχίζεις να ανοίξεις μάτι πρωί πρωί στις 11. Παίρνεις τα βουνά και αναπνέεις, μακριά απο τη σχιζοφρένεια του ιντερνετ, κλαρίνο, ζεϊμπέκικο, οι μεγάλοι μεθάνε χειρότερα και τα σπάνε μέχρι πρωϊας με τις κοιλάρες τους περήφανες στο χορό της μνήμης. Και εσύ αναρωτιέσαι τι απο όλα αυτά έχεις στον μικρόκοσμο της παγκοσμιοποίησης του pc σου... Αν αξίζει τον κόπο όλη αυτή η τρέλα που μας έχει πιάσει να τα μάθουμε όλα και να τα κατηγοριοποιήσουμε μέσα απο κριτικές. Ματαιοδοξία. Χρειάζεται και λίγη ησυχία. Σσσσσσσσσσσσ!!

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Τετάρτη 15 Απριλίου, τρανσμίσιον φρομ δε σάτελαϊτ



Απο τα desert τοπία των Earthbound στο shoegaze των Hearthrobs και απο την αναβίωση του dance punk των Yeahs στην πασχαλιάτικη εμμονή με τους Warlord.

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Best of the decade με Morcheeba. Mπα!


Morcheeba στα καλύτερα της δεκαετίας; Όταν έχουν μεγαλουργήσει μέσα στα 90s και έπειτα βγάζοντας τον μέτριο 3ο δίσκο τους, ποιος να τους δώσει σημασία μετά… Το Charango είναι εντελώς υποκειμενική επιλογή αλλά αξίζει αν δεν του έχετε δώσει προσοχή να το κάνετε τώρα που οι παραλιακές εξορμήσεις και τα παγωμένα κοκτέιλ σε μπαράκια κάτω από φοίνικες και όλα αυτά τα γνωστά πλησιάζουν.
Ο ήχος των Morcheeba σε αυτό τον δίσκο είναι όσο απλούστερος γίνεται, soul pop για εύκολες και απροβλημάτιστες ακροάσεις. Η αξία του νομίζω έγκειται στη διαβάθμιση του ενδιαφέροντος καθώς κυλάει η ροή του. Ξέρεις ότι άπαξ και τον ακούσεις για 1η φορά θα θυμάσαι όλα τα ρεφρέν κάθε τραγουδιού. Θα θέλεις όμως και μια 2η για να τα εμπεδώσεις. Και έπειτα μια 3η γιατί υπάρχουν κρυφά σημεία στα οποία δεν έδωσες την αρμόζουσα προσοχή, εκεί που ο ήχος γεμίζει με samples και άλλα κερασάκια στο ποπ μαρτινάκι μας. Με τις ακροάσεις λοιπόν νοιώθεις ένα ευχάριστο ζάλισμα, είναι η ώρα του δειλινού και λές να το γυρίσεις σε μαργαριτούλα με πιο Ice cream διάθεση. Εκεί που κάνεις κεφάλι για τα καλά έρχεται το ριλαξάρισμα με λίγο Kurt Wagner (Lampchop) και την ειλικρινή παράκληση του «Undress Me Now». Βουτίτσα στο νεράκι και κοίταγμα μπροστά , στο άπειρο μαύρο της νυχτερινής θάλασσας, θα μπορούσε να είναι η Νέα Υόρκη με τα φώτα της ή οι φωτοσκιάσεις στο τζάκι αυτές οι λάμψεις των υποβρύχιων δροσοσταλίδων. Αυτό μου αρέσει σε αυτό το δίσκο, είναι κοσμοπολίτικος χωρίς να το προσπαθεί πολύ και γίνεται δικός σου, τον συνδέεις με την καθημερινότητά σου, είτε την αστική είτε την θαλασσινή.
Η μουσική του Charango δεν είναι για μεγάλο ψάξιμο, λιτές μελωδίες με απλούστατα strings, hip hop ρυθμοί και δροσερές μπαλάντες. Τίποτα το ιδιαίτερο εκτός από ζεστές στιγμές που αφήνουν όμορφες αναμνήσεις. Αρκούν αυτά για να είναι μέσα στα καλύτερα των 00s; Pure simplicity, yes!

Ruby picks up: Undress me now, Way Beyond, What New York Couples Fight About

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Αυτά σκέφτομαι τώρα

Ένα τραγούδι που είχα να ακούσω απο το 1994. Zω μία παρατεταμένη εφηβεία από την οποία δε θέλω να φύγω. Ακούω την ίδια μουσική που άκουγα στα 15, υπεραμύνομαι αυτής. Σε τι συνίσταται η ενηλικίωση; Στις ευθύνες. Που τις φοβάμαι πάλι, που τις διώχνω, τις ξεχνάω, δε ξέρω τι σημαίνουν. Ελίτ; Μα όχι, κοιτάζω και τους φτωχούς, πόσο ακολουθούν την ευθύνη να αλλάξουν τον εαυτό τους από το να ζητιανεύουν και να ψάχνουν στα σκουπίδια; Ελίτ, φίλε, εδώ το αγγούρι, μπες στην ελίτ να δεις. Ευτυχία και ολοκλήρωση είναι η αναγνώριση, ο πλούτος, mainstream approach. Δεν υπάρχει τέτοια, όλα είναι στιγμιαία , γίνονται και χάνονται για να εμφανιστούν πάλι. Αρκεί μια παρέα μόνο να τα εμπεδώσεις, μια νύχτα να ανυψωθείς και ένα μεθύσι να λυτρωθείς. Το πρωί πάλι από την αρχή, υπάρχει κάτι από το τίποτα ρωτάς. Αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου με τον πονοκέφαλο του hangover; Παιδιά, δουλειά, σπίτι, θυμός, απαισιοδοξία, λόγια και σκέψεις. Μην παραπονιέσαι όμως, θα περάσει. πάω να πιω.

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

H εκπομπή της Τετάρτης 8 Απριλίου



James Blackshaw – Infinite Circle
Empire of the Sun – Standing on the Shore
Cut Copy – Far Away
Friendly Fires – On Board
LCD Soundsystem – Big Ideas
Lena Platonos – Protomagia
Flakes – Trashroot
Deerhunter – Intro
Deerhunter – Agoraphobia
Gravenhurst – Hollow Man
Make Believe – Leave me Alone
Dead beat Escapement – Shadow Caster
The Organ – Let the Bells Ring
Pretenders – Night in my Veins
Glorybox – Just Impaired
NIN – The Perfect Drug
Pixies – Trompe le monde
Trail of Dead – Ascending
Sugar – Gift
Nirvana – Sappy (Verse Chorus Verse)
Les Savy Fav – Comes and Goes
Last Shadow Puppets – My Mistakes Were Made for You
Martina Topley Bird – Shangri-la
The Last Drive – 20000 Miles
Dan Auerbach – Heartbroken, in Disrepair
Queens of the Stone Age – I ‘m Gonna Leave You
Διάφανα Κρίνα – Κι αν Έσβησε σαν Ίσκιος
Λευκή Συμφωνία – Το Φεγγάρι Αιμορραγεί
South of no North – Fell Frozen
Arcade Fire – My Body is a Cage

Μπορείτε πάντα να ακούτε και ζωντανά κάθε Τετάρτη στις 18.00 στη συχνότητα του σταθμού, MYTHOS FM 90,6 ή απο το site http://www.mythosfm.gr/ .

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Miroir Noir

Χθες έλαβα ένα υπέροχο δώρο








'Οσο είναι δικό μου είναι και δικό της!

Αυτό είναι για εσάς!

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Glorybox και Carte Postale στο Μέγαρο Γαλανόπουλου

Να σας πω δυό λογάκια για το live των Glorybox και Carte Postale που παρακολούθησα χτες στο Μέγαρο Γαλανόπουλου. Κυριακή βράδυ με σχετικά πεσμένη θερμοκρασία και χωρίς καθόλου παρέα ξεκινάω για την Αγίου Γεωργίου με μέτριες διαθέσεις. Πίστευα ότι δε θα βρίσκεται αρκετός κόσμος στη συναυλία αλλά οι αρνητικές προσδοκίες μου εξανεμίστηκαν με το που μπήκα στο χώρο. Ο κόσμος ήταν αρκετός και μπροστά στη σκηνή δεν μπορούσες να σταθείς ή να περάσεις. Αυτό βέβαια δε βοηθούσε στην οπτική επαφή με το live act αλλά αν δεν έχεις παραβρεθεί ξανά σε αυτό το χώρο έχεις μπόλικη τέτοια επαφή με τα υπόλοιπα στοιχεία που τον αποτελούν, τις υψηλές οροφές, τις μαρμάρινες κολόνες και τα πατώματα, τις καμάρες, τους πολλαπλούς χώρους με έξοδο στο όμορφο κήπο του κτιρίου. Όλη η διαρρύθμιση αυτή εμποτισμένη απο ένα κόκκινο χρώμα ζωής, πάθους και μεγαλείου. Σαν ένα Decadence πριν την ανεξαρτητοποίησή του.
Με τέτοια εντύπωση λοιπόν στάθηκα πίσω από την κονσόλα του ηχολήπτη για να απολαύσω τις Glorybox. Μία ώρα έπαιξαν οι τύπισσες και αυτή την ώρα ήμουν επικεντρωμένος στο αριστοτεχνικό δέσιμο των φωνητικών τους, το στοιχείο που ξεχωρίζει στην ηλεκτροακουστική ξεχαρβαλωμένη μπλουζ ποπ που παίζουν. Η PJ έρχεται κατευθείαν στο μυαλό αλλά όχι μόνο και όχι απαραίτητα. Κάποιες φορές ένα drum machine έδινε το ρυθμό και άλλες μια μελόντικα ή κάποιο άλλο όργανο που δε μπορούσα να διακρίνω από τα κεφάλια μπροστά μου, καθιστούσε τον ήχο πότε ψυχεδελικό πότε αβανταδόρικο. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση είναι που οι Glorybox μπορούν να εμβαθύνουν περισσότερο και να παράξουν όμορφη, σκοτεινή, ερωτική, και απολύτως θηλυκή μπλουζ μουσική. Όσο για τις φωνές των κοριτσιών, άψογες σε άρθρωση, καθαρότατες σε εντάσεις, πετυχημένες στις ακραίες συναισθηματικές εκδηλώσεις τους. Ο τρόπος που η μια στεκόταν απέναντι στην άλλη, σε ένα μπαράζ αντιπαράθεσης μεταξύ ξανθιάς και μελαχρινής (κατά την όψη των πρωταγωνιστών του έργου) θηλυκότητας, ακόμα και μη προσβάσιμος οπτικά, έκανε τη δουλειά του και ακουστικά. Ζηλεύω βέβαια λίγο τους μπροστινούς.
Μετά από ένα σύντομο διάλλειμα ακολούθησαν οι Carte Postale που δραστηριοποιούνται στην Πάτρα. Το κοινό πύκνωσε και τα επιφωνήματα επίσης, τότε κατάλαβα για ποιους είχε έρθει ο κόσμος. Το γκρουπ έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Πάτρα, η οποία και ήταν πετυχημένη τόσο αν λάβει κανείς υπόψη τα χειροκροτήματα που ακούστηκαν όσο και την ένταση με την οποία εκτέλεσε το ίδιο τις μελωδικές post rock ιστορίες του. Στην πλειοψηφία τους instrumental κομμάτια με επιρροές από Explosions in the Sky και η Πάτρα αποκτά το πρώτο Post rock όνομα. Σε μερικά κομμάτια συμμετείχε και η Δήμητρα από τους Glorybox (φαντάζομαι, μιας και δε το επαλήθευσα).
Τι κρατάω από το live αυτό; Τις σκιές των μουσικών στα αετώματα της οροφής να πάλλονται σαν σκιάχτρα και να μην έχω μια φωτογραφική μηχανή ή κάμερα να τις καταγράψω. Τι κρατάω από τους Carte Postale; Ότι έχουν κλίση στην κλασική μουσική έκφραση αφού το τσέλο έπαιξε σημαντικό ρόλο τον ήχο τους. Που αλλού ταξίδευε το μυαλό μου εκείνη την ώρα; Σκεφτόμουν τι καινούργιο μουσικά έχουν να μας δώσουν την στιγμή που αυτό το είδος από πολύ νωρίς αναλώνεται στα ίδια κλισέ, αργόσυρτες μελωδίες με περιοδικές εντάσεις. Τότε σκέφτηκα ότι είναι υπέροχο αυτό που συμβαίνει με τα τόσα συγκροτήματα και την σύμπνοια που υπάρχει μεταξύ τους. Η ποπ έκφραση είναι μια πραγματικότητα, για λίγους μεν αλλά ήταν μια ανάγκη που βρήκε διεξόδους. Όμως, κάτι λείπει από όλη αυτή την εισαγώμενη κουλτούρα και αυτό είναι νομίζω ο εμπλουτισμός της με τα παραδοσιακά και τοπικά ακούσματα του τόπου μας. Αν όχι σε επίπεδο τραγουδοποιϊας τότε σε οργανικό επίπεδο, ο ήχος του σαντουριού, της λύρας, του κανονάκι και άλλων τέτοιων θα ταίριαζε γάντι στην experimental διάσταση που έχει λάβει η κοσμική ποπ και ροκ κουλτούρα.

Κυριακή 5 Απριλίου 2009

My Youth

Ψάχνω ένα τρόπο να σε προσεγγίσω για να μοιραστούμε ένα δυό ωραία πράγματα. Γιατί ο χρόνος της νεότητάς μας περνάει και αν δεν μοιραστούμε τώρα ότι περνάμε σε αυτή, τότε η μελλοντική μας νοσταλγία θα πνίγεται στο ψέμα ή θα πεθαίνει στην ηθελημένη λήθη. Φοβάμαι κι εγώ, αυτή θα είναι η ιστορία που θα αποκρύβουμε απο τους απογόνους μας, ο φόβος να είμαστε ελεύθεροι. Ή αλλιώς ο φόβος να παραδεχτούμε οτι είμαστε φυλακισμένοι. Αν το παραδεχόμαστε, θα κάναμε κάτι για να ξεφύγουμε απο αυτό, ένα βήμα στον αέρα, μια κραυγή στο σύστημα, ένα φιλί στη ψυχή, κάθετι που θα καθιστούσε την αντίστασή μας ευγενική. Τότε θα ποιούσαμε κάτι πέρα απο αυτά που οι δοτοί μας ρόλοι στο σύστημα επιτρέπουν. Κάθετί γενναίο στη νεότητα γίνεται ποιητικό και χτίζει το νόημα μέσα στο χρόνο, έπειτα γερνάει και γίνεται νοσταλγία.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Νοσταλγός του πανκ ροκ

Είναι εντυπωσιακό ότι ενώ συχνά κατηγορούμε το ίντερνετ για την ταχύτητα των πληροφοριών και το χάσιμό μας σε αυτή, αναπλάθουμε ταυτόχρονα το παρελθόν με τον προσωπικό του τρόπο ο καθένας. Εγώ αυτή την στιγμή χάνομαι στα 80s πανκ μέσα από μπλογκς, βίντεο, rapids, κείμενα παλιών κολλημένων και νέων θαυμαστών. Πλάθω ένα παρελθόν που υπήρξε και πήρα μόνο τη μυρωδιά του μέσα στον απόηχο των 90s. Θυμάμαι στιγμές σε νυχτερινά μαγαζιά που κουνούσαμε τα κεφάλια μας με νεύρο, χωρίς attitude, που το μαγαζί σειόταν με το Χ-cute, το Leave me alone, to Gone Gone Gone. Εποχές που οι ήρωες της creep και της wipe out records είχαν ήδη παρέλθει και ανήκαν σε μια γενιά που τότε, στα 1993 που πρωτοπήγαμε στο drum, άρχισε να ενηλικιώνεται, να ξεχνιέται, να μην είναι οι ψηλοί πανκς με τα σκουλαρίκια που μας λέγαν να αποφεύγουμε στο δημοτικό γιατί τότε ήταν ακόμα ήρωες. Οι σκουλαρηκάδες, αποβράσματα ελκυστικά, όχι σαν τα μέταλλα, σε αυτούς υπήρχε κάτι πραγματικό, κάτι σε άμεση αντίδραση με το κύριο πρότυπο της μουστακικής κοστουμίλας και της γκριζομπλέ σημαιοπληξίας.
Χρόνια μετά στις σύγχρονες σελίδες της δικής μας lifestyle επιλογής, δηλαδή του Google searching,μαθαίνουμε πολλά για την ιστορία αλλά την ξαναζούμε ταυτόχρονα. Ακούγοντας τους South of no North, που ποτέ μου δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω γιατί δεν υπήρχαν οι δίοδοι, τώρα λοιπόν που τους ακούω ανοίγεται μια νέα θέαση ενός παρελθόντος σε άμεση όμως συναισθηματική σύνδεση με εκείνα που ήξερα εγώ ότι ήταν τα 80s. Ισχυροποιείται η αίσθηση της κληρονομιάς, εμπλουτίζονται οι ανύπαρκτες στην πραγματικότητα αναμνήσεις από μια άλλη εποχή που μπορεί και η ίδια να υπήρξε μόνο στα όνειρα μιας αγωνιώδους εφηβείας. Η συνειδητοποίηση αυτή αντί να αποκαθηλώνει τις αναμνήσεις και να απομυθοποιεί τα όνειρα, τα ξαναζωντανεύει στο παρόν. Τόσες επανενώσεις συγκροτημάτων και κάποια επιστροφή στο βινύλιο δεν είναι απλές εκφάνσεις εμπορικής εκμετάλλευσης της κατάστασης. Είναι το έμπρακτο αποτέλεσμα της επαναφοράς της συλλογικής μνήμης μέσω του διαδικτύου. Και της αποσπασματικής εμπειρίας που παρουσιάζεται τώρα σαν συλλογική παρακαταθήκη για όσους την αναζητούν.
Με λίγα λόγια το παρελθόν σου μπορεί να ζωντανέψει στο διαδίκτυο, τα πρώτα σου αγαπημένα τραγούδια, οι παλιότεροί σου συμμαθητές, οι διαφημίσεις με τις οποίες σε τάιζε το αυγό η γιαγιά. Μα και εκείνα τα τραγούδια που σνόμπαρες, τα παιδιά που αντιπαθούσες, οι σειρές που σιχαινόσουν να βλέπεις στην tv. Περισσότερο απ’όλα όμως ζωντανεύεις εσύ μαθαίνοντας εκείνο που υπήρξε και δεν το πήρες μυρωδιά τότε που πραγματικά ή ψευδαισθησιακά συνέβη. Μέχρι να επιστρέψεις πάλι στην μη ψηφιακή, μη αναλογική, μη τεχνολογική, μη λογική, μη πραγματική καν ύπαρξή σου, εσύ που ονειρεύτηκες μα καθόλου δεν υπάρχεις καν, παρά μόνο σε αυτό το όνειρο μέσα είσαι κλεισμένος για πάντα.
I’ll never sing, for the song fell frozen from my lips

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Η εκπομπή της Τετάρτης 01/04



Beirut – No Dice
Robyn – With Every Heartbeat
U2 – Moment of Surrender
Bruce Springsteen – Outlaw Pete
The Aliens – I am the Unknown
Super Furry Animals – She’s Got Spies
Ry Cooder – Chavez Ravine
Paul Simon – Diamonds on the Soles of her Shoes
Vampire Weekend – One
Franz Ferdinand – Send Him Away
Dengue Fever – Mr. Orange
Make-Up – Feelin’ Man
Rocket From the Crypt – On A Rope
The Hold Steady – Same Cooks
Antony and the Johnsons – Crying Light
Kate and Anna McGarrigle feat. Martha Wainwright – Winter Lady
Pentagle – Once I Had a Sweetheart
The Essex Green – Saturday
Purple Overdose – Rooby Go Round
Procol Harum – Conquistador
Cream – Strange Brew
Dan Auerbach – I Want Some More
Unknown artist
Tv On the Radio – Wolf Like Me
2L8 – Excuse me, but I just Have to Explode, pt2
Ballbreaker – You Got to Fight For your Right to Party
Ramones – Blitzkrieg Bop
Beck – Timebomb
R.E.M. – bang and Blame
Kings of Leon - Closer

Μπορείτε πάντα να ακούτε και ζωντανά κάθε Τετάρτη στις 18.00 στη συχνότητα του σταθμού, MYTHOS FM 90,6 ή απο το site http://www.mythosfm.gr/ .