Το 2012 μπήκα πρώτη φορά σε ένα μπαράκι που ο ιδιοκτήτης του προσέχει πολύ τη μουσική που παίζει. Classic rock βασικά, αλλά μια φορά που μπήκα και ήταν μόνος είχε στο βινύλιο το In the Long Still Night και του είπα Gallon Drunk χωρίς δεύτερη κουβέντα και ήταν μόλις η δεύτερη φορά που με έβλεπε και με κοίταξε αμήχανα, νόμισα ενοχλημένος γιατί είναι και παρεξηγιάρης ή έτσι νομίζω, αλλά όχι, τελικά ήταν από έκπληξη που ο μοναδικός πελάτης του εκείνη την ημέρα ήξερε το δίσκο που κανείς του πελάτης δεν ήξερε ποτέ.
Στα 15 τετραγωνικά κυριαρχεί το πέτρινο δάπεδο σα σε αυλή, τα εξώφυλλα δίσκων στους τοίχους που περιλαμβάνουν πολλές 80s φτήνιες αλλά και κάποια σπάνια 70άρια, τα 2 -3 χιλιάδες βινύλια στα ράφια που κανείς δε ξέρει αν είναι ψαγμενιές, essentials ή σκουπίδια που του μείναν από τότε που έκλεισε το δισκάδικό του 15 χρόνια πριν. Αυτός παίζει σε δύο πικάπ από τα ράφια που βρίσκονται δίπλα του. Είναι σκυφτός λόγω ατυχήματος, φοράει γυαλιά ηλίου και κοιτάζει καχύποπτα. Ξεκινά με Blues Band και Los Lobos. Τον ρωτάω αν ακούμε Rolling Stones και μου λέει ότι αυτοί είναι pop. Συνεχίζει με Manfred Mann's Earth Band και Deep Purple. Εμείς πίνουμε και ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι ποτέ δεν υπήρξε μουσική μετά το 1990 ή καλύτερα το 1986 που οι Georgia Satellites έβγαλαν εκείνες τις φλωριές που χορέψαμε και εκείνη τη νύχτα. Είμαστε όμως μαγεμένοι από το σοβαρό ύφος του μύστη που εμπιστευτικά μου λέει "Ο τελευταίος του Rory, και ο καλύτερος" Να τον πιστέψω τώρα...τι σημασία έχει, ναι είναι ο καλύτερος, αφού ακούγεται τέλεια. Συνεχίζει με Dr. Feelgood που επιμένει ότι ανήκουν στα 80s παρά τις σοβαρές μου επιφυλάξεις. Έχει σημασία άραγε, αυτός τους έχει ακούσει, εγώ μόνο έχω διαβάσει γι'αυτούς. Και εκεί μας αποτελειώνει με Love and Rockets. Kundalini Express από 12ιντσο και τώρα χτυπιόμαστε στα ηχεία που πιάνουν σε χώρο το 10% του μαγαζιού. Ήχος γεμάτος, βαθύς, ζωντανός, όχι δε θα βγούμε έξω, δε θα γυρίσουμε στον πολιτισμό, δε θα πάμε για εκπομπή αύριο, ούτε θα ξανακούσουμε τραγούδι μετά το 91, που άλλαξαν όλα. Θα μείνουμε εκεί, να χαϊδεύουμε παλιούς δίσκους, να τους βλέπουμε να στριφογυρίζουν μονάχοι και να τους κάνουμε παρέα με μπύρα Βεργίνα.
NO. 20 ANDREW BIRD – BREAK IT YOURSELF
NO. 19 BOKOMOLECH – MASS VULTURE
NO. 18 DIIV – OSHIN
NO. 17 THE MARS VOLTA – NOCTOURNIQUET
NO. 16 ARIEL PINK’S HAUNTED GRAFFITI – MATURE THEMES
NO. 15 DJANGO DJANGO – DJANGO DJANGO
NO. 14 THE SOFT MOON – ZEROS
NO. 13 MONOPHONICS – IN YOUR BRAIN
NO. 12 THE BLACK KEYS – EL CAMINO
NO. 11 TY SEGALL – TWINS
NO. 10 BOB MOULD – SILVER AGE
NO. 9 CAT POWER – SUN
NO. 8 TAME IMPALA – LONERISM
NO. 7 GRIZZLY BEAR – SHIELDS
NO. 6 DR. JOHN - LOCKED DOWN
NO. 6 DR. JOHN - LOCKED DOWN
Δες εδώ τι ψηφίζεται καθημερινά απο τους συμμετέχοντες στη blogovision. Στο blog gone4sure.wordpress.com ο συντονισμος του διαγωνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου