Όπως και να ναι φέτος βγήκαν και πολλά ωραία τραγούδια που αγωνιώ να βλέπω τον κόσμο στα bar που παίζω και να τον ακούω να μου τηλεφωνά στο σταθμό για να μου πει πόσο πολύ του αρέσουν οι Killing Joke, oi Ariel Pink και οι Red Sparrowes. Κάτι που πολύ σπάνια γίνεται. Αναρωτιέμαι αν στα μαγαζιά ακούει ο κόσμος τη μουσική. Δε βαριέσαι, αυτό έχει σημασία τέτοιες δύσκολες εποχές..
Οι δίσκοι όμως δίσκοι και τέλος η γκρίνια διότι η τεράστια προσφορά όσο μισητή λόγω ιδεολογίας μου είναι άλλο τόσο αντλώ τα οφέλη που παράγει. Είμαι αλλοτροιωμένος αλλά ας είναι, βίτσιο είναι αυτό. Πριν λοιπόν αρχίσει το μεθαυριανό παιχνίδι να μερικοί δίσκοι που άκουσα αλλά δε θα είναι στην εικοσάδα για τους παρακάτω λόγους
ΓΑΜΑΤΟΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΑΥΡΙΟ ΑΛΛΑ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΟΥ ΓΑΜΩ..ΤΑ 8άρια
THE ROOTS - HOW I GET OVER
Δεν περίμενα να μου άρεσε τόσο αλλά κάτι η Ζανέλ κάτι ο Κάνεϊ φέτος με κάνουν να ακούω αλλιώς τη μαύρη αμερική. Μόλις έξω..
UNKLE - Where did the night Fall
Tελευταία στιγμή έξω ίσως άδικα γιατί το τρώνε οι δίσκοι τελευταίας σοδειάς που έχουν ένα αβανταζ αυτές τις μέρες. Έχει μερικά πολύ ωραία τραγούδια. Άκου το On a Wire.
CHARLOTTE GAINSBOURG - IRM
Μερικά πολύ όμορφα τραγούδια, αιθέρια φωνή πάνω σε ταξιδιάρικα κρουστά με τον Beck να ξανακάνει το μικρό του θαύμα. Time of the Assassins.
TRENTEMOLLER - Into The Great Wide Yonder
Φοβερή ατμόσφαιρα, ολοκληρωμένη μελαγχολική electronica και μερικά πολύ όμορφα κομμάτια. Λιγάκι μονότονο αλλά συνήθίζεται στις μέρες μας.
HOLY FUCK - Latin
Είμαι die hard για αυτή την μπάντα, μια από τις λίγες ηλεκτρονικές πανκ που αξίζουν. Εδώ διατηρούν την ορμητικότητά τους αλλά θα ήθελα λίγο χάος παραπάνω. Μια χαρά όμως.
MALACHAI - Ugly Side of Love
Αυτό εδώ το καραγούσταρα αλλά έχω ακούσει ούτε το μισό και δεν το έχω βρει ούτε για download οπότε δυστυχώς. Γαμάτη γκρουβιά. Snowflake στα best tracks φέτος!
ΤΑΜΕ ΙΜPALA - Innerspeaker
Έχει όλα τα στοιχεία που μου αρέσουν στον ήχο τους. Νεοψυχεδέλεια και ματιές στα 60ς. Επαναλαμβάνονται όμως και γίνονται ψιλοβαρετοί. Το ξανακούω τώρα για να το καλοσκεφτώ γιατί έτσι όπως πάει δε θα υπάρχουν καθόλου κιθάρες στη λίστα.Χμ, ενδιαφέρουσα πρόταση πάντως και ο ήχος τους είναι προσεγμένος αν και καλό θα ήταν να μην ελέγχουν τόσο την ορμητικότητά τους. Αν έχουν. Θα το δούμε στη συνέχεια γιατί θα τους παρακολουθούμε. Lucidity κομματάρα!
ΩΡΑΙΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΤΟΥΣ ΛΕΙΠΕΙ... ΤΑ 7άρια
MGMT - Congratulations
Όταν το πρωτάκουσα μου άρεσε πολύ και ακόμα μου αρέσει αλλά είναι τόσο μα τόσο λίγο. 4 psych pop διαμαντάκια και αυτό είναι όλο. Μπορούν πολλά περισσότερα και η αυταπάρνηση δεν αποτελεί δικαιολογία.
FOALS - Total Life Forever
Μπορώ να κολλήσω μαζί τους αλλά για πολύ λίγο. Προσέχουν τα κομμάτια τους και δεν κάνουν προχειρότητες αλλά δεν είναι δυνατόν να τους αγαπήσεις. Έχουν μπόλικη ατμόσφαιρα και περιπέτεια αλλά τους λείπει η ένταση και οι μελωδίες που θα μείνουν. Γιατί οι ίδιοι θα μείνουν όπως φαίνεται.
BEACH HOUSE - Teen Dream
Ξεκινά με 4 υπέροχα τραγούδια και εκεί που λες ότι βρήκες τους διάδοχους των Fleet Foxes τρως κάτι χασμουρητά μετά τη μέση...Έστω όμως και για αυτά τα 4 μετράει. Θα ακουστεί περισσότερο σίγουρα στο μέλλον και θα αποκτήσει αξία με τον καιρό.
YEASAYER - Odd Blood
Έχουν φοβερά σιγκλάκια αλλά και ο Μπίγαλης ακούγεται εκνευριστικά στην τελική όσο περνάει η ώρα.
THE MORNING BENDERS - Big Echo
Είναι και αυτός της συνομωταξίας του mainstream indie. Έχει ωραία τραγούδια αλλά ηχούν τόσο πολύ σαν Grizzly Bear στο πιο ρηχή και ποπ που ξενερώνεις κάποια στιγμή. Το No Excuses όμως είναι πανέμορφο!
BEST COAST - Crazy For You
Ακούγεται τόσο ευχάριστα μέχρι τη μέση που σε κάνει να προσπαθήσεις να θυμηθείς πότε άκουσες τελευταία φορά έναν τέτοιο δίσκο. Μετά βαριέσαι από τη μονοτονία και φαντάζεσαι ότι είσαι 19 σε ένα κάμπριο σε έναν παραλιακό δρόμο με πανέμορφα ξανθά κορίτσια μέσα και έξω να κρατάνε μπύρες στα χέρια και μη συνεχίσω άλλο τη φαντασίωση.
PLAYGROUND NOISE
Αξίζουν μερικά τραγούδια εδώ μέσα ενώ κάποια έχουν έντονα προσωπικό χαρακτήρα και ακολουθούν μια πεπατημένη του είδους που αρέσκονται να παίζουν. Έχουν βελτιωθεί και στα live τους. Και κρατάνε ψηλά τη σημαία του alt rock στας Πάτρας.
RESPECT ΑΛΛΑ ΛΕΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΛΙΓΟ 7άρια και αυτά
SHARON JONES AND THE DAP KINGS - I Learned the Hard Way
Μια χαρά δίσκος απλά μου ακούγεται τόσο ίδιο με τα προηγούμενα. Και τη σήμερον αποχή και Φράκλιν να είσαι πρέπει να καινοτομείς για να ικανοποιήσεις ένα θύμα σαν εμένα. Κάτσε να σκάσουν στα μέρη μας και θα δεις τι έχει να γίνει.
BELLE AND SEBASTIAN - Write About Love
Περιέχει μια κομματάρα και μερικά άλλα συμπαθητικά και κανένα ίσως μέτριο. Αλλά δεν ήμουν ποτέ φανατικός παρά τα πολλά τραγούδια που έχω αγαπήσει από δαύτους. Οι λίστες όμως έχουν και die hard χαρακτήρα, δεν έχουν? Εκτός λοιπόν. (μαλακία!!!)
ABBIE GALE - No Inspiration
Είναι ειλικρινείς οι Abbie Gale και τους αγαπάω. Πανέμορφο artwork σε μια δουλειά βουτηγμένη στη μελαγχολία. Δίσκος για θλιμμένη διάθεση και για οικονομική και συναισθηματική κρίση. Άσε καλύτερα θα μου πείτε. Μην το λέτε...Τι λείπει; Μάλλον τίποτα, απλά ηχεί ίδιο με το 2 που μπορεί να ενοχλήσει λιγάκι.
DEAD WEATHER - Sea of Cowards
Τζακ και Άλισον, θεϊκό rock n roll ζευγάρι. Η δυναμική τους συνεχίζεται. Ωμό, άρρωστο και groovy, όχι σαν τις μαλακιες που ακούσαμε στους τελευταίους των STRIPES και των RACONTEURS. Τα έχεις ξανακούσει όμως τόσες φορές.
