Αυτοί εδώ είναι το νέο αγαπημένο μου γκρουπ. Δεν τους ήξερα αν και είναι παλιοί. Πρώτη φορά τους άκουσα πριν κάτι μήνες και προσπάθησα να συγκρατήσω τι ήταν αυτό που ακούω μάταια ως συνήθως. Τελικά με το γνωστό παιχνίδι των δοκιμών στο google βρήκα το τραγούδι που έψαχνα το οποίο και το βαρέθηκα σύντομα. Κάπου διάβασα για σπουδαίο comeback κάπου αλλού για βαρετά πράγματα και δεν την έψαξα παραπάνω. Μου έκανε εντύπωση πάντως που ένα αμερικάνικο alternative rock γκρουπ των 90s μου είχε ξεφύγει εντελώς. Ούτε στα παλιά ποπ και ροκ θυμάμαι να υπάρχει κάποια αναφορά σε αυτούς ούτε σε λίστες με αξιόλογα πράγματα από εκείνη την εποχή. Προχθές έτυχε να ακούσω και άλλο ένα κομμάτι από το περσινό τους άλμπουμ και μου άρεσε και αυτό και είπα ήρθε η ώρα να ψάξω λιγάκι. Και δεν το μετάνιωσα καθόλου. Ειδικά τα πρώτα τραγούδια που έγραψαν οι Three Mile Pilot πίσω στο 1991 είναι πραγματικά πρωτολεια ψυχεδελικά αργόσυρτα grunge anthems. Στα χνάρια των Mudhoney, των Fugazi και των Jane's Addiction σαφώς προς το πιο μελαγχολικό οι Pilot έχουν έναν τριπαρισμένο ήχο που πέρασε ανεπιτυχώς και από τα στούντιο των πολυεθνικών στα μέσα των 90s οδηγώντας αργά και βασανιστικά στη διάλυση της μπάντας κάπου στα 1997 μέχρι να ξαναεμφανιστούν πέρυσι. Slacker φωνητικά και attitude χωρίς περιττές φιοριτούρες και με μεγάλη δόση ειλικρίνιας για αυτό που κάνουν. Η πραγματική επιστροφή του grunge (θα έλεγα αν στο μεταξύ δεν είχαν μεσολαβήσει τα άλλα προτζεκτ των μελών των 3MP, δλδ οι The Black Heart Procession και οι Pinback, με αρκετά πιο ώριμο, ενήλικο θα έλεγα προσανατολισμό).
Το αγαπημένο μου
Τα πρώτα τους
Και δύο από τα τελευταία τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου