...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD - IX

...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD – IX

 

Οι ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead ξαναχτυπούν φέτος με τον ένατο δίσκο τους που τιτλοφορείται απλά IX. Οι αμερικανοί (με έδρα το Austin του Texas) post hardcore progressivers  στην 15ετή δισκογραφική τους παρουσία έχουν προσφέρει ουκ ολίγες συγκινήσεις όπως και απογοητεύσεις. Μετά το ελπιδοφόρο ομώνυμο ντεμπούτο τους στην συντοπίτισσα τους εταιρεία Trance Syndicate πίσω στο 1998 πήραν μεταγραφή στη Merge Records για το δεύτερο άλμπουμ Madonna, που τους ανέδειξε σε μια ελπιδοφόρα δύναμη του εναλλακτικού ροκ. Από εκεί μεταπήδησαν στην Interscope Rec. όπου και καθιερώθηκαν στην ελίτ του ήχου με το οριακό Source, Tags and Codes του 2002. Τρία χρόνια μετά ακολούθησε το αμήχανο Worlds Apart και η κάμψη συνεχίστηκε με το χλιαρό So Divided. Η ανοδική πορεία ξεκινάει πάλι με το Century of Self του 2008, συνεχίζει με το Tao of The Dead του 2011  και κορυφώνεται με το αναπάντεχο Lost Songs (που ήταν και ο κορυφαίος δίσκος του γράφοντος για εκείνη τη χρονιά) ένα χρόνο μετά. Τι άλλο έχουν να μας πουν άραγε αυτά τα 40 something παλικάρια φέτος;

Οι Trail of Dead δεν ήρθαν να ταράξουν το χάρτη του εναλλακτικού ροκ εν έτη 2014. Δεν το έκαναν ούτε όταν έβγαζαν το Lost Songs δύο χρόνια νωρίτερα και τούτο διότι δε βρισκόμαστε στο 2002 όταν το indie rock ήταν ακόμα της μόδας. Δε θα συναντήσετε λοιπόν τις μεγάλες καινοτομίες στον ήχο τους. Ούτε χρειάζεται άλλωστε. Η τετράδα έχει φτιάξει ένα πιστό fan base όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφοριών και περιοδειών, τέτοιο που με τον ένατο δίσκο τους μάλλον θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Διότι και εδώ μέσα τα στοιχεία που έχουν κάνει αγαπητό το γκρουπ όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν και περισσεύουν. 70s progressive rock, 80s punk hardcore, 90s indie rock και 00s post rock, όλα με τη συνοδεία δύο ανυπέρβλητων φωνών. Αφενός του Conrad Keely (που σχεδιάζει και τα πληθωρικά εξώφυλλα των δίσκων των Trail of Dead) και αφετέρου του Jason Reece (του οποίου η φωνή είναι αδύνατο νομίζω να θυμίζει μόνο σε μένα τόσο επίμονα εκείνη του Ian McKay των Fugazi).

Στο IX οι TOD καταλαγιάζουν ελαφρώς τα punk ξεσπάσματα του προκατόχου και επαναφέρουν ορισμένα ορχηστρικά στοιχεία, κάνοντας το δίσκο μια επιτομή του ότι έχουν κάνει μέχρι σήμερα. Δε λείπουν οι κλιμακώσεις που οδηγούν σε κορυφώσεις, δε λείπουν οι επικές εισαγωγές, τα κιθαριστικά ξεσπάσματα, οι ταξιδιάρικες μελωδίες, που άλλωστε είναι ένα από χαρακτηριστικά που έκαναν αγαπητό το indie rock στα 90s. Εκείνο που κάνει το IX ενδιαφέρον είναι ότι οι πιο ξεχωριστές συνθέσεις βρίσκονται προς το τέλος της διάρκειάς του, κρατώντας έτσι τον ακροατή ευχαριστημένο μέχρι το τέλος. Αν βαρεθείτε γρήγορα λοιπόν τα πρώτα singles, όπως το The Ghost Within, μην εγκαταλείψετε διότι και εδώ υπάρχει μπόλικος TOD πλούτος.  

Στον αριθμό 7 συναντάμε την επική μουσική σύνθεση How to Avoid Huge Ships που κλιμακώνεται πάνω στην ίδια μελωδία μέχρι να επέλθει η κάθαρση, χαρακτηριστικού τύπου σύνθεση που επαναλαμβάνει η μπάντα σε κάθε σχεδόν άλμπουμ χωρίς παρόλα αυτά να καθίσταται βαρετή. Αμέσως παρακάτω στο Bus Lines συναντάμε δραματικό indie rock στα καλύτερά του, με τη μελαγχολία να διαδέχεται την αισιοδοξία, αφήνοντας μια γκρίζα διάθεση που μας οδηγεί στην περιπέτεια του Lost In The Grand Scheme. Υπέροχο κομμάτι με αυξομειώσεις εντάσεων και τη φωνή του Reece να αγγίζει ευαίσθητες μνήμες από τις εποχές που οι Fugazi και οι υπόλοιποι ήρωες του αμερικάνικου indie rock μεγαλουργούσαν. Πριν το τελείωμα οι TOD μας επιφυλάσσουν δύο εκπλήξεις. Πρώτα η παρουσία του cello που συνοδεύει το πιάνο και τα strings του Like Summer Tempests Came His Tears θυμίζοντας Pink Floyd σε τζαμάρισμα με Smashing Pumpkins καταλήγοντας για άλλη μια φορά σε επικές και μελωδικές κορυφώσεις. Και δεύτερον, το κλείσιμο με τους tribal (αλά Goat)  ρυθμούς του Sound of The Silk, αφήνοντας ανοιχτό τον ορίζοντα για νέες περιπέτειες στο μέλλον.

Αυτές τις μέρες οι Trail Of Dead περιοδεύουν στην Γηραιά Αλβιόνα και την Γερμανία (χώρα στην οποία σημειώνουν σημαντική επιτυχία) και δυστυχώς η νότια πλευρά της Ευρώπης λείπει εντελώς από τον συναυλιακό τους χάρτη. Να παρακαλέσουμε τον παντοδύναμο Βούδα να τους φέρει τώρα που αυτοί οι 40ρηδες έχουν ακόμα τσαγανό. Βάζω να ξανακούσω το IX και προσεύχομαι. Αμήν.

Δημοσιεύτηκε στο www.presspop.gr