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ - ΤΑ 6 MINUS KAI ΟΣΟ ΠΑΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ
SUFJAN STEVENS - The Age of Adz
Μια φορά το άκουσα και δεν μπορώ να πω ότι με συνεπήρε πέρα από το I Walk. To πάει προς το ηλεκτρονικότερο και το indie και δε μου πολυκάνει. Τον προτιμώ επικό και παραδοσιακό όπως στο All Delightful People. Θα το ξανακούσω προσεκτικότερα στα σίγουρα. Το ξανάκουσα ήδη όσο έγραφα το ποστ. Βαρέθηκα...
DEERHUNTER - Halcyon Digest
E, όχι δεν το σώζουν δύο τρια καλά κομματια αυτό. Ακούγονται σα να προσπαθούν να ακουστούν σαν τους Animal Collective με τα βασικά μόνο όργανα. Και σα να μην έβγαλαν ποτέ τη δισκάρα που λέγεται Microcastle.
SCISSOR SISTERS - Night Work
Πέρασε η ώρα και κουράστηκα, ενώ έπρεπε να χορεύω. Κρίμα.
ΤΗΕ BOY - Κουστουμάκι
Τον καραγουστάρησα πέρυσι και ήταν στα top μου. Αλλά φέτος πέρα από το "Είμαι Αυτός" κυλάει στη μετριότητα. Αυτό το avant garde έντεχνο είδος μου ακούγεται και λίγο άτεχνο όπως το παίζει. Και οι στίχοι δε μου λένε τόσα πολλά. Νομίζω ότι θα βγάλει καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Είμαι απόκοντα.
MIDLAKE - The Courage of Others
OK,όχι ακριβώς απογοήτευση αλλά απο τους Midlake περίμενα να κάνουν ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά μετά το εντυπωσιακό Van Occupanther toy 2006. Αυτοί όμως μάλλον δρέπουν δάφνες επιρροών σε Fleets και Yeasayer και πάνε πίσω. Λυρικοί ναι και σε σημεία αξιόλογοι αλλά αργοί και επαναλαμβανόμενοι. Ωραίο εξώφυλλο όμως.
ΠΟΙΟΙ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ; ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ
THE NATIONAL - high Violet
Απορώ πως τους λατρεύει τόσος κόσμος. Κάποτε όταν έπαιζαν κιθάρες και όχι μούρη μέτραγαν. Ξενέρωτοι.
LCD SOUNDSYSTEM - This is Happenning
Πάντα βγάζουν σιγκλάρες όπως και εδώ αλλά αυτά τα ανούσια 9λεπτά δεν τα καταλαβαίνω. Υπερεκτιμημένοι από το ξεκίνημα.
NOT MY CUP OF TEA
THESE NEW PURITANS-HIDDEN παρά το θεϊκό εναρκτήριο 5
CRYSTAL CASTLES-S.T. σκέτο hype
MASSIVE ATTACK-HELIGOLAND δεν είναι κακό αλλά τι να πω
THE DILLINGER ESCAPE PLAN-OPTION PARALYSIS όταν δεν μου παίρνουν τα αυτιά μου αρέσουν αλλά αυτό είναι για πολύ λίγο.
CARIBOU-SWIM το παρακάνει με το minimal
GORILLAZ-PLASTIC BEACH Δεν καταλαβαίνω...
ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ
ΚINGS OF LEON - COME AROUND SUNDAY
MANICS - POSTCARDS FROM A YOUNG MAN
ROBERT PLANT - BAND OF JOY
JAMEY JOHNSON - THE GUITAR SONG
KANEY WEST - MY BEAUTIFUL DARK TWISTED FANTASY
JOHN GRANT - QUEEN OF DENMARK
WAVVES - KING OF THE BEACH
ΤΕΕΝΑGE FANCLUB - SHADOWS
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΟΙ ΠΕΡΣΙΝΟΙ ΠΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΜΠΑΙΝΑΝ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ
THE CRIBS - IGNORE THE IGNORANT
BLAKROC - S.T.
WHITE DENIM - FITS
THE HEAVY - THE HOUSE THAT DIRT BUILT
ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ 2009
ΕΚΕΙ ΤΟΥ 2008
ΠΑΡΑΔΩΘΕ ΤΟΥ 2007
ΠΑΡΑΚΕΙΘΕ ΤΟΥ 2006
einai na mi xekiniseis na grafeis ..
ΑπάντησηΔιαγραφήastamatitios :-)