Flakes, The Place Within, B-Sides στην Πολιτεία 21/02

Ξεκίνημα του νέου προσωπικού μου μουσικού μπλογκ με τα νέα απο την τελευταία συναυλία που έγινε στην πόλη μας και πραγματικά άξιζε τον κόπο.
Στην Πολιτεία λοιπόν το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου εμφανίστηκαν οι B-Sides, οι The Place Within και τελευταίοι και τιμώμενοι οι Flakes, με το ντεμπούντο τους cd με τίτλο "Lick your fingers if you can" να κυκλοφορεί εκεί έξω.
To live ήταν πολύ καλό και η όλη αίσθηση που μου αφήνει προσωπικά είναι οτι ζούμε εποχές άνθησης της ροκ και ποπ μουσικής κουλτούρας τόσο στην Πάτρα όσο και πανελλαδικά. Αυτό δηλαδή που συνέβαινε στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία στα 80ς, την άνοδο της ανεξάρτητης ροκ έκφρασης, πάντα τηρουμένων των πολιτισμικών αναλογιών. Όσοι επιμένουν να λένε οτι δεν υπάρχει σκηνή, οτι τα συγκροτήματα είναι απομονωμένα και σνομπάρουν το ένα το άλλο, το μόνο που έχω να πω είναι οτι εδώ στην Πάτρα βλέπω ακριβώς το αντίθετο. Οι μουσικοί είναι φίλοι και συνεργάζονται μεταξύ τους. Υπάρχουν και εδώ κάποιες μικροψυχίες και μνησικακίες που οφείνονται και στα συμπτώματα hype που χτυπούν την πόλη (το λέω και δεν το πιστεύω...) αλλά το επίπεδο ήταν απο την αρχή ψηλά εξαιτίας της επιρροής των πρωτοπόρων της σκηνής, των Pleasure δηλαδή. Ναι, υπάρχει ελληνική σκηνή και η πληθώρα κυκλοφοριών το αποδεικνύει.
Επί της συναυλίας τώρα, οι B-Sides που άνοιξαν ήταν αρκετά καλοί και πάντως καλύτεροι απο την προηγούμενη φορά που τους είδα το καλοκαίρι σε εξωτερικό χώρο. Είπαν μόλις 4 ή 5 κομμάτια και νομίζω οτι καλά έκαναν γιατί το κοινό δεν πρόλαβε να κουραστεί και τους χειροκρότησε αρκετά. Να πω εδώ οτι ο χώρος παρότι όχι τόσο βολικός όσον αφορά το μπαρ ή την ηχοληψία, ήταν αρκετά μικρός (...) ουτως ώστε να μη φαίνεται μισοάδειος. Θα μου πείτε τότε για ποια σκνή μιλάω αν πρόκειται για μισοάδειες συναιλίες. Τα προβλήματα με την αποδοχή της pop μουσικής δεν ξεπερνιούνται στην Αθήνα που είναι μητρόπολη και απορροφά πολύ περισσότερες επιρροές απο το εξωτερικό σε σχέση με την Πάτρα, θα ξεπεραστούν εδώ;
Εγώ είμαι αισιόδοξος όσον αφορά την προσέλευση του κοινού στο μέλλον μιας και το νέο κύμα της ελληνικής και της πατρινής σκηνής φέρνει εγγύτερα τους νέους στη ροκ και ποπ απο πρώτο χέρι σε σχέση με τις άψυχες διαδικτυακές πύλες του βρετανικού και αμερικάνικου indie τύπου. Τέλος πάντων μια χαρά ήταν η προσέλευση του κοινού. Τσεκάρετε και το καλαίσθητο επτάιντσο των B-Sides με τα Queen και Forest, κυκλοφορία της Inner Ear όπως και τα πρόσφατα επτάιντσα που έβγαλαν οι Abbie Gale και οι Playground Noise στην ίδια εταιρεία.
Την σκυτάλη πήραν οι Place Within οι οποίοι παρότι δεμένοι στις επιρροές τους (βλέπε Interpol), έπεισαν για την ικανότητά τους να παράξουν συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Ο τραγουδιστής φαίνεται να οδηγεί την μπάντα και τα πήγε πολύ καλά και στα ξεσπάσματα του, που καμία σχέση δεν έχουν με τον υποτονικό (παρά ταύτα καθωσπρέπει) ήχο του demo cd τους. Χαρακτηριστικό του group, οι συνεχείς εναλλαγές των οργάνων απο τα (νεαρότατα να προσθέσω)μέλη που αν μη τι άλλο προσφέρουν μια διασκεδαστική χροιά στο live. Οι Place Within καταχειροκροτήθηκαν και φάνηκε να το ευχαριστιούνται πολύ. Δεν γνωρίζω πόσα live έχουν στο ενεργητικό τους, μάλλον πολύ λίγα, αλλά τα πήγαν περίφημα. Συνθέσεις με όρεξη για τριπάρισμα, καλή φωνή, καλό δέσιμο και μερικά πολύ καλά τραγούδια. Νομίζω οτι μπορούν στο μέλλον να γράψουν σπουδαία κομμάτια.
Το live έκλεισε με τους Flakes που γιορτάζουν την κυκλοφορία του cd τους με μερικές συναυλίες ανά τη χώρα, αρχής γενομένης απο την Πάτρα που είναι και η άτυπη βάση του group (που ηχογράφησε και αυτό στην τοπική Inner Ear, η οποία εξελίσσεται σε κάτι σαν τον διάδοχο της θρυλικής Θεσσαλονικιάς Lazy Dog, μόνο να μην έχει την ίδια κατάληξη με εκείνη). Τους Flakes τους είχα δει μόνο μια φορά σε ανοιχτό χώρο στο Veso mare και μάλιστα χωρίς την τραγουδίστριά τους. Μου είχαν κάνει καλή εντύπωση για τον δυναμισμό και τη νευρικότητα του ήχου τους αλλά έλειπε η χημεία μεταξύ τους και βέβαια η Yodashe. H οποία και έκλεψε την παράσταση στην Πολιτεία με το που ανέβηκε στην σκηνή με καθυστέρηση και μακιγιαρισμένη εντόνως ωστε να μην την αναγνωρίζεις σχεδόν. Η Yodashe ήταν τα πάντα πάνω στην σκηνή, νευρική performer που παρασύρει το κοινό, εμψυχώτρια των υπολοίπων μελών και σπουδαία τραγουδίστρια. Η υπόλοιπη μπάντα φάνηκε να το ευχαριστιέται δεόντως μιας και η περιοδεία που ακολουθεί τους γεμίζει ενέργεια. Sexy ήχος και παρουσίες, άψογος ήχος (ο Sak των Pleasure στην κονσόλα τόσο στο στούντιο όσο και στην Πολιτεία) και μερικά πανκ κομμάτια που σε τινάζουν απο τη θεσούλα σου έτσι όπως δεν έκανε κανένα βρετανικό γκρουπ την περασμένη χρονιά. Μαζί με τους αξεπέραστους art-punks Μοdrec, οι Flakes παραδίδουν μαθήματα αυθεντικής νεανικής ορμής σε όσους έχουν τις συναισθηματικές τους κεραίες τεντωμένες. Ταυτόχρονα δε χάνουν την ποπ αίσθηση των καταβολών τους και ποτέ δεν καταντούν ανυπόφοροι. Αποθεώθηκαν και αυτοί και πραγματικά απέκτησα άλλο ένα αγαπημένο συγκρότημα και μάλιστα απο την πόλη μου, αυτή την ταλαιπωρημένη πόλη που το 1994 το να ακούς OASIS και PUMPKINS ήταν σα να ανακαλύπτεις έναν κρυφό, απαγορευμένο κόσμο.