12 albums

Λοιπόν, διάλεξα 12 δίσκους από την αγαπημένη αλλά ξεχασμένη δισκοθήκη στο άλλο σπίτι. Κριτήριο επιλογής ήταν το εξής: γύρισα έναν ένα τους δίσκους, κοίταζα το εξώφυλλο και απλά ένιωθα, αφήνοντας τη μνήμη των συναισθημάτων να παίξει το παιχνίδι της. Και το έπαιξε με το παραπάνω. Ιδού το αποτέλεσμα:

VARIOUS ARTISTS – Hear ‘n aid

O πρώτος δίσκος που λούφαξα από το θείο μου, που είχε πάμπολλους δίσκους . Δεν το πήρε ποτέ χαμπάρι βέβαια γιατί δεν τους άκουγε ποτέ και τους χρησιμοποιούσε μόνο για να κάνει διαφημιστικές ηχογραφήσεις σε κάτι σταθμούς. Βλέπετε ήταν στα μέσα και τα έξω της εποχής ο Θειός. Όλη η σαβούρα των ελληνικών, ιταλοdisco και άλλων σαχλών σκευασμάτων των πολυεθνικών των 80s ήταν σε αυτή τη συλλογή του Θείου. (είμαι σίγουρος ότι αρκετοί θα τη λιμπίζονταν τώρα). Κάποιοι ξεχώριζαν λόγω μακριών μαλλιών. Dio, Rοb Halford, κάτι Quiet Riot, κάτι Iron Maiden, όλοι και πολλοί άλλοι στο εξώφυλλο γι’αυτό τον δίσκο που φτιάχτηκε με πρωτοβουλία του Dio για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

RITCHIE BLACKMORE'S RAINBOW

Έφτασε στα χέρια μου παραιτημένος και ταλαιπωρημένος και εγώ του πρόσφερα τουλάχιστον μια στέγη, γεμάτη σεβασμό και αγάπη για ότι μου είχε προσφέρει έως τότε. Βλέπετε, δεν ήταν το οποιοδήποτε αντίτυπο αυτού του δίσκου αλλά ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι. Συγκεκριμένα εκείνο από το οποίο είχαν γραφτεί οι πρώτες μου κασέτες από την ξαδέρφη μου κάπου 15 χρόνια πριν το κληρονομήσω από τους κοινούς μας και σχεδόν συνομήλικούς της «πειρατικούς» Θείους (άλλοι αυτοί). Οι Θείοι το διέλυσαν το μαγαζί, ο ένας έγινε γνωστός τοπικός House dj και έπειτα έφτιαξε το κουρείο του και την οικογένειά του και ησύχασε, ο άλλος παράτησε τις μεταλλιές αλλά έγινε περιζήτητος ντράμερ. Τον είδα τις προάλλες μετά από αρκετά χρόνια και του είπα ότι έχω αυτόν και άλλους δίσκους του και δεν το ήξερε καν. Με χαρά μου έμαθα ότι το όνειρό του για έναν ραδιοφωνικό σταθμό είναι πάντα ζωντανό. Οι δίσκοι αυτοί ήταν σκορπισμένοι από δω και από κει. Ο συγκεκριμένος μαζί με κάτι Dark Side of The Moon, Fly To The Rainbow, Barcley James Harvest, Al Di Meola, George Harrison και άλλους που είχαν το S χαραγμένο με στυλό πάνω (από το αρχικό του αδερφού του)ήταν στα ράφια του σαλονιού των γονιών της ξαδέρφης μου και τους τσίμπησα πριν πεταχτούν.

MANOWAR – Into Glory Ride

Οι μυθικές εποχές της 2ης Γυμνασίου. Μπάλα, φαί αβέρτα, ιδρώτας, βρώμα και heavy metal. O Φάνης με είχε πείσει ότι οι δίσκοι των MANOWAR ήταν υπερ-σπάνιοι και δεν τους έβρισκες ούτε στην Αθήνα. Μέχρι που γυρνώντας σπίτι από το σχολείο και περνώντας έξω από ένα από τα συνοικιακά δισκάδικα της εποχής, να σου το ολόκληρο σε βινύλιο. Και να σκεφτείς ότι δεν είχα δει ούτε το εξώφυλλο μέχρι τότε. Που να το δεις, υπερσπάνιο μιλάμε. Ακόμα και τότε μου φάνηκε κάφρικο θυμάμαι. Πήγα κατευθείαν σπίτι, άνοιξα το κουτί με τα κοινόχρηστα και ναι! Είχε λεφτά, μόνο 3 χιλιαρικάκια έκανε, πω πω αμαρτία, πάλι, χτες δε ξαναπήρες…

QUEEN – Greatest Hits 1

To προηγούμενο καλοκαίρι το έπαιζε συνεχώς η κασέτα του ιταλού φιλοξενούμενου του κολλητού μου στο εξοχικό μας. Του το χάρισε και οι Queen συνοδεύουν πολλές παρειστικες στιγμές από τότε. Το επόμενο καλοκαίρι, και ενώ είχε προηγηθεί ένα μεγάλο πάρτυ από ένα συμμαθητή όπου για πρώτη φορά χόρεψε μαζί μου κοπέλα όπου να σου εγώ ο μεταλλάς να χορεύω house και baggy και rave, ερωτεύτηκα. Αποτυχημένα βέβαια όπως το θέλει η μοίρα των μελλοντικών ονειροπόλων. Συνοδεία μου το Bohemian Rhapsody.

VARIOUS ARTISTS – Rock with the Legend

Levi’s 501 επιβαλλόταν να φοράς τότε. 3η γυμνασίου και ένας συμμαθητής μου δανείζει την διπλή κασέτα που περιέχει την υπέρτατη κομματάρα που με έκανε να το γυρίσω επίσημα πλέον σε ροκά, Born to be Wild. Η συλλογή περιείχε και άλλα καλά κομμάτια που με κέρδισαν περισσότερο ίσως από αυτό. Αντίο Metal, rock ‘n roll and punk rock was coming soon.

ΠAYΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Έβγαζα σπυράκια στην ιδέα ότι έλληνες μπορούν να παίξουν ροκ. Μου φαινόταν αστείος ένας φίλος από την εξοχή που ήδη από το γυμνάσιο μου έτρωγε τα αυτιά με τις Τρύπες, τη Λευκή Συμφωνία και τον Παύλο. Επισκέφτηκα τον θείο με την 80s συλλογή και τσίμπησα αυτή τη συλλογή και το Εν Λευκώ. Έχω τόσα χρόνια να ακούσω αυτά τα τραγούδια αλλά θυμάμαι ότι μου άλλαξαν την εντύπωση που είχα για τη ροκ μουσική. Αυτά τα τραγούδια είχαν θλίψη αλλά και ποίηση συνάμα, διασκέδαση και πικρό χιούμορ μαζί.

SCORPIONS – Taken By Force

Εδώ βρίσκεται το πρώτο τραγούδι που άκουσα ποτέ από αυτό το συγκρότημα που ακόμα αγαπάω πολύ. Ήμουν μόνο 8 χρονών τότε αλλά η ζωή μου άλλαξε για πάντα. Born To Touch Your Feelings. Σπασμένο από το μοναστηράκι, το εξώφυλλο μετράει.

THE CHARLATANS – The Only One I Know (12’’)

Μεταξύ γυμνασίου και Λυκείου πηγαίναμε σε πάρτυ πολλά και στο υπέρτατο Mosquito, το τετραπέρατο μαγαζί που άρχιζε πρόγραμμα με Prodigy, Altern 8, Quadrophonia, και τελείωνε με Sound, Violent Femmes και αυτούς τους τυπάκους. Στο σχολείο τότε συζητάγαμε με ένα συμμαθητή για τις προτιμήσεις μας. Του άρεσε το One Way or Another αλλά δεν το είχε. Μου άρεσε το The Only One I Know, αλλά δεν το έβρισκες τότε παρά μόνο σε μια ακριβή διπλή διαφημιστική συλλογή ενός ποτού (ούτε το ντεμπούτο τους το συμπεριλάμβανε στις περισσότερες εκδόσεις απ’ ότι διαπίστωσα χρόνια μετά). Είχα μόλις αγοράσει όμως μια συλλογή πολύ μέτρια που περιείχε το τραγούδι που ήθελε ο φίλος, το οποίο ήδη το είχα σε μία άλλη συλλογή. Εκείνος μου πετάει ότι έχει τη διπλή συλλογή του ποτού αλλά και το 12άρι των Charlatans, το οποίο θα θυσίαζε άνετα για ένα one way or another.. Ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου. Ξεφορτώθηκα τη μέτρια συλλογή και έβαλα το 12άρι να παίξει. Τέτοιο ήχο δεν είχα ξανακούσει μέχρι τότε. Αυτό το τραγούδι ακόμα με μαγεύει.

SMASHING PUMPKINS – Siamese Dream

Musical, τέλη 1993, ψάχνω τους Violent Femmes να τους πάρω για δώρο. Δίπλα μου ένα ξανθό φρικιό αλλά πιο μοντέρνο, όχι από αυτούς τους σκουλαρηκάδες τους ψηλούς με τα μαύρα. Μου το δείχνει λέγοντας ότι αυτός είναι δισκάρα αν ψάχνεις για τέτοια ακούσματα (σιγά το κοινό που έχουν λέω τώρα).Πήρα τους Femmes. Μετά είδα το βίντεο του Today και κάτι σκίρτησε μέσα μου, ήταν θα έλεγα τώρα το πρώτο ποπ άκουσμα που με κατέκτησε. Ποπ με θυμό, θλίψη, τρέλα, γκλαμουριά. Αυτός ο συνδυασμός έγινε το αντικείμενο των επιθυμιών μου από τότε μέχρι σήμερα.

VERUCA SALT – American Thighs

Στην υπέροχη αυτή βινυλιακή έκδοση από το Musical και το section με τα independent scene που ποτέ δεν είχε πάνω από 20 εντελώς άγνωστους δίσκους. Κάτι είχα διαβάσει για το γκρουπ μεν σε ένα αφιέρωμα του Ποπ + Ροκ για το grunge και τη ζωή μετά από αυτό. Εκείνο που με οδήγησε να το αγοράσω ήταν η πραγματικά ανεξήγητη διαίσθηση ότι μπορεί να μοιάζει με το Siamese Dream. Από τότε που εκείνη επιβεβαιώθηκε άρχισα να φαντασιώνομαι κόσμους μακριά από τον πραγματικό.

BOKOMOLECH - XERO

Τους έμαθα στο Rock of Gods που ήταν η πρώτη μεγάλη συναυλία που πήγα ποτέ. Μου άρεσαν. Πήρα το δίσκο από το ένδοξο και αδικημένο Encore και δεν το μετάνοιωσα καθόλου. Στιγμάτισε τα πρώτα φοιτητικά χρόνια στην Αθήνα και κατά κάποιον τρόπο απεικόνιζε την γκρίζα ατμόσφαιρα αυτής της μοναχικής πόλης. Χτυπιόμουν στα live τους στο ΑΝ club. Ακόμα ακούω αυτά τα τραγούδια που έχουν τόση ειλικρίνεια και αλήθεια μέσα τους, πέρα από την τεχνική και αισθητική αρτιότητα των συνθέσεων. Το επιβλητικό εξώφυλλο μιλάει απο μόνο του.

ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ – ΣΑΜΠΟΤΑΖ

Το αγόρασα σε cd και το άκουσα για πρώτη φορά 2.5 χρόνια πριν.Το λάτρεψα μιας και έδωσε νόημα σε δύσκολες στιγμές της επαναφοράς μου από το εξωτερικό. Πέρυσι, επισκέφτηκα το σπίτι του Θείου (του πρώτου), ο οποίος δεν υπάρχει πια. Εκεί ανακάλυψα ολόκληρη τη δισκοθήκη του (πολύ μεγαλύτερη από εκείνη από την οποία «δανειζόμουν" μικρός). Και μέσα σε αυτή, να σου και μια σειρά με Λένα, άθικτα, απείρακτα. Ετοιμάζομαι για την επόμενη φορά που θα πάω.
Υ.Γ. Μη φοβάστε να με κάνετε φίλο, ένας κολλημένος μεταλλάς είμαι μόνο…