Μάταια προσπαθούμε να κάνουμε τις σημερινές μουσικές να διαρκέσουν λίγο παραπάνω. Γι'αυτό αυτές τις γιορτινές μέρες ακούω παλαιά βινύλια που σου αρέσουν, ξέρεις, λίγο hard, λίγο folk, λίγο progressive εκεί στα mid 70s, όλη αυτή τη μουσική που μίμησαν οι πάνκηδες άδικα. Ακούω φωνές βγαλμένες από τα βάθη χαράδρων να ανοίγουν δρόμο ανάμεσα σε πανίψηλα βουνά, μελωδίες σαφείς και κυκλικές, απέριττες και σπειροειδής που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Να νιώθεις ολοκληρωμένος, ότι ο χρόνος έχει αισθητή διάρκεια που μετριέται με τις στροφές του πικάπ και τα κύματα του αναλογικού ήχου να κυλάνε στα εγκεφαλικά κύτταρα.
Επική μουσική για χάρη σου και τώρα που πάμε να θυμηθούμε πως ήταν τότε που κινούσαμε για το βουνό, νιώθω την ανάγκη της αναπλήρωσης για μια χαμένη σε γραμμένα cd και γεμάτους σκληρούς δεκαετία. Ο νους μου πάει σε σένα αναγκαστικά και σε εκείνο που αναζητήσαμε μαζί αλλά δεν καταφέραμε να βρούμε. Τώρα είσαι μόνος εκεί που πρωτοπήγαμε μαζί και θα ήθελα να βρεθώ και εγώ εκεί πραγματικά. Φοβάμαι όμως ότι ούτε τότε υπήρξα πραγματικός ενώ τώρα βρήκα τη συντροφιά που έψαχνα.
Έχω τα παλαιά βινύλια να σε θυμίζουν μόνο και να μου υπαγορεύουν λόγια αναπόλησης και απορίας. Που περνάει ο καιρός όταν είσαι μακριά, χώρια, απών και δεν το καταλαβαίνω. Που φτάνει η ώρα της ευθύνης αλλά συνεχώς παρατείνουμε την άφιξή της. Που ακόμα και πλήρως αλλοτριωμένος ψάχνω να ενωθώ μαζί σου με μια θρησκεία, ένα νόημα, ένα αόρατο πνεύμα αγάπης. Καλά Χριστούγεννα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου