Ζήτω το Velvet Bus!!!

Αυτή την στιγμή βλέπω το dvd του Velvet Bus που προμηθεύτηκα χτες στο Steps όπου διεξήχθη το 2ο επεισόδιο της σειράς. Δεν μπορώ να κρατήσω τον ενθουσιασμό και την ευφορία που νιώθω γιατί ήμουν και φέτος εκεί και για λίγα λεπτά ένιωσα πάλι τη δόνηση την περσινή. To Velvet Bus με κάνει να χαίρομαι που είμαι ένα πολύ μικρό μέρος του, να ζηλεύω που εγώ δεν έχω φτιάξει μια μπάντα για να κατακτήσω τον προσωπικό μου(και κοινό όπως αποδεικνύεται) μύθο, να επιθυμώ να μιλήσω σε άλλους ανθρώπους, να ντρέπομαι για τον στενόμυαλο, σοβαροφανή και υποκριτή εαυτό που κρύβω μέσα μου, να αποδέχομαι τις ελλείψεις μου και απο όοοοοοοοολα αυτά να ξανακάνω όνειρα. Παιδιά, δεν είναι τόσο λίγος ο κόσμος που νοιάζεται γι'αυτό που κάνετε. Ζήτω το Velvet Bus, ζήτω το rock 'n roll!