Παρασκευή 20 & σάββατο 21 φεβρουαρίου, 24:30κυριακή 22 Φεβρουαρίου, 16:00κινηματογράφος μικρόκοσμος princeλ. συγγρού 106φιξ,[ΜΕΤΡΟ συγγρού–φιξ]
Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί, τέσσερα ελληνικά γκρουπ που κάνουν ένα μίνι tour ανά τη χώρα και βιντεοσκοπούνται επί και εκτός σκηνής απο την Γκρατσιέλλα Κανέλλου (βλέπε The approaching of the Hour). Ένα ντοκουμέντο για την τοπική ανεξάρτητη σκηνή, που αν και δεν έχω ακόμα την ευκαιρία να το παρακολουθήσω, το έζησα απο κοντά στο more steps κάπου στα μέσα Απρίλη αν θυμάμαι καλά.
Ένα μίνι φεστιβάλ, καθημερινή, σε ένα τόσο δα μαγαζάκι που δε φημίζεται και για τις συναυλιακές του επιδόσεις αλλά αποτελεί το καταφύγιο της εγχώριας ποπ και ροκ σκηνής και γι'αυτό το αγαπάμε. Το μαγαζί είναι σχεδόν γεμάτο. Ανοίγουν οι πατρινοί An Orange End, φρέσκοι και με δίσκο στα σκαριά (τώρα είναι ήδη έξω απο την Inner Ear). Κάθομαι δίπλα απο το ηχείο και παθαίνω σοκ απο την ένταση. Ευτυχώς, απο αυτοσεβασμό και διάθεση να προστατεύσω τον εαυτό μου πηγαίνω προς τα πίσω. Οι πορτοκαλοί τελειώνουν και με το φιλαράκι μου συμφωνούμε οτι δεν ακούσαμε και τίποτα πρωτότυπο. Επιφυλάσσομαι για το studio album τους.
Ακολουθούν οι The Callas και λίγο πριν βγουν στη σκηνή ο φίλος μου με εγκαταλείπει. Η ώρα είναι περασμένες 12 και αύριο έχει δουλειά. Κάθομαι πίσω με το παλτό στα χέρια μου και σκέφτομαι να την κάνω κι εγώ. Κάτσε όμως λέω να δούμε.. Και σκάνε οι Callas με τις Superman στολές τους και με μια ένταση στην κιθάρα που απο την πρώτη στιγμή όλοι μέσα στο μαγαζί το ένιωσαν, κάτι θα δούμε απόψε. Μπροστά αρχίσει να γίνεται μπούγιο, οι φίλοι που συνοδεύουν τα παιδιά στο tour αρχίζουν να τα σπάνε, το κέφι που στην Πάτρα είναι εισαγόμενο είδος (όταν δεν πρόκειται για το καρναβάλι) και συγκεκριμένα απο τη πρωτεύουσα αρχίζει να αγγίζει τους γοφούς μας. Όταν την επομένη της συναυλίας ακούσω το δισκάκι των Callas που αγόρασα την προηγούμενη νύχτα, διαπιστώνω για άλλη μια φορά οτι η απόδοση ενός rock "n roll act ζωντανά δεν συγκρίνεται με τον ήχο του στούντιο. Η φωνή του τραγουδιστή έβγαινε σαν βρυχισμός, σαν αγρίμι μαζί καθαρή στην άρθρωσή της και πειστικότατη για το τι θέλει να μας κάνει να νιώσουμε. Με μια λέξη, ενέργεια.
Για τον The Boy, είχα κάποιες επιφυλάξεις για το πόσο θα ταιριάξει με το όλο κλίμα που δημιούργησαν οι προλαλήσαντες. Όμως, ο τύπος είχε πάρει απο την ενέργεια που εκείνοι εξέπεμψαν και αποθεώθηκε εν μέσω λεκτικών αυτοσχεδιασμών που έκαναν τους φίλους του Bus να συγκινηθούν. Βλέποντας κάποια δάκρυα στο κοινό κατάλαβα οτι για αυτά τα παιδιά ήταν πολύ σπουδαίο αυτό που συνέβαινε. Είχαν μπει όλοι σε ένα Bus, φόρτωσαν ηχητικό εξοπλισμό, κάμερες, φίλους, σκηνοθέτες, και ξεκίνησαν για να μοιραστούν μαζί μας το μίνι βελούδινο όνειρό τους, λέγοντας μας ουσιαστικά "μπορείς κι εσύ, μπορούν όλοι, οπουδήποτε".
Κάτι έλειπε παρόλα αυτά, κάτι που θα άναβε το φυτίλι και θα μετέτρεπε το gig σε πραγματικό πάρτυ, είχαμε δικαίωμα να το ελπίζουμε μετά το ζέσταμα που μας επεφύλαξαν οι Callas και ο Boy. Τους Victory Collapse δεν τους ήξερα, δεν τους είχα ακούσει. Χρειάστηκαν λίγα λεπτά για να πειστώ και να βρεθώ στην πρώτη σειρά, εκεί που η ενέργεια σχεδόν σε ακουμπούσε, σε έστελνε αμέσως στο μπαρ για άλλη μια γύρα, σου έβαζε ένα χαρμόσυνο χαμόγελο στο πρόσωπο, γεμάτο γλυκιά απληστία και καλοδεχούμενη απώλεια μνήμης, εκεί που το rock "n roll γίνεται μια παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας των λικνιζόμενων σωμάτων και των ταλαιπωρημένων ψυχών. Ζούσα το όνειρο εκείνη την στιγμή, τον εναγκαλισμό της ψευδαίσθησης, την εσκεμμένη υπερβολή του feeling της στιγμής που ζωγραφίζει την εικόνα αυτού που αποκαλείται στο μέλλον "όμορφες στιγμές".
Οι My Wet Calvin αποτελείωσαν οτι είχε μείνει όρθιο, παίξαν άναρχα, δυνατά με πολύ θόρυβο. Είχα αποκάμει και γύρισα πίσω να καθήσω κάπου που βρήκα.
Νομίζω οτι το Velvet Bus είχε ως αποκορύφωμα αυτή τη συναυλία. Δυστυχώς δεν κατάφερα να το δω στις προβολές που έγιναν πριν μια εβδομάδα περίπου στον μικρόκοσμο της Αθήνας, μιας και ζω στη μεγαλούπολη της Πάτρας. Προσδοκώ οτι κάποια στιγμή το φιλμάκι θα βγει σε dvd. Διαβάζω οτι ετοιμάζεται ήδη Velvet Bus no. 2. Μάλλον για την άνοιξη που μας έρχεται; Μακάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου