Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Mε σχόλια

Έχω να νιώσω έτσι από τον Δενέμβριο του 2008. Τότε συνέβησαν γεγονότα με μεγάλη συναισθηματική επίδραση μέσα μου. Ένιωθα οργή, αγωνία, ανησυχία και αναμονή ότι κάτι μεγάλο θα συμβεί. Ένιωθα επίσης μια αύρα ελευθερίας μέσα στο χάος που διαμορφωνόταν στο κέντρο της Αθήνας και μία ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά για την ψευτιά και την αλήθεια γύρω μου. Ένιωθα όμως και μόνος σε αυτά τα συναισθήματα, χαμένος και αποπροσανατολισμένος. Κάπως παρόμοια νιώθω και τώρα όχι λόγω κάποιου άμεσου γεγονότος, αυτά εξάλλου τρέχουν καθημερινά και είναι συντριπτικά και με κάνουν να σιγοκαίω διαρκώς –ποιος όχι άλλωστε-, αλλά λόγω της παρακολούθησης μιας συνέντευξης που επικαιροποιεί την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Μιας συνέντευξης που ήδη έχω παρακολουθήσει 4 φορές και θέλω να την ξαναπαρακολουθήσω. Μου έχει γίνει έμμονη ιδέα και αυτό δε συμβαίνει επειδή έχει κάποιο δημοφιλή ή πιασάρικο χαρακτήρα. Οπωσδήποτε το περιεχόμενό της είναι προβοκατόρικο αλλά σε αυτή ακούγονται πράγματα που έχει στο μυαλό του κάθε άνθρωπος. Από τα πρώτα λεπτά της συνέντευξης εκπλήσσεται με το πόσο περιεκτικά, σαφώς και επικαιροποιημένα περιγράφει την παραπλάνηση και την εκμετάλλευση που δεχόμαστε ως έθνος, οικονομία και άνθρωποι. Ακόμα και αν διαφωνήσεις ή πεις ότι ο συνεντευξιαζόμενος υπερβάλλει, το αποτέλεσμα που έχουν αυτά που ακούς και μαθαίνεις δε θα αλλάξει. Γιατί ξέρεις ότι τα οικονομικά και πολιτικά γεγονότα γύρω σου που αποφσίζουν άλλοι για σένα με την υποτιθέμεμη συναίνεσή σου, είναι βουτηγμένα στη διαφθορά, τη ψευτιά, την εκμετάλλευση αλλά εσύ δεν κάνεις τίποτα γι’αυτό. Να γιατί σε κάνει σκατά το βίντεο με την ώρα, γιατί η κοινωνική ζωή τρέχει και εσύ έχεις φτιάξει ένα προσωπικό φανταστικό κουβούκλιο στπ οποίο βασιλεύουν η σιγουριά και η ασφάλεια. Ξέρεις βέβαια ότι προσπαθείς να πείσεις τον εαυτόν σου για αυτή την προσωπική κατάκτηση ενώ τα πρα΄γματα δεν είναι έτσι. Είσαι φοβισμένος και τρομοκρατημένος. Μόνο που για να συνεχίσεις να ζεις πρέπει να δουλεύεις, να παράγεις, να βγάζεις λεφτά και να τα χαλάς και να νιώθεις ευγνωμοσύνη γι’αυτό. Τι λές λοιπον όλο αυτό τον καιρό? Έλα μωρέ, και τι να κάνεις, τίποτα δεν αλλάζει λες. Και κοιμίζεις το φόβο σου χωρίς να παραδέχεσαι- ενώ το ξέρεις- ότι έχεις καποια ανησυχία ότι αυτός θα ξυπνήσει σε ανύποπτο χώρο και χρόνο και θα εκλδηλωθεί όπως την προηγούμενη φορά που έπαθες υπερκόπωση, που λιποθύνησες, που έχασες τα λογικά σου, που εκνευρίστηκες αδικαιολόγητα, που δεν μπορούσες να κοιμηθείς για εβδομάδες, που οι κακές σκέψεις σε σκότωναν, . Αρνείσαι τον κοινωνικό σου φόβο και αυτός εσωτερικεύεται και αρχίζεις να φοβάσαι τον εαυτό σου. Και νομίζεις ότι εσύ φταις και ότι ο ψυχολόγος θα σου λύσει το πρόβλημα. Πας λοιπόν και κλαίγεσαι σε αυτόν, ενοχοποιώντας τον εαυτό σου για ότι σου συμβαίνει αλλά αποποιούμενος κάθε δική σου ευθύνη για να το αλλάξεις. Γιατί πάλι λές στον εαυτό σου ότι δεν μπορεί να το αλλάξει. Ε, λοιπόν όχι, μπορείς και τώρα είναι η ευκαιρία. Αν κάνεις την αλλαγή το τώρα θα είναι και το πάντα.

1 σχόλιο:

  1. Συγκλονιστικό βίντεο. Απλά συγκλονιστικό.

    Σαν κουβάς με παγωμένο νερό που σου ρίχνουν στα μούτρα όσο κοιμάσαι..

    Έχεις δίκιο VKP σε όσα λες.Μας ακρωτηρίασαν, μας έμαθαν αλλιώς, μας έμαθαν να είμαστε αγκιστρωμένοι στην ήσυχη ζωούλα μας μέχρι που όλα θα έχουν γκρεμιστεί γύρω μας.

    Το βίντεο με έκανε να νιώσω ότι θίγεται η αξιοπρέπειά μου όχι απλά ως πολίτης αλλά ως άνθρωπος, κάτι δηλαδή βαθύτερο, ότι θίγεται δηλαδή η ατομική μου προσωπικότητα, η προσωπική μου υπερηφάνεια.

    Ε, άι σιχτίρ τα καθίκια όλα. Μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα και εμείς τα δεχόμαστε. Σαν το γκόμενο /α που σε παραμυθιάζει ασύστολα και μετά σε κάνει να νιώθεις και ένοχος για αυτό!!

    Θέλω πολύ να αλλάξει κάτι. Θα ήμουν εκεί σε μια όμως στέρεη και δομημένη κίνηση ανατροπής και προπαντώς απαλλαγμένη από τις κομματικές - ιδεολογικές αγκυλώσεις του Παλαιού Κόσμου. Δεν πολεμάς για το αύριο με τα όπλα του χθες. Έτσι δεν είναι;

    Πώς γίνεται όμως αυτό VKP; Πώς γίνεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή