News

Ακούγωντας στα ακουστικά έναν από τους αγαπημένους μου δίσκους ώρα να σας πω τι μου άρεσε και τι όχι τώρα τελευταία. Γενικά, μετά τις εκπλήξεις της αρχής της χρονιάς το πράγμα έπεσε. Όποιος σας πει ότι μέσα στην άνοιξη βγήκε κάποιος πραγματικά αξιόλογος δίσκος μάλλον θα υπερβάλλει. Τα μουσικά site προσπαθούν να δημιουργήσουν νέους πρωταθλητές στα ονόματα των Gang Gang Dance, Tune Yards, Fleet Foxes, Tv On the Radio, Wild Beasts και άλλων αλλά ζήτημα είναι αν μπορείς να ακούσεις ολόκληρο τον καινούριο δίσκο όλων αυτών χωρίς να χάσεις την υπομονή σου. Ναι, ακόμα και των αλεπούδων που δε με έπιασε ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη, ούτε την τρίτη ώσπου τα παράτησα. Που είναι η μεσαιωνική μυσταγωγία, η ψυχεδελική αναζήτηση, η βουκολική αφοσοίωση στην αγνότητα; Μόνο ένα ψευτο-χίπο-ποπ παραλήρημα άκουσα. Τι να πω, μπορεί και να τους αδικώ, αλλά νομίζω δεν είναι μόνο δική μου εντύπωση.
Γενικά, ο indie ήχος με έχει ξενερώσει τελευταία. Δεν υπάρχει κάτι συναρπαστικό. Πέρα από το Marilu μας και κάτι άλλα ψιλά (το Belong δεν είναι άσχημο αλλά αναμασάει και αυτό τα γνωστά, οι Antlers διατηρούν μια μελωδικότητα, η ΕΜΑ πλησιάζει αλλά σπάνια φτάνει την αφοπλιστικότητα) δεν υπάρχει κάτι breakthrough. Αντίθετα, τα δοκιμασμένα πράγματα αποδίδουν πολύ καλύτερα και πιο τίμια. Οι Zombies συγκινουν τόσο με τις συναυλίες τους όσο και με τον αναπάντεχα καλό νέο τους δίσκο, οι Foo Fighters ξέρουν πως να σε ξεσηκώσουν, μαθαίνουμε και παλιά διαμάντια που επανακυκλοφορούν όπως αυτό του βρετανού φόλκερ Michael Chapman, οι Arctics επανέρχονται δυναμικά με τρία (μέχρι στιγμής) αξιόλογα καινούρια κομμάτια, ακόμα και ο Moby και οι Duran Duran βγάζoυν καλύτερα τραγούδια από πολλούς νεότερους. Για επόμενους νέους δίσκους λέω να δοκιμάσω πιο vintage καταστάσεις στα ονόματα των Danger Mouse και Dengue Fever που εκτιμάω ιδιαίτερα.
Επιφυλάσσομαι για τους παραπάνω δίσκους που δεν έχω ακούσει προσεκτικά και στην κατάλληλη διάθεση αλλά ο σχολαστικισμός δεν έχει νόημα. Κάτι ή σου αρέσει ή όχι από την πρώτη, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον. Όλο αυτό το πράμα με τον ποπ πειραματισμό καταντάει μαλακία..
Άυριο εδώ κοντά οι Deep Purple, δε θα πήγαινα λόγω ακριβού εισιτηρίου αλλά κέρδισα πρόσκληση. Δεν είναι από τα αγαπημένα μου γκρουπ αλλά γι' αυτό πάω και χωρίς προσδοκίες. Που ξέρεις. Α, ούτε τον Βασίλη έχω δει. Ευκαιρία, είμαι και στο κατάλληλο mood.
Τελειώνει και ο αγαπημένος δίσκος οπότε σας αφήνω κι εγώ.