Ruby's #1

Άλλη μια μουσική χρονιά πλησιάζει προς το τέλος της. Μια χρονιά αρκετά διαφορετική από τις προηγούμενες που συμμετείχα στην blogovision. Είναι η πρώτη χρονιά που δεν μπήκα καν στη διαδικασία να μάθω για το ποιες κυκλοφορίες έβγαιναν όλη τη χρονιά. Δεν επηρεάστηκα από καμία πηγή που δεν εμπιστεύομαι απόλυτα απλά και μόνο για να νιώσω ότι είμαι μέσα στη φάση. Ήταν η πρώτη χρονιά από τότε που κάνω ραδιόφωνο που έμεινα χωρίς ραδιόφωνο για το μεγαλύτερο μέρος της (και συνεχίζεται). Όσο να ναι στο σταθμό που παίζεις ακούς και τους άλλους που δεν παίζουν τα ίδια με σένα αλλά αρέσουν στον περισσότερο κόσμο και παρασύρεσαι και λες γαμάτα. Από την άλλη για πρώτη φορά χάθηκε η επιτυχία, η εμπορικότητα, εκείνο που θα ξεχωρίσει από το χάος και το σωρό των κυκλοφοριών. Με λίγα λόγια, έμεινα χωρίς πηγές, χωρίς διαμεσολαβητές καλής μουσικής. Ευτυχώς για λίγο. Διότι η επανανακάληψη ενός από τους ραδιοφωνικούς ήρωες των φοιτητικών μου χρόνων με έσωσε. Αυτός και ένα μουσικό site κάποιων φίλων συγχωριανών έγιναν οι πηγές μου και δεν έψαξα παραπέρα. Φέτος μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα κομματάρες και βρήκα διέξοδο σε μουσικές και δίσκους που δε θα γνώριζα αν δεν ήμουν συντονισμένος με αυτές τις πηγές. Έγινα μεν πιο indie αλλά νιώθω σα να βρήκα φλέβα χρυσού μετά από αρκετά χρόνια.
Όσον αφορά την blogovision είναι η πρώτη φορά που ενώ επισκέφτηκα αρκετά blog δεν άκουσα τόσες πολλές μουσικές όσο τις άλλες φορές. Ο λόγος είναι επειδή θέλησα να ακούω πολλές φορές τους δίσκους που επέλεξα κάθε μέρα την ώρα που έβρισκα το χρόνο για να ποστάρω. Με αυτό τον τρόπο έχασα πολλές ενδιαφέρουσες μουσικές αλλά σύσφιξα τις σχέσεις μου με τις μουσικές που ήδη γνώριζα. Μέσα από αυτό συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερο ότι καλοί δίσκοι πάντα βγαίνουν και ότι επαφίεται στον καθένα να δώσει τον απαραίτητο χρόνο και προσοχή σε έναν δίσκο που ακούει (θυμάμαι άλλες μπλογκοβίζιον που έκανα βαρύγδουπες δηλώσεις του στυλ ότι δεν βγήκε η γαμάτη μουσική ή οι καθοριστικοί δίσκοι και ντρέπομαι τώρα). Επειδή ο χρόνος όμως είναι λίγος αυτό δεν μπορεί να γίνει με πολλούς δίσκους. Έτσι  συνειδητά ή όχι επέλεξα τι θα ακούσω και ήδη πριν το ακούσω προσεκτικά είχαν διαμορφωθεί μέσα μου δεσμοί μαζί του.
Τελειώνοντας για φέτος θα ήθελα να δώσω μια θέση στην εικοσάδα στους The Chills, τους Tame Impala και τον Jim O'Rourke. τους δίσκους των οποίων ακούω αυτές τις μέρες και με εντυπωσιάζουν. Το κυνήγι των δίσκων λόγω της blogovision είναι ψυχαναγκαστικό αλλά και ευχάριστο αν ξέρεις πως να το παίξεις. Φέτος νομίζω το έπαιξα καλύτερα από ποτέ και με όλη μου την ψυχή. Όμως, αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται για πάντα. Γιορτές ξεκινάνε, γυναίκες κοιμούνται δίπλα μας και θέλουν λίγη προσοχή, πάρτυ έρχονται (δυστυχώς όχι της μπλογκοβίζιον για μένα που μένω μακριά..) Άνοιγμα προς τα έξω λοιπόν!

Α, ξέχασα, νούμερο 1 για φέτος το δισκάκι των Low με τίτλο Ones and Sixes. Σας τα έχω ήδη πει εδώ όπότε... Καλές γιορτές μπλογκοβιζιονάριοι!

NO. 1 LOW - ONES AND SIXES
NO. 2 CAVE CHILDREN - MAYBELAND
NO. 3 SERPENT POWER - SERPENT POWER
NO. 4 WHERESWILDER - YEARLING
NO. 5 THE LOVELY EGGS - THIS IS OUR NOWHERE
NO. 6 ALABAMA SHAKES - SOUND AND COLOUR
NO. 7 UNKNOWN MORTAL ORCHESTRA - MULTI LOVE
NO. 8 NOVELLA - LAND
NO. 9 COURTNEY BARNETT - SOMETIMES I SIT AND THINK ....

ΝΟ. 10 JACCO GARDNER - HYPNOPHOBIA
NO. 11 WILCO - STAR WARS
ΝΟ. 12 SUNDOWNERS - SUNDOWNERS
NO. 13 MINI MANSIONS - THE GREAT PRETENDER
ΝΟ. 14 BEACH HOUSE - DEPRESSION CHERRY
ΝΟ. 15 BOP ENGLISH - CONSTANT BOP
NO. 16 MOA BONES - SPUN
ΝΟ. 17 JULIA HOLTER - HAVE YOU IN MY WILDERNESS

NO. 18 SUFJAN STEVENS - CARRIE AND LOWELL

NO. 19 JOANNA GRUESOME - PEANUT BUTTER

NO. 20 THEE HOLY STRANGERS - T.H.S.