Φέτος σκέφτομαι πέρα από το άλμπουμ που θα ψηφίζω σε κάθε θέση, να υπάρχει και ένα άλλο άλμπουμ που θα μπορούσε να βρίσκεται εναλλακτικά στη θέση του πρώτου. Η επιλογή του εναλλακτικού άλμπουμ δε θα είναι με αξιολογικούς όρους αλλά με όρους μουσικής και αισθητικής (κατά το δυνατόν) ομοιότητας με το ψηφισμένο.
Το 2014 ήταν άλλη μια χρονιά με τις ιδιαιτερότητές της. Εγώ άρχισα να την παρακολουθώ στενά από τα μέσα της και μετά μιας και μέχρι τότε άκουγα τα πολλά καλά που βγήκαν το 2013 (που ήταν μια πολύ καλή χρονιά για την ποπ μουσική). Η αλήθεια είναι ότι πέρασα όλη την άνοιξη με ένα τρομερό πισωγύρισμα στα 90s και δεν μπορούσα να ακούσω τίποτε άλλο πέρα από alternative rock των 90s. Ομολογώ ότι κάτι τέτοιο δε μου είχε συνέβη ποτέ στο παρελθόν εκτός από μια περίοδο 6 μηνών το 2000 που ξαναγύρισα στο heavy metal με αφορμή τον αξεπέραστο δίσκο που είχαν κυκλοφορήσει τότε οι Dream Theater (μαλακίες, είχα χωρίσει και ήμουν τρελαμένος και ξαναγύρισα σε οτιδήποτε indie 2-3 χρόνια μετά που συνήλθα).
Την άνοιξη λοιπόν μου συνέβη και μια από τις μεγαλύτερες συμπτώσεις και εκπλήξεις της ζωής μου με αφορμή τη μουσική, τις παλιές κασέτες τις ηχογραφημένες από το ραδιόφωνο τη δεκαετία του 90. Άκουγα τις κασέτες αυτές και αναρωτιόμουν που να βρίσκονται οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί-ήρωες της εφηβικής μου ηλικίας. Εντελώς τυχαία και χωρίς να το έχω σκοπό συνάντησα έναν από αυτούς μερικές μέρες μετά. Του είπα ότι έχω ηχογραφημένες εκπομπές του από 20 χρόνια πριν. Αυτός έχει μεγαλώσει, έχει φύγει χρόνια από τη φάση αλλά αναπολεί τα "παλιά". Συγκινήθηκε και εγώ ήμουν σε παραζάλη για μέρες. Του τις έδωσα και τις έγραψε.
Όσον αφορά το 2014 τέλος είναι η χρονιά που έφερε μεγάλες αλλαγές στην προσωπική μου ζωή (γίνομαι σοβαρός τώρα, σοβαρά) και το flashback στα 90s είχε πολύ να κάνει με αυτές. Αλλά πάει, έφυγε και αυτό, ήρθαν και οι αλλαγές, αλλά να, εδώ είμαστε με νέες παρουσιάσεις δίσκων και με νέο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο. Τα λέμε αύριο με το Νο. 20!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου