Χτες λοιπόν έγινε το πολυαναμενόμενο live του Yann Tiersen στην Ακτή Δυμαίων. Η διοργάνωση ήταν άρτια και ο κόσμος πολύς κάτι που για τα δεδομένα της Πάτρας είναι τόσο καλό. Ο χώρος είναι επίσης μοναδικός. Ο Yann πάλι τα έδωσε όλα αυτός και η μπάντα του. Από κει και πέρα εξαρτάται τι θέλει να πάρει ο καθένας. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι χθες έφυγαν εκστασιασμένοι, έτοιμοι να πετάξουν στο διάστημα της θορυβώδους ψυχεδέλιας για πρώτη φορά στη ζωή τους. Άλλοι έφυγαν νωρίς νωρίς μιας και ο Yann έδειξε από την αρχή τις ακραίες διαθέσεις του. Θα πείτε αφού είναι κολλημένοι με το Amelie και δε βλέπουν την παραπέρα πορεία του καλλιτέχνη, καλά να πάθουν. Από την άλλη, και ποιος δεν είναι κολλημένος από την Αμελί; Και ποιος δεν ήθελε να ακούσει λίγο από τα ακορντεόν και τα πιάνα της αλλά ματαίως.
Το βιολί βέβαια ο Yann το τίμησε ιδιαίτερα συνοδεύοντας μελωδικά τα εκρηκτικά ξεσπάσματα των μουσικών του. Εκεί που με καθυπόταξε εμένα ήταν στα βιολιστικά του σόλο του. Όποιος ήταν εκεί αποκλείεται να μην ένιωσε την ένταση εκείνων των στιγμών. Μετάνοιωσα που δεν είχα φωτογραφική μηχανή να αποτυπώσω αυτό που δεν μπορούν να πουν οι λέξεις. Δυστυχώς όμως αυτά διήρκησαν λίγο.
Η συναυλία στο σύνολο απέπνεε μια μετριοπάθεια, παρά τα ξεσπάσματα της πίστας. Κοινή είναι η αντίληψη της μη επικοινωνίας με το κοινό. Ο Yann μάλλον περνάει φάση sex, drugs and rock ‘n roll και φοράει μπλούζες R.A.F. και σία. Λέω τώρα, που να ξέρω τι κάνει ο άνθρωπος, ούτε καν ολοκληρωμένη εικόνα της μουσικής του καριέρας δεν έχω.
Εκείνο που με χάλασε εμένα ήταν το «πολύ ποστ ρε παιδί μου» όπως δύο φίλοι που ήταν χθες εκεί μου είπαν μετά το τέλος. Ήταν προσωπική κούραση, κόλλημα με την Αμελί , δεν ξέρω να πω. Ξέρω ότι από μεγάλους συνθέτες περιμένω κάτι περισσότερο από programming και θόρυβο. Η αλά Arcade Fire διασκευή του Amelie στο φινάλε έβαλε λίγο τα πράγματα στη θέση τους αλλά η αίσθηση ότι κάτι λείπει έμεινε εκεί. Συγχαρητήρια όμως στο Mojo radio και σε όλα τα παιδιά που έκαναν μια πολύ καλή διοργάνωση και στην οποία πρόλαβα και εγώ να βάλω λίγο το χεράκι μου.
Διασκευή α λα Arcade Fire στο Amelie? Intriguing...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούω πάντα αντικρουόμενα σχόλια για αυτόν τον καλλιτέχνη... Από φίλη πριν δύο τρία χρόνια στο Ηρώδειο μου είχε πει πως δεν έμεινε ευχαριστημένη. Είμαι σίγουροι πως πολλοί θα έφυγαν δυσαρεστημένοι γιατί από συζητήσεις με μαθητές και φίλους ξέρω τί περίμεναν. Ίσως ήταν και η διαφήμιση που το καλλιεργούσε αυτό. Σημαντικό. Π. χ μαθήτρια μου με σπουδές πιάνου ανυπομονούσε να ακούσει τον Μεγάλο Tiersen ως άλλον σύγχρονο Chopin!!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν έχω προσωπική άποψη. Εκείνη την ώρα μάλλον ήμουν στο Circus στη Ναβαρίνου (που το καραγουστάρω), στην καταπληκτική γοητεία των Εξαρχείων, με μπάτσους και μπατσικά σε κάθε γωνία...
Ευελπιστώ στην επόμενη. Nouvelle Vague, νομίζω;
Κάτι πήρε το αυτί μου για Water Boys. Ισχύει; Αμήν....
Το κακό της απόστασης έιναι ότι αυτά τα χάνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή