Νο. 18 The Besnard Lakes - A Coliseum Complex Museum

Αυτά ειπώθηκαν τότε...

Μία σπουδαία ροκ μπάντα από τον Καναδά επιστρέφει φέτος με την πέμπτη ολοκληρωμένη δουλειά της. Παιδιά της έκρηξης της καναδέζικης ανεξάρτητης σκηνής των αρχών της περασμένης δεκαετίες, οι Besnard Lakes, έχοντας συνεργαστεί με άλλους σπουδαίους σύγχρονους συμπατριώτες τους (The Stars, GSYBE, The Dears) και έχοντας δει δύο από τα άλμπουμ τους υποψήφια για το Polaris music prize (το αντίστοιχο του Mercury Prize για την καναδική μουσική), κυκλοφορούν το για άλλη μια φορά μακροσκελές για τίτλο άλμπουμ  A Coliseum Complex Museum στην πρωτοποριακή ανεξάρτητη εταιρεία Jagjaguwar.

Η εξαμελής πλέον μπάντα από το Μόντρεαλ, με μπροστάρηδες το ζεύγος Jace Lasek και Olga Goreas (που είναι ελληνικής καταγωγής), έχει στο παρελθόν καταθέσει δύο σπουδαίες δουλειές. Μετά το ντεμπούτο τους Volume 1 που πέρασε σχετικά απαρατήρητο πίσω στο 2003, κυκλοφορούν το 2007 το εξαιρετικό The Besnard Lakes Are The Dark Horse το οποίο λαμβάνει επαίνους από τα μεγαλύτερα μουσικά περιοδικά του πλανήτη.  Με επικά κομμάτια όπως το And You Lied to Me και το Devastation, καθιερώνονται ως άξιοι εκπρόσωποι του νεο-ψυχεδελικού ροκ με αναφορές στo κοσμικό ροκ των 70s (από κοντά και οι συμπατριώτες τους Black Mountain που κυκλοφορούν και αυτοί νέο δίσκο φέτος). Στη συνέχεια το τρίτο τους άλμπουμ στα 2010 The Besnard Lakes Are The Roaring Night επίσης έκανε αίσθηση, εριλαμβάνοντας τα πανέμορφα Albatross και Like the Ocean, Like the Innocence και κάνοντας πιο ονειρικό και ποπ τον ήχο τους χωρίς να τον στερούν όμως από τον περιπετειώδη χαρακτήρα του.

Ο τέταρτος δίσκος τους Until in Excess, Imperceptible UFO συνέχισε στα ίδια χνάρια και έτσι φτάνουμε στο A Coliseum Complex Museum στο οποίο οι The Besnard Lakes συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά, να γράφουν όμορφες ποπ μελωδίες, να τις ντύνουν με διπλά ονειρικά φωνητικά και να τις ξεδιπλώνουν μέσα από ψυχεδελικές κιθαριστικές κορυφώσεις. Από το εναρκτήριο ήδη The Bray Road Beast οι αναφορές σε αγαπημένα πράγματα του παρελθόντος, προσφέρουν αγαλλίαση και παρηγοριά. Οι φωνητικές αρμονίες των Beach Boys συναντούν τις dreamy και shoegaze κιθαριστικές και άλλες επιστρώσεις, καταλήγοντας σε σπαρακτικά και εκστατικά ξεσπάσματα που θυμίζουν τις δουλειές του Neil Young μαζί με τους Crazy Horse στις αρχές των 70s. Όλα αυτά όμως περασμένα μέσα από το χωνευτήρι της μπάντας δεν ακούγονται σαν ένα ακόμα αναμάσημα του τι υπήρξε στο παρελθόν, αλλά σαν ένα φρεσκότατο γεύμα, μια μαγειρική μίξη διαφορετικών υλικών που βγάζουν ένα στέρεο αποτέλεσμα. Έτσι και ο ήχος του A Coliseum Complex Museum είναι σήμα κατατεθέν της μπάντας.

Τα κομμάτια των Besnard Lakes μοιάζουν μεταξύ τους και αυτό μπορεί να κουράσει τους πιο ανυπόμονους ακροατές, εκείνους που αναζητούν ένα τραγούδι - κράχτη. Ωστόσο, για εκείνους που αναγνωρίζουν το πάθος και την ένταση στη μουσική του γκρουπ, αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που κάνει και αυτό το άλμπουμ να ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος με αμείωτη ευχαρίστηση. Το γεγονός βέβαια ότι το βάρος δε δίνεται στις στιγμές αλλά στο σύνολο, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει ιδιαίτερη μνεία σε τραγούδια. Η πρώτη τετράδα από τα συνολικά οκτώ κομμάτια του δίσκου, θα προσφέρει ουκ ολίγες απολαύσεις στους λάτρεις του καναδέζικου ήχου. Η έντονη συγκινησιακή ατμόσφαιρα που βασίζεται στη δουλειά που έχει γίνει στις φωνές και τη μελωδία, κρατά τον ακροατή σε συνεχή ένταση από το ξεκίνημα. Από τη μέση και μετά όντως ο ήχος δεν προσφέρει μεγάλες αλλαγές αλλά οι προσεκτικές πολλές ακροάσεις αποκαλύπτουν χαρίσματα σε κάθε τραγούδι του άλμπουμ.

Η μουσική των Besnard Lakes δεν μπαίνει εύκολα σε καλούπια. Είναι ονειρική αλλά και ξάστερη, είναι τριπαρισμένη αλλά και προσανατολισμένη σε ένα μελωδικό σκοπό, είναι εν τέλει το ιδανικό ψυχεδελικό soundtrack για το καλοκαίρι που έρχεται.