Από τότε που πρωτοάκουσα αυτή την μπάντα μου άρεσε. Άργησα βέβαια να το κάνω αυτό. Τους γνώρισα μουσικά με το Ιnvisible Invasion του 2005 όταν και ευτύχησα να τους δω ζωντανά ως support στους White Stripes στην Αθήνα (θυμάστε ρε;). Τότε βέβαια δεν έδινα και πολλές δεκάρες για πάρτυ τους αλλά εκτίμησα τη ζωντάνια τους και την ευεξία που δημιούργησαν. Δέκα χρόνια αργότερα βρίσκομαι να ακούω όλα τα project των αδελφών Skelley που πλημμυρίζουν το Liverpool(έχουν και 2 αδελφές που παίζουν στους θυληκούς Coral, τους δυναμικούς Sundowners, για να μην μιλήσω ξανά για τους καταπληκτικούς Serpent Power, όλοι τους κάτω από την στέγη της Skeleton Key Records).
Όταν λοιπόν έλαβα mail στο inbox μου με την αναγγελία της κυκλοφορίας του Distance Inbetween ήμουν σίγουρος ότι θα πρόκειται για σπουδαίο δίσκο καθώς η μπάντα ήταν εμφανές ότι "είχε το άστρο". Και πράγματι, το άλμπουμ αυτό δεν υπολείπεται κανενός παλαιότερού τους. Έχει πάμπολλα τραγούδια "κράχτες", που με την αμεσότητά τους αλλά και με την απαραίτητη ψυχεδελική ποπ περιποίηση, ισορροπούν στη λεπτή γραμμή που γεννά την κλασική βρετανική ποπ, έτσι όπως τη γνωρίσαμε με την "βρετανική εισβολή". Αν λείπει κάτι, ίσως αυτό να είναι το μυστήριο που περικάλυπτε κάποιες παλιές τους συνθέσεις (όπως το αγαπημένο A Warning to the Curious). Υπάρχει όμως η ομώνυμη πολύ ωραία μπαλάντα που είναι και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου για μένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου