Τα καλύτερα album της δεκαετίας: Ξεκίνημα με..Sufjan Stevens

Από σήμερα και κάθε εβδομάδα αυτό το blog θα παρουσιάζει μια ανασκόπηση στους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας που τελειώνει σε μερικούς μήνες. Χωρίς αυστηρή αξιολογική σειρά λοιπόν αρχίζουμε σήμερα από τον κύριο SUFJAN STEVENS και τον τελευταίο του πολύ μεγάλο (κυριολεκτικά) δίσκο με τίτλο «Illinoise».



Τον εν λόγω κύριο τον γνώρισα μέσα από μία συλλογή του βρετανικού περιοδικού Uncut με κομμάτια από μερικούς από τους καλύτερους δίσκους του 2005, έτσι όπως τους είδε το περιοδικό. Στη συλλογή υπήρχε το τραγούδι «The man of metropolis steals our heart”, ένα εφτάλεπτο επικό κρεσέντο indie pop κοσμικής αμερικάνικης τραγουδοποιϊας. Ήχος περιπετειώδης από έναν πολύ νέο καλλιτέχνη. Σύντομα έμαθα ότι ο Sufjan όχι μόνο είχε παρελθόν αλλά ο προηγούμενος δίσκος του, το “Steven Swans” ήταν κι αυτός μέσα στη λίστα του Uncut. Επιφυλάσσομαι για το τελευταίο αλλά μετά την πρώτη ολοκληρωμένη ακρόαση του Illinoise, βρίσκομαι ακόμα χαμένος κάπου ανάμεσα στα 22 τραγούδια του τελευταίου.
Η έκπληξη αρχίζει από το σουρεαλιστικό του εξώφυλλο, όπου δεν καταλαβαίνεις τι πρόκειται να ακούσεις αλλά ότι και να είναι αυτό σίγουρα θα είναι παιχνιδιάρικο. Μετά ρίχνεις μια ματιά στους τίτλους των τραγουδιών. «Concerning the UFO Sighting Near Highland Illinois” ή «The Black Hawk War, or, How to Demolish an Entire Civilization and Still Feel Good About Yourself in the Morning». Κάτι μεγάλο μυρίζει εδώ μέσα. Και πράγματι, τα πνευστά δίνουν και παίρνουν, συνοδευόμενα από τις πανηγυρικές ποπ συνθέσεις του δημιουργού. Μέσα εδώ η έντεχνη αντίληψη για το ποπ τραγούδι γίνεται προσφιλής και πρόσχαρη και όταν αφήνεται σε μελαγχολικές στιγμές είναι περισσότερο περιγραφική και αφηγηματική (John Wayne Gacy, Jr) παρά άκρατα συναισθηματική και εσωστρεφής.
Ο Sugjan κοιτάζει σε όλες τις πλευρές της μοντέρνας παράδοσης που συνόδεψε την αμερικανική ποπ τραγουδοποιϊα, είτε είναι tropicalia ρυθμολογίες, είτε φολκ πνευστοκρατία, έγχορδες ψυχεδέλικές γέφυρες, στιγμιαιες κρυφοαβανταδόρικες εξάρσεις, είτε σύγχρονη Americana στα καλύτερά της. Ήχοι περίπλοκοι αλλά άψογα ενορχηστρωμένοι ούτος ώστε να γαργαλούν ευχάριστα το αυτί.
Ο καλλιτέχνης με όλο αυτό τον μουσικό πλούτο καλά κάνει και δε βασίζει την τέχνη του στα δικά του και μόνο φωνητικά, που θυμίζουν μια περισσότερο lo-fi προσέγγιση. Γύρω του στέκεται μία αξιοπρεπέστατη χορωδία προσφέροντας λαμπερές εκτονώσεις σε ρεφραίν που δύσκολα ξεχνιούνται από την πρώτη στιγμή που ακούγονται (Chicago).
Οι στίχοι του Illinoise περιστρέφονται γύρω από την ανάμειξη της αμερικανικής παράδοσης με μια μεταμοντέρνα νοηματική, με έντονο έναν προσωπικό φετιχισμό του Stevens γύρω από προσωπικότητες, πόλεις, αντικείμενα. Η παρουσία του Superman και του κλασικού Νεοϋορκέζου κουστουμαρισμένου τύπου με το πούρο γύρω από ουρανοξύστες και όλα αυτά κάτω από έναν βραδινό φωτεινό λόγω παρουσίας ούφο ουρανό στο εξώφυλλο μαρτυράνε ότι ο μουσικός αγαπάει τα παραμύθια. Και αυτό κάνει μέσα στα 22 διαμαντάκια που βρίσκονται εδώ μέσα, αναμιγνύει πραγματικές εμπειρίες του ίδιου και του περιβάλλοντός του με σουρεαλιστικές ιστορίες γύρω από φαντάσματα, αγάλματα, πεθαμένους ήρωες και αντι-ήρωες.
Αν θέλαμε να αποδώσουμε έναν αντικειμενικό σκοπό στον καλλιτέχνη είναι να σπεκουλάρει πάνω σε μια απομυθοποίηση του αμερικανικού ονείρου, βασισμένη πάνω σε μια αισιόδοξη επιστροφή στις αξίες και τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά της Ηπείρου. Παίρνοντας ποπ μεταμοντερνισμό από το αποτυχημένο όνειρο και αναμιγνύοντάς τον με βουκολικές μελωδίες από τις δεύτερες, πετυχαίνει μια μοναδική ηχητική μείξη που πάει μπροστά τόσο την κλασική όσο και την μοντέρνα νοηματική μιας φρέσκιας ποπ αισθητικής.

Ruby picks up: The Black Hawk War, Jacksonville, Chicago, John Wayne Gacy Jr, The Tallest Man The Broadest Shoulders