ARIEL PINK - POM POM (4AD)

ARIEL PINK – POM POM (4AD)

Καλησπέρα από τον χαρούμενο κόσμο του Ariel Pink. Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω κάποια αδυναμία να αντισταθώ στην κακοφωνία του Pom Pom, του 10^ου δίσκου (σύμφωνα με τη Wikipedia) αυτού του τρελούτσικου τύπου. Μετά την καθιέρωσή του ως μάστορα του ποπ πειραματισμού με το Before Today του 2010 και το Mature Themes του 2012 ο Ariel Pink καταθέτει άλλη μια συλλογή με τραγούδια που αναμιγνύουν όλα τα είδη της ποπ μουσικής με ανορθόδοξο τρόπο. Διπλό lp, αστείρευτη έμπνευση φτηνιάρικης chill wave lo-fi ψυχεδέλειας, αυτή τη φορά χωρίς το προσωνύμιο Haunted Graffiti, της μπάντας που τον συνόδευε στα προηγούμενα άλμπουμ. Ταυτόχρονα αναχώρηση από τις πιο καλογυαλισμένες παραγωγές των δύο προκατόχων του Pom Pom  και επιστροφή στις παλιές καλές εποχές των demos που πλάσαρε ο Ariel Pink στους Animal Collective μια δεκαετία και βάλε πίσω. Όσον αφορά το εξώφυλλο, άπλετο ροζ με τις δύο λέξεις τυπωμένες μόνο επάνω. Τι τρέλες να περιέχει άραγε το περιεχόμενο;

Τις γνωστές. Ο Ariel Pink επιδεικτικά μας φιλάει στο στόμα παρά τη θέλησή μας και όποιος δεν αντισταθεί είναι καταδικασμένος να υποκύψει στο επικίνδυνο παιχνίδι του. Ως μουσικός η μέθοδος που χρησιμοποιεί είναι να βάζει έναν στόχο για το πώς θα ακούγεται κάθε κομμάτι του δίσκου και μετά να διαλέγει κομμάτια από το παζλ κατακρεουργημένων ήχων που έχει ετοιμάσει στο πειραματικό εργαστήρι του και να τα συνδέει φαινομενικά άναρχα αλλά ουσιαστικά οργανωμένα με τρόπο που μόνο ο ίδιος έχει συλλάβει. Φωνές από το υπερπέραν, samples από άγνωστα φιλμ, low fidelity μπιτάκια, ξεχαρβαλωμένες κιθάρες με τη συνοδεία της φωνής του που την κάνει ότι θέλει. Ασυνάρτητοι στίχοι που παραδόξως στο σύνολο τους προσδίδουν μια συνεκτική θεώρηση των πραγμάτων, έτσι όπως τα βλέπει ο δημιουργός. Η ειρωνεία και η νοσηρότητα διαδέχονται την ειλικρίνεια και την ονειροπόληση σε ένα παιχνίδι που εξαντλεί τον μέσο ακροατή.

Αυτή όμως η ελεύθερη περιήγηση στις εμμονές του είναι που κάνει τον Ariel Pink μοναδικό στη σύγχρονη ποπ δισκογραφία. Bowie-ικό δράμα (Four Shadows) φτηνιάρικη soft pop (Lipstick), new romance electro (Not Enough Violence), chilly indie pop (One Summer Night) psych hard rock (Goth Bomb) ευφυείς surf pop συμφωνίες (Nude Beach A Go-Go). Και αυτά μέχρι τη μέση του Pom Pom μόνο.

Γιατί από εκεί και μετά η μπάλα χάνεται εντελώς. Και μόνο οι τίτλοι των κομματιών μιλάνε από μόνοι τους. Dinosaur Carebears, anatolic space rock εισαγωγή δίνει πάσα σε υποτυπώδη ψυχεδελομπλιμπλίκια που συνοδεύουν προηχογραφημένες φωνές και μέσα σε ένα λεπτό πέρασμα σε dub αργή αποφώνηση. Negativ Ed, punk υφολογία με φωνές από διάφορες κατευθύνσεις να παρεισφρέουν και να δημιουργούν έναν πανικό. Sexual Athletics, zappa-inspired funk rock με μπόλικο fun και νέο-ψυχεδέλεια αλά Flaming Lips. Jello-o, glam pop με παιδικά σύνθια να μετατρέπεται σε stadium glam rock. Black Ballerina, το δεύτερο single σε synth χαλαρές χορευτικές και ενίοτε ξενέρωτες στιγμές. Και για να μην το πολυκουράζουμε η όλη πλάκα ολοκληρώνεται με την progressive rock παρωδία του Exile On Frog Street, εκεί που οι Eloy αναλαμβάνουν να επενδύσουν μουσικά φθηνιάρικα παιδικά παιχνίδια χειρός.

 Όχι ότι δεν συναντούμε για άλλη μια φορά ουσιώδη indie pop κομψοτεχνήματα. Πάρε λόγου χάρη το πρώτο single Put Your Number In My Phone με την αφοπλιστική απλότητά του ή το κομμάτι που κλείνει το Pom Pom (και καλύτερο του δίσκου για μένα) Dayzed Inn Daydreams με τις υπέροχες μελωδικές κλιμακώσεις στο ρεφραίν.

Με αυτά και αυτά και αυτά ο Ariel Pink υπογράφει τον πιο παράξενο δίσκο του εδώ και καιρό. Οι οπαδοί του θα τον λατρέψουν για άλλη μια φορά. Οι φίλοι του παράξενου και πειραματικού προσεγγίστε αλλά με fun διάθεση. Οι indie fans βασιστείτε στα singles και τις πιο στρωτές στιγμές. Οι υπόλοιποι έχετε υπόψη σας ότι πατάτε σε νάρκες. Καληνύχτα από το νοσηρό κόσμο του Pom Pom.

 

Δημοσιεύτηκε στο www.presspop.gr