Η μαγεία του δίλεπτου ποπ θορύβου. Τελεία. Κάποιοι μπορούν
από τώρα να κατεβάσουν το Peanut Butter και να ονειρεύονται άλλη μια θριαμβευτική επανάληψη του ήχου
που 30 χρόνια τώρα γιορτάζει την Psychocandy. Αλλά και το Rocket to Russia πριν από αυτό ή το Doolittle μετά.
Για να φτάσουμε στο σήμερα με το νεότερο αίμα της indie pop που
πυροβολεί ακάθεκτα από το κάστρο της Slumberland Records (Violens, Pains of Being Pure at Heart, Veronica Falls, Proper Ornaments, Girls Names, etc), με την υπογραφή της οποίας οι Joanna Gruesome κυκλοφορούν
τον δεύτερό τους δίσκο.
Οι Joanna Gruesome
μουσικά δεν έχουν καμία σχέση με την Joanna Newsom αν και αυτής το όνομα είχαν υπόψη
τους όταν σε ένα σεμινάριο διαχείρισης θυμού (!!!) τα μέλη τους αποφάσισαν να
φτιάξουν τη μπάντα. 21 λεπτά διαρκεί το Peanut Butter και οι γραμμές αυτής της
παρουσίασης δε θα είναι περισσότερες. Από το εναρκτήριο Last Year μέχρι
το δέκατο στη σειρά Hey!
I Wanna Be Your Best Friend, τα διπλά φωνητικά (με
τα γυναικεία να υπερισχύουν και τα ανδρικά να σιγοντάρουν), οι indie punk κιθαριές
και οι ποπ μελωδίες δίνουν και παίρνουν.
Ο δίσκος δε σε αφήνει στιγμή αδιάφορο παρά το γεγονός ότι
είναι σα να ακούς διαφορετικές εκδοχές του ίδιου κομματιού. Και η σύντομή του
διάρκεια είναι πολλή σοφή επιλογή διότι οι συμπαθούντες αυτόν τον ήχο θα
μπορούν στο repeat να απολαμβάνουν σε σύντομη χρονική διάρκεια τη διαφορετική
έκδοση του ίδιου κομματιού που προτιμάει ο καθένας.
Στα συν των Joanna Gruesome οι δυνατές κιθάρες που ριφάρουν ασταμάτητα, άλλοτε σκληρές
και κοφτερές και άλλοτε όμορφες και μελωδικές. Το ίδιο και τα φωνητικά που πότε
πανκίζουν και άλλοτε ποπίζουν. Πάρε π.χ. το Psychik Espionage (μας
συστήθηκε σαν single ήδη από το τέλος του 2014) που στα 2 και κάτι λεπτά του
εναλλάσσονται με μαεστρία indie θόρυβος, raw φωνητικά στο κουπλέ και sunshine μελωδίες στο ρεφρέν. Κάτι σαν
τους The Go! Team στο
πιο πανκ. Αν αυτά σας κάνουν ευτυχισμένους μην χάσετε την ακρόαση του Peanut Butter.
no 20 THEE HOLY STRANGERS - DEBUT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου