Δεν πάνε πολλοί μήνες από τότε που πρωτοάκουσα ένα από τα κρυφά εγχώρια διαμάντια της δεκαετίας του 70 (όπως λένε οι ειδικοί), αυτό το μακροσκελές χίπικο έντεχνο, ψυχεδελικό, καλλιτεχνικά άρτιο και ειλικρινές ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ της ελληνικής δισκογραφίας. Ένας δίσκος που σήμερα πράγματι με πάει σε άλλους κόσμους.
Δεν είμαι ειδικός στην ελληνική δισκογραφία αλλά διαβάζοντας για τον Ηρακλή Τριανταφυλλίδη και τη δημιουργία αυτού του δίσκου, μόνο θαυμασμός με πιάνει.
Αν δε σας αρέσει η φολκ και έντεχνη φάση τότε αφήστε το καλύτερα. Αν όμως είστε φίλοι του υγιούς ροκ πειραματισμού, της κλασικής σύνθεσης και της ονειροπόλησης των 70ς αφεθείτε στον υπέροχο αυτό δίσκο.
Τον άκουγα πιο προσεκτικά τις μέρες των reviews για τους δίσκους της χρονιάς και της δεκαετίας που διεξήχθη στη blogosfera και η σύγκριση της σημερινής μουσικής, για την οποία αγωνιούσα για το τι θα βάλω ή όχι στα καλύτερά μου, με την ειλικρίνεια και τη γνώση των παλαιότερων, με έκανε να αφήσω για λίγο στην άκρη το χαμό με τις καινούριες κυκλοφορίες και να αφιερωθώ στο όνειρο.
Τι εισαγωγή, πόσα μουσικά όργανα, τι ποικιλία ήχων, αν ήταν και η παραγωγή σύγχρονη θα παραμιλάγανε οι σημερινοί ιθύνοντες της πρωτοπορίας. Μια μουσική κολεκτίβα, η Λερναία Ύδρα, υπό την ηγετική αλλά διακριτική μορφή του πολυοργανίστα και συγγραφέα Ηρακλή Τριανταφυλλίδη, μια κουστωδία μουσικών και ένας ηγέτης που ψάχνεται μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας (όπου τον είχαν πάρει χαμπάρι οι προοδευτικοί εκεί τι λαγονικό ήταν). Χρόνια πήρε μέχρι να ολοκληρωθεί και να βρει το φως της κυκλοφορίας αυτός ο δίσκο, αλλά το μέγεθός του απλώνεται σε όλο το χρόνο. Είναι το απλό, αθώο (αν και παρηκμασμένο σήμερα, ά ρε τι έχει ακούσει αυτό το έντεχνο τραγούδι από τους εναλλακτικούς…) όνειρο που αναδεικνύεται σε όλο του το μεγαλείο. Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά.
Ανάμεσα στις υπέροχες λυρικές στιγμές μπορεί να ακούσει κανείς τις φωνές του Χάρη Κατσιμίχα και του Ζιώγαλα. Ο δίσκος έχει γνωρίσει αρκετές επανεκδόσεις με πιο πρόσφατη αυτή του 2007. Ο Τριανταφυλλίδης είναι ακόμα ενεργός στη δισκογραφία και μάλιστα πρόσφατα παρουσίασε το «Σε άλλους κόσμους» ζωντανά στο Κύτταρο. Από αυτή την εμφάνιση δείτε το μαγικό «Μια Φυλακή». Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα μάθετε κι εσείς από εδώ.
Κοίτα ναδεις τώρα σύμπτωση..Ψάχνοντας στο google βλέπω ότι και άλλος έλληνας blogger πόσταρε για το δίσκο αυτό μόλις μισό μήνα πριν. Ε, τέτοιο αριστούργημα που είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου