Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Αυτά σκέφτομαι τώρα

Ένα τραγούδι που είχα να ακούσω απο το 1994. Zω μία παρατεταμένη εφηβεία από την οποία δε θέλω να φύγω. Ακούω την ίδια μουσική που άκουγα στα 15, υπεραμύνομαι αυτής. Σε τι συνίσταται η ενηλικίωση; Στις ευθύνες. Που τις φοβάμαι πάλι, που τις διώχνω, τις ξεχνάω, δε ξέρω τι σημαίνουν. Ελίτ; Μα όχι, κοιτάζω και τους φτωχούς, πόσο ακολουθούν την ευθύνη να αλλάξουν τον εαυτό τους από το να ζητιανεύουν και να ψάχνουν στα σκουπίδια; Ελίτ, φίλε, εδώ το αγγούρι, μπες στην ελίτ να δεις. Ευτυχία και ολοκλήρωση είναι η αναγνώριση, ο πλούτος, mainstream approach. Δεν υπάρχει τέτοια, όλα είναι στιγμιαία , γίνονται και χάνονται για να εμφανιστούν πάλι. Αρκεί μια παρέα μόνο να τα εμπεδώσεις, μια νύχτα να ανυψωθείς και ένα μεθύσι να λυτρωθείς. Το πρωί πάλι από την αρχή, υπάρχει κάτι από το τίποτα ρωτάς. Αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου με τον πονοκέφαλο του hangover; Παιδιά, δουλειά, σπίτι, θυμός, απαισιοδοξία, λόγια και σκέψεις. Μην παραπονιέσαι όμως, θα περάσει. πάω να πιω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου