Εντυπωσιακός ο τρ
όπος που σκλήρυναν τον ήχο τους οι Αθηναίοι. Οι κιθάρες τους είναι όλα τα λεφτά, είτε οργιάζουν είτε περπατάνε στις μύτες. Η παραγωγή του Jim Sclavunos σίγουρα έπαιξε το ρόλο της σε αυτό. Οι φωνές επίσης είναι πολύ δουλεμένες, είτε ακούγονται ψιθυριστά είτε τα σπάνε. Το να ακουστείς σαν τους Sonic Youth ή τους Bad Seeds στα μπούνια τους και να μη μοιάζει με άλλη μια συμπαθητική αντιγραφή, δεν είναι εύκολο. Οι αιθέριες indie αναπολήσεις στα εισαγωγικά Sunday I'm Bleeding και Sad Erection αφήνουν θέση στα πιο πανκ Cut και το ομώνυμο που πείθουν αν μη τι άλλο με την τραχύτητά τους. Το Could You είναι αρκούντως sonikyouthκικό και κινηματογραφικό, παίζοντας θαυμάσια με τις παύσεις, την επιβράδυνση και την εκκίνηση του θορύβου. Κολλάει γάντι με το La Jalousie, στρωτό, κιθαριστικό και kinky πριν ακόμα δει κανείς το βίντεο κλιπ. Όπως και το Βlue και το So Sweet ζόρικα, χορευτικά, σέξι, με τα φωνητικά του ενός αδελφού να ηχούν γαμάτα όταν κάνει πιο τραχιά τη φωνή του. Εν ολίγοις, ένας δίσκος με συνοχή και ουσία που είχαμε την τύχη να ακούσουμε και ζωντανά 2 φορές στα μέρη μας, εισπράττοντας τα no wave ψυχεδέλικά (πσσσ) vibes που εκπέμπουν οι Callas αυτό τον καιρό. cut
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου