Να ζεις μέσα από τραγούδια, μόνος, μια ζωή. Και να θυμάσαι, τώρα που πέρασαν τα χρόνια, τη μοναξιά για παρέα και τους μύθους που έπλασε για να σε κλείσει στην αγκαλιά της που την είπαν φαντασία. Αλλά εσύ πόναγες πολύ και τη φοβήθηκες γι’αυτό κατέβηκες στη γη και μαρτύρησες το μυστικό σου, τον πόνο, το φόβο και την κρυφή σου επιθυμία να χαθείς. Μα είδες τότε φως που χρωμάτισε αλλιώς τη ζωή σου και σου έδειξε από ποιο υλικό φτιάχνεται η φαντασία. Ηρέμησες και ξαλάφρωσες μα ακόμα θυμάσαι πως ήταν όταν σε ρουφούσε η χοάνη της απελπισίας και σε έσωνε μόνο αυτή η μελωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου