Σε βλέπω τώρα στις σελίδες της ζωής μου στο διαδίκτυο,
και στα φωτογραφικά άλμπουμ τα γεμάτα αναμνήσεις
Και σε βάζω καθημερινά στο μυαλό μου για να δω
Τι μένει από σένα.
Μα τίποτα δεν ακούω τώρα πια
και η θύμησή σου ψιλοξεθωριάζει
μόνο η καρδιά μου κάπως σκιρτά καθώς σε σκέφτομαι
μα ο νους μου λέει να κοιτάξω το παρόν.
Μερικές φορές σα να θελα να μείνω για πάντα σε εκείνες τις τελευταίες σου στιγμές , τον πόνο του τέλους και την ανακούφιση αυτού μαζί.
Την αλήθεια που με έκανες να νιώσω χωρίς να μπορώ να την εκφράσω,
Μα τώρα η πραγματικότητα με καλεί πίσω αγοράκι μου.
Είναι ψέμα αυτό το πίσω ή ο δρόμος του δράματος πριν την απελευθέρωση από τα δεσμά μας… Αχ, τι μου έκανες πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου