My Youth

Ψάχνω ένα τρόπο να σε προσεγγίσω για να μοιραστούμε ένα δυό ωραία πράγματα. Γιατί ο χρόνος της νεότητάς μας περνάει και αν δεν μοιραστούμε τώρα ότι περνάμε σε αυτή, τότε η μελλοντική μας νοσταλγία θα πνίγεται στο ψέμα ή θα πεθαίνει στην ηθελημένη λήθη. Φοβάμαι κι εγώ, αυτή θα είναι η ιστορία που θα αποκρύβουμε απο τους απογόνους μας, ο φόβος να είμαστε ελεύθεροι. Ή αλλιώς ο φόβος να παραδεχτούμε οτι είμαστε φυλακισμένοι. Αν το παραδεχόμαστε, θα κάναμε κάτι για να ξεφύγουμε απο αυτό, ένα βήμα στον αέρα, μια κραυγή στο σύστημα, ένα φιλί στη ψυχή, κάθετι που θα καθιστούσε την αντίστασή μας ευγενική. Τότε θα ποιούσαμε κάτι πέρα απο αυτά που οι δοτοί μας ρόλοι στο σύστημα επιτρέπουν. Κάθετί γενναίο στη νεότητα γίνεται ποιητικό και χτίζει το νόημα μέσα στο χρόνο, έπειτα γερνάει και γίνεται νοσταλγία.