Θέλω από καιρό να γράψω δυό λόγια για τα πράγματα που μου άρεσαν τώρα τελευταία. Πρώτα απ'όλα για όσους διαμένουν στην Πάτρα, να μην χάσουν την παράσταση "Η Άσχημη Αδερφή" του Δημήτρη Βικέλα σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ευανθίας Στιβανάκη. Παίζεται στο θέατρο Αγορά που βρίσκεται μεταξύ Πατρέως και Γεροκωστοπούλου επί της Καραϊσκάκη. Πρέπει να μένουν λίγες μέρες ακόμα μιας και παίζεται πάνω από μήνα. Έχει αρκετή επιτυχία. Έχω δει αρκετές φορές την ομάδα ηθοποιών που ανεβαίνουν στην αγορά κάθε τόσο και αυτή τη φορά συμφώνησα με όλους σχεδόν ότι είναι η καλύτερή τους παράσταση. Το κανονικό εισιτήριο κοστίζει 15 ευρώ και το φοιτητικό μόνο 7. Τα συναισθήματα είναι πολλά, κυρίως ευθυμία, νοσταλγία και συγκίνηση. Κυριαρχεί η καθαρεύουσα και η αρχαϊκή διατύπωση του λόγου που σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και τόπους. Οι παραλληλισμοί επίσης με το παρόν είναι πολλοί. Το έργο εκτυλλίσεται κατά τη διάρκεια της πτώχευσης επί Χαριλάου Τρικούπη.
Δεύτερον να ακούσετε το cd του J Kriste Master of Disguise με τίτλο "Girls, Ghosts and Gods". O κύπριος Λευτέρης Μουμτζής που κρύβεται πίσω από το όνομα είναι πολύ ταλαντούχος. Βρέθηκε στο Ευοί Ευάν στο Ρίο πριν 2 εβδομάδες περίπου και μας έδειξε ζωντανά το ταλέντο του και την προσωπικότητά του. Το cd είναι ένα διαμάντι υψηλής ποιότητας, αναμιγνύει folk, indie pop και έντεχνα στοιχεία φτιάχνοντας ένα ψυχεδελικό χαρμάνι ακατηγοριοποίητο μεν πολύ ευχάριστο στο άκουσμα δε. Στέκεται πέρα από τη μάζα των indie συγκροτημάτων της ελληνικής σκηνής. Μέσα εδώ συμμετέχουν και οι Αλκίνοος Ιωαννίδης και Μανώλης Φάμελλος. Δείτε ένα βιντεάκι από την εμφάνισή του στο ράδιο αρβύλα.
Από ξένη δισκογραφία η μεγαλύτερή μου αδυναμία έχει να κάνει με τους άγνωστους γενικά Smiles and Frowns των οποίων τον ομώνυμο δίσκο προτείνει το avopolis. Ακούγοντας αρχικά κάποια κομμάτια ενθουσιάστηκα με την απλότητα του ποπ ήχου τους. Στη συνέχεια άκουσα όλο το δίσκο που περιέχει μόλις 8 κομμάτια που δε διαρκούν πάνω από 30 λεπτά. Μελωδίες που φέρνουν στο μυαλό τους beatles και kinks στις πιο απλές στιγμές τους. Πολύ ουσιαστικό άκουσμα για τους λάτρεις της ποπ. Το μόνο δείγμα στο you tube εδώ,
Τι άλλο μου άρεσε, τι άλλο..Το live του Richard Hawley πάντως δε με ενθουσίασε. ΄Ισα ίσα με κοίμησε. Φταίει που κάπου στη μέση της συναυλίας είδα στην κονσόλα του ηχολήπτη το χαρτί με τα κομμάτια που θα παιχτούν. Εκεί απογοητευτήκαμε. Οι βραδιές στο Blue Mοnday ήταν μια χαρά και της διασκέδασα αλλά μάλλον αποτελούν παρελθόν. Υπάρχει όμως το εστιατόριο/μπαρ Εστραγκόν που αν όλα πάνε καλά θα βρίσκομαι εκεί τις Δευτέρες. Χαλαρά πράγματα σε ωραία bistro και lounge ατμόσφαιρα και ανάλογες μουσικές. Τα υπόλοιπα σε νεότερο ποστ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου