Στη σειρά των αγαπημένων κυκλοφοριών της Inner Ear για φέτος η Δάφνη με την μπάντα της. Την παρέα την είχαμε γνωρίσει πριν 2-3 χρόνια με το Doop doop, ένα πανέμορφο up tempo soul-pop σιγκλάκι, στο οποίο εκτός από την κολλητική μελωδία, ξεχωρίσαμε την μπριόζα και γλυκιά φωνή της τραγουδίστριας που επίσης μαθαίνουμε ότι είναι και η βασική συνθέτρια. Προσωπικά περίμενα την συνέχεια διότι είχα δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Προσδοκίες που επαληθεύονται και με το παραπάνω στο ντεμπούτο άλμπουμ με το όνομά τους.
Τις μέρες που άκουγα το δισκάκι, ευτυχήσαμε να τους δούμε ζωντανά σε έναν χώρο που ταίριαξε γάντι με την ρετρό αισθητική τους. Εκεί τα αθώα τραγούδια έδειξαν την στιβαρότητά τους, η ποπ απλότητα ενορχηστρώθηκε πλούσια βγάζοντας έναν μεγάλο ήχο, η Δάφνη εντυπωσίασε και κέρδισε την προσοχή και το χειροκρότημα αλλά και η μπάντα "έζησε", δεν εκτέλεσε απλά τη μουσική της. Νέα παιδιά, σόουλ ποπ μελωδίες που κολλάνε στο μυαλό αλλά κυρίως στην καρδιά, ηλιόλουστες μελωδίες (θυμάμαι τους Cardigans τώρα στο ξεκίνημά τους), καλοκαίρια με έρωτες και άλλα ωραία. Όλα τα τραγούδια είναι wannabe σιγκλάκια. Πολύ ψηλότερα από οποιαδήποτε Duffy, Adele και Lana Del Ray.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου