Playlists

Κυριακή 21/12

Foxygen - How Do You Feel
Baby Guru - Behaviour
Brian Jonestown Massacre -
Allas-las - No Werewolf
Tom Petty - Fault Lines
Jack White - Three Women
Manic Street Preachers - Mayakovsky
Villagers of Ioannina City - Ti Kako
Goat - Goatslaves
Trail of Dead - With Summer Tempests Came His Tears
Slothrust - Crockpot
War On Drugs - An Ocean In Between The Waves

Σάββατο 28/12 με τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων 25 ετών που θα ψήφιζε το Musicoma αν υπήρχε από τότε:

Depeche Mode - Enjoy the Silence (from 1990 "Violator")
Guns and Roses - Civil War (from 1991 "Use Your Illusions vol. I")
R.E.M. - Man On The Moon (from 1992 "Automatic For The People")
Smashing Pumpkins - Cherub Rock (from 1993 "Siamese Dream")
Veruca Salt - Seether (from 1994 "American Thighs")
Smashing Pumpkins - Muzzle (from 1995 "Mellon Collie and The Infinite Sadness")
Screaming Trees - Witness (from 1996 "Dust")
The Dandy Warhols - Cool As Kim Deal (from 1997 "Come Down")
Air - Talisman (from 1998 "Moon Safari")
Dream Theater - Home (from 1999 "Metropolis II: Scenes From A Memory")
PJ Harvey - The Whores Hustle and the Hustles Whore (from 2000 "Stories From The City, Stories From The Sea)
Strokes - Soma (from 2001 "Is This It")
Raining Pleasure - Fake (from 2002 "Flood")
The White Stripes - The Air Near My Fingers (from 2003 "Elephant")
Franz Ferdinand - Darts of Pleasure (from 2004 "F.F.")
Kaiser Chiefs - I Predict a Riot (from 2005 "Employment")
Scissor Sisters - The Other Side (from 2006 "Ta-Dah")
Arcade Fire - Intervention (from 2007 "Neon Bible")
Fleet Foxes - White Winter Hymnal (from 2008 "F.F.")
The Last Drive - Pantherman (from 2009 "Heavy Liquid")
Arcade Fire - Empty Room (from 2010 "The Suburbs")
The Go! Team - Buy Nothing Day (from 2011 "Rolling Blackouts")
...And You Will Know Us By The Trail of Dead - Pinhole Cameras (from 2002 "Lost Songs")
My Bloody Valentine - New You (from 2003 "MBV")
Baby Guru - Behaviour (from 2004 "Marginalia")

Καλή Χρονιά σε όλους!

BLOGOVISION 2014 RESULTS

1. War On Drugs – «Lost In The Dream» (753)
2. Röyksopp – «Inevitable End» (725)
3. Future Islands – «Singles» (591)
4. Damon Albarn – «Everyday Robots» (565)
5. Caribou – «Our Love» (558)
6. Wild Beasts – «Present Tense» (537)
7. Swans – «To Be Kind» (430)
8. St. Vincent – «St. Vincent» (416)
9. Antlers – «Familiars» (405)
10. Angel Olsen – «Burn Your Fire For No Witness» (369)
11. Lykke Li – «I Never Learn» (341)
12. Ariel Pink – «Pom Pom» (339)
13. FKA Twigs – «LP1″ (338)
14. Temples – «Sun Structures» (328)
15. Baby Guru – «Marginalia» (322)
16. Perfume Genius – «Too Bright» (318)
17. Ty Segall – «Manipulator» (303)
18. Thom Yorke – «Tomorrow’s Modern Boxes» (294)
19. Banks – «Goddess» (291)
20. Iceage – «Plowing Into The Field Of Love» (264)
= = Beyonce – «Beyonce» (264)
22. Spoon – «They Want My Soul» (262)
23. Andy Stott – «Faith In Strangers» (259)
24. Metronomy – «Love Letters» (248)
25. Flying Lotus – «You’re Dead» (242)
26. Twilight Sad – «Nobody Wants To Be Here And Nobody Wants To Leave» (235)
27. Grouper – «Ruins» (223)
28. Beck – «Morning Phase» (222)
29. Timber Timbre – «Hot Dreams» (219)
30. Thurston Moore – «The Best Day» (218)
31. Mogwai – «Rave Tapes» (205)
32. Run The Jewels – «Run The Jewels 2″ (201)
33. Mac Demarco – «Salad Days» (199)
34. Electric Litany – «Enduring Days You Will Overcome» (196)
35. Ben Frost – «AURORA» (195)
36. Liars – «Mess» (194)
= = Interpol – «El Pintor» (194)
38. Lana Del Rey – «Ultraviolence» (187)
39. Todd Terje – «It’s Album Time» (180)
40. Real Estate – «Atlas» (177)
41. Sharon Van Etten – «Are We There» (175)
42. Black Keys – «Turn Blue» (168)
43. La Roux – «Trouble In Paradise» (164)
44. Brian Jonestown Massacre – «Revelation» (163)
45. Ought – «More Than Any Other Day» (152)
= = Royal Blood – «Royal Blood» (152)
47. Have A Nice Life – «The Unnatural World» (151)
48. Sun Kil Moon – «Benji» (148)
49. SOHN – «Tremors» (145)
50. Total Control – «Typical System» (137)
51. HTRK – «PsychicClub 9-5″ (133)
52. Clark – «Clark» (131)
53. Iamamiwhoami – «Blue» (130)
54. Jack White – «Lazaretto» (128)
55. How To Dress Well – «»What Is This Heart?»» (127)
56. Alt-J – «This Is All Yours» (125)
= = Chet Faker – «Built On Glass» (125)
58. Parquet Courts – «Sunbathing Animal» (123)
59. Aphex Twin – «Syro» (122)
60. Arca – «Xen» (121)

Για ολόκληρη τη λίστα με τους 700 κάτι δίσκους που ψηφίστηκαν πάτα εδώ
Άντε και του χρόνου!

NO. 1 BABY GURU - MARGINALIA

Οι Baby Guru κυκλοφόρησαν κάποια στιγμή μέσα στο 2014 τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο Marginalia. Έχοντας ακούσει εντελώς αποσπασματικά τους προηγούμενους δύο, αυτό που είχα να πω ήταν ότι πέρα από ένα πολύ καλό κομμάτι (το Marilou) δεν με είχαν κρατήσει. Φέτος και πριν λίγες μέρες ψάχνοντας να ακούσω ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς σκέφτηκα μήπως έδινα μια ακόμα ευκαιρία και σε αυτούς. Ζήτησα έτσι από ένα φίλο να μου στείλει σε Mp3 το Marginalia και αυτό συνέβη στις 30 Νοεμβρίου. Αργά το βράδυ με τα φώτα κλειστά και ενώ ετοιμάζομαι να ποστάρω το νούμερο 20 της μπλογκολίστας, βάζω και εγώ να ακούσω κανά τραγουδάκι από το άλμπουμ και τελικά χωρίς να το καταλάβω το έχω ακούσει ολόκληρο χωρίς να βαρεθώ στιγμή. Την επόμενη μέρα πρωί πρωί ξεκλέβω χρόνο για να τα ξανακούσω και η ευφορία του γίνεται και πάλι αισθητή. Το ίδιο και την επομένη ώσπου έχει φτάσει 20 Δεκεμβρίου και αντί να χάνομαι στις δισκογραφίες των blogovisioνάριων εγώ συνεχίζω και ακούω τουλάχιστον μια φορά την ημέρα το Marginalia από την αρχή μέχρι το τέλος.

Τι το ελκυστικό έχει αυτός ο δίσκος; Τι το περιττό έχει αυτός ο δίσκος θα έπρεπε να ρωτάει κανείς. Μια συλλογή από διαχρονικά ποπ τραγούδια με μελωδίες δανεισμένες από το παρελθόν και σημερινά τεχνικά μέσα. Ένα αποτέλεσμα εθιστικό τόσο από ρυθμικής όσο και μελωδικής πλευράς. Ένα χορευτικό άλμπουμ γραμμένο από τους Camel, μια λυρική κατάθεση από τους Can, ένα ξεχασμένο αριστούργημα των Roxy Music. Αλλά και η μεγάλη συνέχεια του Oracular Spectacular που ποτέ δεν ήρθε, αν θέλει κανείς να δει επιρροές και συνέχειες. Όλα ξεχνιούνται όμως γιατί το Marginalia ξεπερνά πολύ τον απλό εντυπωσιασμό από τις συγκρίσεις με τα τέρατα του παρελθόντος. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον απόλυτο psych-groove δίσκο της χρονιάς όπου τα 70s σύνθια και τα 00s μπλιμπλίκια ερωτοτροπούν ασύστολα για να φτάσουν σε πολλαπλές κορυφώσεις ακόμα και εντός κάθε κομματιού.

Ποιο κομμάτι να πρωτοδιαλέξει κανείς; Το ζωηρότατο Especially When με την electro ψυχεδέλειά του, ιδανικό για ξεκίνημα ενός τέτοιου πολυσυλλεκτικού άλμπουμ; Το πάνγλυκο Βaby You’re So Weird με τα υπέροχα γυναικεία φωνητικά και την αφοπλιστικά απλή αλλά διαχρονική μελωδία; Το Exegesis που μοιάζει με remix νεουκυμματικού άσματος από το παρελθόν (σα να βγήκε από συλλογή των Fantastikoi Hxoi). Το krautικό ομώνυμο που στο ρεφραίν παραπέμπει απευθείας στο Oracular Spectacular. To Behaviour που στο ρεφραίν μοιάζει σαν ο Ian Brown να ξαναμαζεύει τις μάζες αποπροσανατολισμένων στα dancefloors brit fans και να τους κάνει να κουνάνε ψηλά δεξιά αριστερά τα χέρια τραγουδώντας δυνατά τους στίχους. Το glitterάτο Explain. To «ο Panda Bear τραγουδά Procol Harum We Need Some Space.   Το απογειωτικό Two Days Ago με το kraut ξεκίνημα, το ψυχο-ροκ ρεφραίν ξέσπασμα και τα αναλογικά σύνθια να σολάρουν στα καπάκια (3 τουλάχιστον κομματάρες σε μια). Tο Turtle Hearts που οι MGMT επιστρέφουν στις Pink Floyd ρίζες τους και συνεργάζονται με τον Danielle Luppi. Η γκρουβιά του Anticipation στην οποία κιθάρες που ακούγονται σαν κλαρίνα εναλλάσονται με σύνθια σε ένα dance τελείωμα με μπλιμπλικάκια γλυκίσματα που τα απολαμβάνεις όλα χωρίς να μπουκώνεις. Τίποτα το περιττό. Και για τελείωμα «You make me feel allright sometimes baby but most of the time you just make me sad”. Γλυκόπικρο αλά Brian Eno κλείσιμο με ένα παράπονο στην ψυχή του εμπνευστή και μια πλήρωση στη δική μας ψυχή. Για τέτοια διαχρονικά άσματα μιλάμε. Σας ευχαριστώ Μωρά μου Δάσκαλοι που μου επικοινωνήσατε με τέτοιο τρόπο τη θλίψη, το θυμό και την περιέργειά σας. Νούμερο 1, όχι και λίγο για έναν δίσκο που άκουσα ξημερώματα 1^ης Δεκεμβρίου.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE
NO. 8 TRAIL OF DEAD
ΝΟ. 7 GOAT
NO. 6 DRUGS
NO. 5 TEMPLES
NO. 4 LITANY
NO.3 ORNAMENTS
NO. 2 MANICS
NO. 1 BABY GURU

NO. 2 MANIC STREET PREACHERS - FUTUROLOGY

Ήταν το αδιαφιλονίκητο νούμερο 1 μέχρι τα ξημερώματα της 1ης Δεκεμβρίου. Όμως πως τα φέρνει ο χρόνος, οι συμπτώσεις, οι δυνάμεις του σύμπαντος και συνομωτεί να σου δώσει όλο και περισσότερη απόλαυση. Μέχρι πότε Θέε μου, σε ευχαριστώ Θέε μου για όλες αυτές τις μουσικές! Διάβασε το ντεμπούτο μου στο presspop.

Dreaming a City (Hugheskova)

Εναλλακτικό NO. 2 JAMES - LA PETITE MORT
Όπως και τους Manics τους είχαν όλοι γραμμένους. Όμως αυτοί επιστρέφουν με ουσιαστικές ποπ ομορφιές σαν εκείνες του παλαιού καιρού. Άκου ομορφιά.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE
NO. 8 TRAIL OF DEAD
ΝΟ. 7 GOAT
NO. 6 DRUGS
NO. 5 TEMPLES
NO. 4 LITANY
NO.3 ORNAMENTS
NO. 2 MANICS

NO. 3 THE PROPER ORNAMENTS - WOODEN HEAD

Αυτό και το νούμερο 2 τα άκουσα στα μέσα του Αυγούστου, στις διακοπές στο βουνό, έπειτα από έναν έντονο, κουραστικό αλλά και ευχάριστο Ιούλιο. Στην αιώρα το μεσημέρι με αντηλιά να κοιτάζω την απέναντη κορυφογραμμή πίσω από τα ανθισμένα φύλλα των γύρω δέντρων, να γεύομαι τον δροσερό βουνίσιο αέρα, να ονειρεύομαι όλα εκείνα που μου λείπουν και να τα βρίσκω σε μερικά μουσικά λεπτά. Για μια λιγότερο συναισθηματική ματιά διάβασε εδώ.

Magazine

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE
NO. 8 TRAIL OF DEAD
ΝΟ. 7 GOAT
NO. 6 DRUGS
NO. 5 TEMPLES
NO. 4 LITANY
NO.3 ORNAMENTS

ruby's NO. 4 ELECTRIC LITANY - ENDURING DAYS YOU WILL OVERCOME

Ουσιαστικό άκουσμα, μελαγχολικό αλλά και λυτρωτικό, dark αλλά λυρικό, σπαρακτικό και εκφραστικό συνάμα, κλειστοφοβικό αλλά και με ορίζοντα, βρίσκει στόχο σε εκείνο το σημείο του εγκεφάλου, σε εκείνο τον κτύπο της καρδιάς που σε κάνει να θυμάσαι ότι έχεις συναισθήματα. Ακούς και νιώθεις και θυμάσαι πως είναι να νιώθεις.

In the morning

Εναλλακτικό NO. 4 ANGEL OLSEN - BURN YOUR FIRE FOR NO WITNESS
Ο δίσκος που μέχρι στιγμής δικαιωματικά θα έμπαινε στην εικοσάδα αν τον είχα ακούσει έγκαιρα. Σπουδαίο κιθαριστικό folk με συνοδεία μια πολύ αξιόλογη φωνή. Και με ωραία τραγούδια όπως το light's out

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE
NO. 8 TRAIL OF DEAD
ΝΟ. 7 GOAT
NO. 6 DRUGS
NO. 5 TEMPLES

NO. 5 TEMPLES - SUN STRUCTURES

Ο δίσκος που άκουσα περισσότερο το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς. Γεμάτος ξεχωριστά ποπ διαμαντάκια, ζωντανά, χορευτικά, ψυχεδελικά. Άλλος ένας σημαντικός δίσκος της άνθουσας νεοψυχεδελικής ποπ σκηνής. Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς...

Guess what

Εναλλακτικό No. 5 FOXYGEN - DFSBGAJGWNSLZFVNDL


NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE
NO. 8 TRAIL OF DEAD
ΝΟ. 7 GOAT
NO. 6 DRUGS
NO. 5 TEMPLES

NO. 6 THE WAR ON DRUGS - LOST IN THE DREAM

Είναι ο δίσκος με τα περισσότερα διαχρονικά τραγούδια της χρονιάς. Τραγούδια που θα τα ακούμε σε 10 και 20 χρόνια. Κατά τα άλλα λίγες φορές το άκουσα ολόκληρο και εδώ που τα λέμε δεν ακούγεται και ολόκληρο.

An Ocean In Between The Waves

Εναλλακτικό ΝΟ. 6 FUTURE ISLANDS - SINGLES
Παρομοίως έχει μέσα σιγκλάρες όμως δε με αγγίζουν τα υπόλοιπα τραγούδια. Γίνεται και βαρετό από ένα σημείο και μετά. Θα μείνει όμως ως ένας δίσκος ορόσημο του 2014.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE
NO. 8 TRAIL OF DEAD
ΝΟ. 7 GOAT
NO. 6 DRUGS

Playlist 14/12 στον Κόκκινο 107,7

BEN HOWARD - I FORGET WHERE WE WERE
KEVIN MORBY - ALL OF MY LIFE
LYKKE LI - GUNSHOT
LA FEMME - SUR LA PLANCHE
BOMBINO - AMIDININE
GOAT - THE GATHERING OF THE ANCIENT TRIBES
BABY GURU - WE NEED SOME SPACE
THE WAR ON DRUGS - AN OCEAN IN BETWEEN THE WAVES
ST. VINCENT - BIRD IN REVERSE
TV ON THE RADIO - HAPPY IDIOT
ARIEL PINK - NOT ENOUGH VIOLENCE
WILD BEASTS - WANDERLUST

RUBY'S NO. 7 GOAT - COMMUNE

"Κάποιος πρέπει να πει σε όλους πως μόνο Goat" παραμιλάει φίλος συμπαραγωγός εδώ και 2 μήνες που άκουσε και τον δεύτερο δίσκο τους. ΄Ενα από τα νέα μας αγαπημένα γκρουπ. Διάβασε να δεις πόσο δισκάρα σου λέει ο ruby ότι είναι το Commune.

goatslaves

Εναλλακτικό no. 7 TV ON THE RADIO - SEEDS
Όχι ότι έχει καμία σχέση με τους Goat αλλά το άκουγα τις τελευταίες μέρες του Νοέμβρη και μου φάνηκε συμπαθητικό, με ορισμένα καλά κομμάτια και ένα κολληματικό που μόλις ανέβηκε στο τιουμπ. Πολύ εύκολο όμως και μακριά από τους πειραματισμούς του παρελθόντος που χαρακτήρισαν τον ήχο τους.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE
NO. 8 TRAIL OF DEAD

Playlist 13/12 στον Κόκκινο 107,7

MGMT - THE YOUTH
BABY GURU - BABY YOU'RE SO WEIRD
ANGEL OLSEN - HI-FIVE
LITERATURE - CHIME HOURS
THE GO-BETWEENS - STREETS OF YOUR TOWN
EMA - SO BLONDE
FOO FIGHTERS - SUBTERRANEAN
MANIC STREET PREACHERS - THE LAST TIME I SAW PARIS
...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD - LIKE SUMMER TEMPESTS CAME HIS TEARS
LAST DRIVE - MAGDALENE
ARCADE FIRE - MONTH OF MAY
THE GO! TEAM - ROLLING BLACKOUTS
TRAIL OF DEAD - CATATONIC
MY BLOODY VALENTINE - ONLY TOMORROW

Το επόμενο σαββατοκύριακο στις 6 αφιέρωμα στα καλύτερα της χρονιάς για το musicoma.

RUBY'S NO. 8 ...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD - IX

Δεν προλαβαίνω να ευχαριστηθώ τους δίσκους που βγάζουν κάθε δύο χρόνια αυτοί οι βαρεμένοι αμερικανοί 45άρηδες και έρχονται με νέες κομματάρες. Για μια παρουσίαση του δίσκου διάβασε.

Grand Song

Εναλλακτικό No. 8 PARQUET COURTS - SUNBATHING ANIMAL
Περισσότερο επειδή μου μοιάζει με λίγο από Dead Kennedys, X, Pavement, και με το περσινό τους. Ωραίες αναμνήσεις χωρίς να peakάρει όμως σε κανένα σημείο.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS
NO. 9 LITERATURE

RUBY'S NO. 9 LITERATURE - CHORUS

Υπεργαμάτη indie pop και τίποτις άλλο. Παρουσιάζει εδώ.

΄Ενα από τα όλα γαμάτα

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS

NO 10 - THE SOUNDCARRIERS - ENTROPICALIA

 

 

Μπαίνοντας στη δεκάδα συναντούμε δίσκους που δύσκολα θα έβγαιναν από την εικοσάδα όσους άλλους και αν άκουγα φέτος. Οι εν λόγω ανήκουν στην κατηγορία lounge-psych-kraut pop οπότε ότι από αυτά σας αρέσει αξίζει να τους δώσετε παραπάνω προσοχή. Αν δεν βαριέστε διαβάστε και μια παρουσίαση του δίσκου που έκανα εδώ.

Πιο φευγάτο track

Εναλλακτικό νούμερο 10 BADNADNOTGOOD - III
Jazz-hop με λυρικά στοιχεία για βραδυνές ακροάσεις. Αν δεν ήταν τόσο πεθαμενατζήδες θα είχαν κάποια ελπίδα να μπουν σε αυτή τη λίστα μόνο και μόνο για τα εντυπωσιακά Triangle και Can't Leave the Night.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT
NO. 12 ARIEL PINK
NO. 11 PAOLO NUTINI
NO. 10 SOUNDCARRIERS

NO. 11 PAOLO NUTINI - IRON SKY

Πολύ mainstream για τα γούστα μου αλλά με μερικά αξιοθαύμαστα soul κομμάτια που δεν πετυχαίνεις συχνά από λευκούς βρετανούς δάνδηδες.

Χρειάζεται να πούμε ότι αυτό είναι το αγαπημένο?

Εναλλακτικό νούμερο 11 BECK - MORNING PHASE
Ο πρώτος δίσκος που άκουσα ολόκληρος φέτος. Μου άρεσε αλλά δεν τον ξανάκουσα από την άνοιξη και μετά. Δίσκος για μελαγχολικές διαθέσεις.

Playlist 7/12 στον Κόκκινο 107,7

MY DRUNKEN HAZE - YELLOW BALOON
BABY GURU - BABY YOU'RE SO WEIRD
TV ON THE RADIO - RIDE
FOO FIGHTERS - SOMETHING FROM NOTHING
...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD - LOST IN THE GRAND SCHEME
TOGETHER PANGEA - SICK SHIT
THE SMASHING PUMPKINS - BEING BEIGE
ARIEL PINK - DAYZED INN DAYDREAM
LITERATURE - THE ENGLISH SOFTHEARTS
DUB FX - LOVE SOMEONE
KRAKED UNIT - LOVE IS FOR
TODD TERJE - DELOREAN DYNAMITE
APHEX TWIN - MINIPOPS

NO. 12 ARIEL PINK - POM POM

Για μια δισκοπαρουσίαση που έκανα δες εδώ.

Αγαπημένο τραγούδι των τελευταίων 2 μηνών το Dayzed inn Daydreams που δεν υπάρχει στο you tube.

Εναλλακτικό no. 12 KRAKED UNIT - CHINESE PUZZLE OST
Θα έμπαινε στην εικοσάδα αν ήταν φετινή κυκλοφορία, ωστόσο την ταινία την είδαμε φέτος. Εξωστρεφής urban soul electronica με ονειρικό τελείωμα το Love is for...

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS
NO. 13 ST. VINCENT

NO. 13 ST. VINCENT - ST

Αν και έχω να τον ακούσω καιρό αυτόν τον δίσκο (και η αλήθεια είναι ότι δεν τον πολυάκουσα) βρίσκεται σε αυτή την λίστα επειδή συγκεντρώνει διάφορα ανόμοια χαρακτηριστικά κάτω από την ίδια σκεπή. Είναι δηλαδή ένας πειραματικός δίσκος με ποπ τραγούδια, γεμάτα αμεσότητα. Για περισσότερα διάβασε την παρουσίαση που έκανα εδώ.

one of the favourites

Εναλλακτικό no. 13: CHINA WOMAN - LET'S PART IN STYLE
Παραείναι θυληκό το άκουσμα (ενώ της παραπάνω κυρίας είναι ερμαφρόδιτο και γι'αυτό κράτησε παραπάνω η διαδικασία αποκωδικοποίησης) και συνολικά ψιλοβαρετό. Όμως με κομμάτια σαν αυτό δεν μπορείς παρά να ερωτευτείς αυτήν, την γκόμενά σου, την μοναξιά, τη ζωή γενικά.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE
NO. 14 BLACK KEYS

NO. 14 THE BLACK KEYS - TURN BLUE

Άνετα ο καλύτερος δίσκος τους που έχω ακούσει. Έχει την καλύτερη ροή από όλους και δεν κουράζει με βαριεστημένα μπλουζ παρά σε κάνει να κουνιέσαι σε ποπ ακόμα και rnb ρυθμούς ή σε ταξιδεύει με καλοκαιρινές ροκ μπαλάντες.

favourite

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE
NO. 15 MY DRUNKEN HAZE

NO. 15 MY DRUNKEN HAZE - MY DRUNKEN HAZE

Σαν πολύ ψηλά έφτασε αυτό το εξώφυλλο στις φετινές μου προτιμήσεις αν σκεφτείς ότι τους έκραξα για την αντιγραφή που έκαναν από τους Allah-las. Ταιριάζει όμως με τις μουσικές τους. Psych, indie και dream pop αναμειγνύονται με ωραίο τρόπο. Άλλοτε ζόρικοι, άλλοτε ατμοσφαιρικοί και άλλοτε γλυκοί, οι MDH συνοδεύουν κατάλληλα το φετινό ταίρι τους στην ελληνική νεο-ψυχεδελική ποπ. Αυτό το τελευταίο όμως θα το συναντήσουμε αργότερα.

favourite track

Εναλλακτικό νο. 15 δεν υπάρχει διότι όλοι οι νεοψυχεδελικοί δίσκοι σχεδόν που άκουσα φέτος μπήκαν στην 20άδα μου.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL
ΝΟ. 16 NICK WATERHOUSE

NO. 16 NICK WATERHOUSE - HOLLY

Αγαπάμε Nick Waterhouse γενικά. Είμαι σίγουρος ότι αν βρισκόμουν σε κάποιο από τα live του στην Αθήνα, το Holly θα ήταν στην πεντάδα μου. Κατά τα άλλα πέφτει στο νούμερο 16 γιατί δεν έχει τις θορυβώδεις κομματάρες του προκατόχου του. Ακούγεται βέβαια ολόκληρο και κυρίως βραδυνές και μπαρόβιες ώρες . Επίσης ο παλιός ήχος μόνο αναχρονιστικός δεν είναι. Ζούμε στην εποχή του vintage που όποιος μπορέσει να αναβιώσει πιο πιστά το παρελθόν γίνεται επίκαιρος και μοντέρνος. Και καλύτερο rock 'n roll δε νομίζω να πετυχαίνεις εκεί έξω.

This is the Game

Εναλλακτικό no. 16 JACK WHITE - LAZARETTO
Τελευταία στιγμή βγήκε έξω. Καλύτερο από το Blunderbuss κατά την άποψή μου και πιο ροκενρολ. Έχει από σπανιόλικο μπριο (έτσι μου ακούγεται εμένα) μέχρι κάντρυ τσίχλα και χέβι καουμπόικη μπότα. Και το highball stepper.

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS
NO. 18 LANA
NO. 17 TY SEGALL

NO. 17 TY SEGALL - MANIPULATOR

Δεν το έχω ακούσει καλά αλλά δεν έχω βρει και ένα βαρετό κομμάτι εδώ μέσα. Μπορεί και να το βάζω στα καλύτερα από κεκτημένη ταχύτητα μιας και είναι ένας από τους κύριους εκπροσώπους της psych rock φάσης αυτόν τον καιρό. Το Manipulator επίσης είναι ένα ολοκληρωμένο πόνημα με την έννοια ότι εδώ ακούς τα πάντα και όχι μόνο psychedelia και groove. Ακούς ποπ περάσματα, κιθαροσολιές, stones, classics γενικά. Δεν έχω κολλήσει με κάποιο κομμάτι και περιμένω να το ακούσω την κατάλληλη στιγμή. Γιατί με τις πυτζάμες στα ακουστικά και μόνο δεν στέλνει τα vibes που κουβαλά. Καταλάβατε τώρα τι μου λείπει...

όλο το άλπουμ να ακούσεις

Alternative no. 17 TOGETHER PANGEA
Και μόνο για την κομματάρα Sick Shit αξίζει.

ΝΟ. 18 LANA
NO. 19 CHEATAHS
NO. 20 VILLAGERS

NO. 18 LANA DEL REY - ULTRAVIOLENCE

Δεν την είχα συμπαθήσει στο προηγούμενο πόνημά της και θα αδιαφορούσα παντελώς αν δεν τύχαινε να ακούσω το ομώνυμο κομμάτι που έγινε και το αγαπημένο μου τραγούδι του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου. Έπειτα άκουσα με τη σειρά τα 5 πρώτα του δίσκου και έμεινα εως εκεί. Δηλαδή δεν έχω ακούσει ούτε το μισό άλμπουμ ακόμα. Ωστόσο, είναι τόσο απολαυστικά massive κομμάτια που μπορούν άνετα να της δώσουν τον τίτλο της καταθλιπτικής ιέρειας του mainstream (σε σχέση ας πούμε με την καταθλιπτική ποζεριά (προσποίηση) της EMA, την προτιμώ χίλιες φορές). Ήμουν έτοιμος και να γράψω παρουσίαση του δίσκου αλλά διάβασα μια ωραία δισκοκριτική στο avopolis που έδινε όλο το νόημα του τι ακούς οπότε θεώρησα τα λόγια περιττά. Στο τελικό γοητευτικό αποτέλεσμα βοηθά η παραγωγή του Dan Auerbach που δίνει μια bluesy ατμόσφαιρα στις συνθέσεις και τέλος η ερμηνεία της Λάνα ακούγεται σαφώς βελτιωμένη. Τώρα αν όλα αυτά συνιστούν στοιχεία ικανά για να συμπεριληφθεί το Ultraviollence στους δίσκους της χρονιάς, θα το ξέρω σε λίγες μέρες που θα ακούσω από εσάς όσα έχασα μέσα στην χρονιά (θέε μου τι περιαυτολογία....)

Favourite

Alternative no. 18 LYKKE LI - I NEVER LEARN
Ντάξει, το βάζω παρεάκι με τη Λάνα διότι μοιάζουν λιγάκι στο στυλ και τον ήχο και επειδή άκουσα μόνο δύο κομμάτια που μου αρέσουν (No rest for the wicked και Gunshot). Ας τελειώνει το νο. 18 please!

NO. 20 VILLAGERS
NO. 19 CHEATAHS

NO. 19 CHEATAHS - CHEATAHS

Είδα στο νούμερο 20 φίλου μπλόγκερ το εν λόγω άλμπουμ που ήταν και το πρώτο άλμπουμ της φετινής χρονιάς που επιχείρησα να κατεβάσω μέσα στον Ιανουάριο. Είχα συναντηθεί προ διετίας με το The Swan και το συμπάθησα. Άκουσα το Cut the Grass που επίσης εντυπωσιάζει. Τελικά δεν τα κατάφερα να κατεβάσω τον δίσκο και με τον καιρό ξέχναγα ότι υπήρχε. Μέχρι που μου το θύμησε πριν λίγες ώρες ο φιλαράκος. Το βάζω στο you tube ολόκληρο και πραγματικά είναι απολαυστικό indie rock με μπόλικα shoegaze στοιχεία, δηλαδή από τα αγαπημένα μου ακούσματα. Αν δεν ήταν add της τελευταίας στιγμής θα πήγαινε ψηλότερα. Τώρα πως γίνεται και το ξέχασα εντελώς ενώ όλο τον Νοέμβριο έψαχνα να κατεβάσω κανά άλμπουμ της προκοπής, μάλλον έχει να κάνει με το ότι η ζωή μου έχει αλλάξει πολύ από τότε και μοιάζει σα να ήταν π.Χ. (ντάξει, θα το κόψω με τα ψυχαναλυτικά αλλά έτσι είναι)

Favourite

Εναλλακτικό no. 19 - FOO FIGHTERS: SONIC HIGHWAYS
Πάλι δισκάρα από τους Foo αλλά τα χρόνια περάσαν και το νέο αίμα πρέπει να πάρει θέση (σε ελεύθερη μετάφραση πάει να πει ότι ευτυχώς που θυμήθηκα τους Cheatahs και ξεφορτώθηκα τους fighters). Αυτό βέβαια δεν ισχύει για άλλους πάλιουρες πιο ψηλά στη λίστα.

REMEMBER..
NO. 20 VILLAGERS OF IOANNINA CITY - RIZA

No. 20 VILLAGERS OF IOANNINA CITY - RIZA

Μια από τις μέρες της άνοιξης που ήμουν κολλημένος με alternative rock των 90s, και δεν είχα όρεξη για καινούριες μουσικές πέρασα έξω από ένα συναυλιακό χώρο ασφυκτικά γεμάτο. Ρώτησα ποιοι παίζουν και έλαβα των παραπάνω απάντηση. Κοσμοσυρροή και νεοελληνική ροκ καγκουριά σκέφτηκα. Ωστόσο δεν είχα ακούσει ακόμα τον δίσκο. Τον άκουσα μόλις πριν απο μια εβδομάδα μετά τα μεσάνυχτα στα ακουστικά. Είχε καλά vibes και μου έλειψαν οι βαριοροκάδικες φάσεις. Άσε που έχω αποκτήσει εξοικείωση με τα κλαρίνα λόγω συχνών μου επισκέψεων στα ορεινά της Ηπείρου τα τελευταία χρόνια. Περιμένω την συναυλία τους σε λιγότερο από μια εβδομάδα στην Πάτρα για να βγάλω τα τελικά μου συμπεράσματα. Νομίζω ότι αξίζουν παραπάνω θέση αλλά ποιος νοιάζεται τώρα...

favourite track

Εναλλακτικό no. 20: Kasabian - 48:13

Μόνο και μόνο για την κομματάρα "Stevie". Εκτός εικοσάδας επειδή δεν είναι από τα αγαπημένα μου γκρουπ (παρότι σταθερά βγάζουν κομματάρες σε κάθε δίσκο) και δεν τον άκουσα ολόκληρο. Και το πρώτο σιγκλάκι μετριότατο.

Playlists στο Κόκκινο 107,7

Σάββατο 29/11

 

1. CREEDLE – WHEN THE WIND BLOWS

2. PRIMUS – TRAGEDY’S COMING
3. MARVIN PONTIAC – RUNNIN’ ROUND
4. PAOLO NUTINI – CHERRY BLOSSOM
5. TV ON THE RADIO – HAPPY IDIOT
6. ARIEL PINK – DAYZED INN DAYDREAMS
7. MY DRUNKEN HAZE – CAROL COME
8. ANGEL OLSEN – STARS
9. PJ HARVEY – THE GLORIOUS LAND
10. ELECTRIC LITANY – YOU MAKE ME FEEL
11. DEAD CAN DANCE – SONG OF THE DISPOSSESSED
12. BRIAN ENO AND KARL HYDE – STRIP IT DOWN

 Κυριακή 30/11

 1. MANIC STREET PREACHERS – DREAMING OF A CITY

2. ELECTRIC LITANY – FEATHER OF ECSTACY
3. THE SOUNDCARRIERS – ENTROPICALIA
4. STEREOLAB – UNKNOWN
5. THE FRESH AND ONLYS – ANIMAL OF ONE
6. PROPER ORNAMENTS – MAGAZINE
7. MARJORIE FARE – WAVES
8. THE CORAL – A WARNING TO THE CURIOUS
9. THE DONKEYS – LOWER THE HEAVENS
10. MORISSEY – SUEDEHEAD
11. CHEMISTRY X – track from upcoming album “Undeniable Lies”
12. FUTURE ISLANDS – SEASONS
13. STELLAR – VIOLENT
14. ROBYN – WITH EVERY HEARTBEAT

Blogovision 2014

30 Νοεμβρίου σήμερα και αύριο πρωτομηνιά Δεκέμβρη ξεκινάει να τρέχει αντίστροφα το χρονόμετρο της Blogovision 2014, του διαγωνισμού των ελλήνων μπλόγκερς για τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Νομίζω είναι η 8η blogovision και το παρόν blog συμετέχει για 6η συνεχή χρονιά. Κάθε μέρα και μια πρόταση από δίσκους που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2014. Από το νούμερο 20 στο νούμερο 1 μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου. Συντονιστής της υπόθεσης ο www.gone4sure.wordpress.com. Για να βλέπετε τι ψηφίζουν οι μπλόγκερς κλικάρετε http://blogovision.tumblr.com/.

Φέτος σκέφτομαι πέρα από το άλμπουμ που θα ψηφίζω σε κάθε θέση, να υπάρχει και ένα άλλο άλμπουμ που θα μπορούσε να βρίσκεται εναλλακτικά στη θέση του πρώτου. Η επιλογή του εναλλακτικού άλμπουμ δε θα είναι με αξιολογικούς όρους αλλά με όρους μουσικής και αισθητικής (κατά το δυνατόν) ομοιότητας με το ψηφισμένο.
Το 2014 ήταν άλλη μια χρονιά με τις ιδιαιτερότητές της. Εγώ άρχισα να την παρακολουθώ στενά από τα μέσα της και μετά μιας και μέχρι τότε άκουγα τα πολλά καλά που βγήκαν το 2013 (που ήταν μια πολύ καλή χρονιά για την ποπ μουσική). Η αλήθεια είναι ότι πέρασα όλη την άνοιξη με ένα τρομερό πισωγύρισμα στα 90s και δεν μπορούσα να ακούσω τίποτε άλλο πέρα από alternative rock των 90s. Ομολογώ ότι κάτι τέτοιο δε μου είχε συνέβη ποτέ στο παρελθόν εκτός από μια περίοδο 6 μηνών το 2000 που ξαναγύρισα στο heavy metal με αφορμή τον αξεπέραστο δίσκο που είχαν κυκλοφορήσει τότε οι Dream Theater (μαλακίες, είχα χωρίσει και ήμουν τρελαμένος και ξαναγύρισα σε οτιδήποτε indie 2-3 χρόνια μετά που συνήλθα).
Την άνοιξη λοιπόν μου συνέβη και μια από τις μεγαλύτερες συμπτώσεις και εκπλήξεις της ζωής μου με αφορμή τη μουσική, τις παλιές κασέτες τις ηχογραφημένες από το ραδιόφωνο τη δεκαετία του 90. Άκουγα τις κασέτες αυτές και αναρωτιόμουν που να βρίσκονται οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί-ήρωες της εφηβικής μου ηλικίας. Εντελώς τυχαία και χωρίς να το έχω σκοπό συνάντησα έναν από αυτούς μερικές μέρες μετά. Του είπα ότι έχω ηχογραφημένες εκπομπές του από 20 χρόνια πριν. Αυτός έχει μεγαλώσει, έχει φύγει χρόνια από τη φάση αλλά αναπολεί τα "παλιά". Συγκινήθηκε και εγώ ήμουν σε παραζάλη για μέρες. Του τις έδωσα και τις έγραψε.
Όσον αφορά το 2014 τέλος είναι η χρονιά που έφερε μεγάλες αλλαγές στην προσωπική μου ζωή (γίνομαι σοβαρός τώρα, σοβαρά) και το flashback στα 90s είχε πολύ να κάνει με αυτές. Αλλά πάει, έφυγε και αυτό, ήρθαν και οι αλλαγές, αλλά να, εδώ είμαστε με νέες παρουσιάσεις δίσκων και με νέο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο. Τα λέμε αύριο με το Νο. 20!

LITERATURE - CHORUS (Slumberland Records)

Literature – Chorus

 

Όπου Slumberland Records και κάτι καλό. Μετά τους The Proper Ornaments και τους Allo’ Darling νωρίτερα φέτος στη χρονιά (για να μη μιλήσουμε για όσα σπουδαία έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια) έρχεται το δεύτερο άλμπουμ αυτών των τεσσάρων αγοριών από τη Φιλαδέλφεια να πάρει τη θέση των The Pains of Being Pure At Heart στις καρδιές μας (όχι ότι οι τελευταίοι υστερούν αλλά φέτος δεν έκαναν τη διαφορά).

Τι είναι αυτό λοιπόν που κάνει το Chorus να ξεχωρίζει; Η υπενθύμιση ότι η κιθαριστική ποπ μπορεί να είναι χορευτική και διασκεδαστική χωρίς να χάνει στιγμή το εκλεπτυσμένο αισθητικό της εκτόπισμα. Όπως ακριβώς συνέβαινε τότε που οι Television Personalities, οι Go-Betweens και οι υπόλοιποι ήρωες των υπερ-βρετανικών 80s (με προεξέχοντες εκπροσώπους εν προκειμένου τους Orange Juice και τους Smiths) καθιερώνουν τον ήχο που έμελλε να ονομαστεί αργότερα indie και να συνοδεύσει τα μοναχικά εφηβικά απογεύματά μας μετά το σχολείο.

Διάχυτη λοιπόν η ρετρό ατμόσφαιρα στο Chorus καθώς θα μπορούσε άνετα να έχει κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή. Αυτό, ωστόσο, είναι και το θετικό του άλμπουμ μιας και οι μελωδίες καθενός από τα 11 τραγούδια που το απαρτίζουν αναβλύζουν ζωντάνια, φρεσκάδα, ειλικρίνεια όπως συνέβαινε και τότε. Μελωδίες αστραφτερές, και κιθάρες ασταμάτητες να ζωγραφίζουν τόσο όταν βρίσκονται μπροστά όσο και όταν κρατάνε τον ρυθμό. Οι συνθέσεις δεν είναι φορτωμένες με ορχηστρικές ή psych ατμόσφαιρες παρά μόνο με τα βασικά συστατικά (κιθάρα, μπάσο, synth) που γεμίζουν τον ήχο και με το παραπάνω. Τα φωνητικά επίσης, κάθε άλλο παρά αυτιστικά και συνοδευτικά (γνωστές παθογένειες του indie), βρίσκονται μπροστά και σου απευθύνονται χωρίς περιττά ατμοσφαιρικά «και καλά» κόλπα παρά με συνεχή περιδιάβαση στις μελωδικές χρήσεις της «ποπ» φωνητικής τέχνης. Και ενώ ακούς ένα δίσκο με indie προσανατολισμό αναγνωρίζεις ένα άρωμα κλασικής ποπ γραφής. Αυτό είναι ένα ακόμα σπάνιο προσόν σήμερα που πολλές μπάντες προσκολλώνται στην indie εικονολατρία μη μπορώντας να αφομοιώσουν τα ιστορικά κατάλοιπα του όρου αυτού.

Είναι μάταιο να αναζητήσει κανείς στιγμές που να ξεχωρίζουν σε ένα τέτοιο άλμπουμ-συλλογή μικρών κιθαριστικών ποπ θριάμβων. Τα 28 λεπτά της συνολικής διάρκειας του Chorus κυλούν σαν ένα μακρόσυρτο μοναδικό τραγούδι που όμως δεν κουράζει ούτε στιγμή. Αυτά τα λεπτά θα σου κρατήσουν την καλύτερη παρέα, θα σου θυμίσουν παλιές αγάπες, θα σε κουνήσουν, θα σε κάνουν να ενδιαφερθείς για το σήμερα μιας και εκεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού κάποιοι επιμένουν εφηβικά και «βρετανικά». Περισσότερα λόγια για αυτόν τον δίσκο βλάπτουν.



Δημοσιεύτηκε στο www.presspop.gr

...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD - IX

...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD – IX

 

Οι ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead ξαναχτυπούν φέτος με τον ένατο δίσκο τους που τιτλοφορείται απλά IX. Οι αμερικανοί (με έδρα το Austin του Texas) post hardcore progressivers  στην 15ετή δισκογραφική τους παρουσία έχουν προσφέρει ουκ ολίγες συγκινήσεις όπως και απογοητεύσεις. Μετά το ελπιδοφόρο ομώνυμο ντεμπούτο τους στην συντοπίτισσα τους εταιρεία Trance Syndicate πίσω στο 1998 πήραν μεταγραφή στη Merge Records για το δεύτερο άλμπουμ Madonna, που τους ανέδειξε σε μια ελπιδοφόρα δύναμη του εναλλακτικού ροκ. Από εκεί μεταπήδησαν στην Interscope Rec. όπου και καθιερώθηκαν στην ελίτ του ήχου με το οριακό Source, Tags and Codes του 2002. Τρία χρόνια μετά ακολούθησε το αμήχανο Worlds Apart και η κάμψη συνεχίστηκε με το χλιαρό So Divided. Η ανοδική πορεία ξεκινάει πάλι με το Century of Self του 2008, συνεχίζει με το Tao of The Dead του 2011  και κορυφώνεται με το αναπάντεχο Lost Songs (που ήταν και ο κορυφαίος δίσκος του γράφοντος για εκείνη τη χρονιά) ένα χρόνο μετά. Τι άλλο έχουν να μας πουν άραγε αυτά τα 40 something παλικάρια φέτος;

Οι Trail of Dead δεν ήρθαν να ταράξουν το χάρτη του εναλλακτικού ροκ εν έτη 2014. Δεν το έκαναν ούτε όταν έβγαζαν το Lost Songs δύο χρόνια νωρίτερα και τούτο διότι δε βρισκόμαστε στο 2002 όταν το indie rock ήταν ακόμα της μόδας. Δε θα συναντήσετε λοιπόν τις μεγάλες καινοτομίες στον ήχο τους. Ούτε χρειάζεται άλλωστε. Η τετράδα έχει φτιάξει ένα πιστό fan base όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφοριών και περιοδειών, τέτοιο που με τον ένατο δίσκο τους μάλλον θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Διότι και εδώ μέσα τα στοιχεία που έχουν κάνει αγαπητό το γκρουπ όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν και περισσεύουν. 70s progressive rock, 80s punk hardcore, 90s indie rock και 00s post rock, όλα με τη συνοδεία δύο ανυπέρβλητων φωνών. Αφενός του Conrad Keely (που σχεδιάζει και τα πληθωρικά εξώφυλλα των δίσκων των Trail of Dead) και αφετέρου του Jason Reece (του οποίου η φωνή είναι αδύνατο νομίζω να θυμίζει μόνο σε μένα τόσο επίμονα εκείνη του Ian McKay των Fugazi).

Στο IX οι TOD καταλαγιάζουν ελαφρώς τα punk ξεσπάσματα του προκατόχου και επαναφέρουν ορισμένα ορχηστρικά στοιχεία, κάνοντας το δίσκο μια επιτομή του ότι έχουν κάνει μέχρι σήμερα. Δε λείπουν οι κλιμακώσεις που οδηγούν σε κορυφώσεις, δε λείπουν οι επικές εισαγωγές, τα κιθαριστικά ξεσπάσματα, οι ταξιδιάρικες μελωδίες, που άλλωστε είναι ένα από χαρακτηριστικά που έκαναν αγαπητό το indie rock στα 90s. Εκείνο που κάνει το IX ενδιαφέρον είναι ότι οι πιο ξεχωριστές συνθέσεις βρίσκονται προς το τέλος της διάρκειάς του, κρατώντας έτσι τον ακροατή ευχαριστημένο μέχρι το τέλος. Αν βαρεθείτε γρήγορα λοιπόν τα πρώτα singles, όπως το The Ghost Within, μην εγκαταλείψετε διότι και εδώ υπάρχει μπόλικος TOD πλούτος.  

Στον αριθμό 7 συναντάμε την επική μουσική σύνθεση How to Avoid Huge Ships που κλιμακώνεται πάνω στην ίδια μελωδία μέχρι να επέλθει η κάθαρση, χαρακτηριστικού τύπου σύνθεση που επαναλαμβάνει η μπάντα σε κάθε σχεδόν άλμπουμ χωρίς παρόλα αυτά να καθίσταται βαρετή. Αμέσως παρακάτω στο Bus Lines συναντάμε δραματικό indie rock στα καλύτερά του, με τη μελαγχολία να διαδέχεται την αισιοδοξία, αφήνοντας μια γκρίζα διάθεση που μας οδηγεί στην περιπέτεια του Lost In The Grand Scheme. Υπέροχο κομμάτι με αυξομειώσεις εντάσεων και τη φωνή του Reece να αγγίζει ευαίσθητες μνήμες από τις εποχές που οι Fugazi και οι υπόλοιποι ήρωες του αμερικάνικου indie rock μεγαλουργούσαν. Πριν το τελείωμα οι TOD μας επιφυλάσσουν δύο εκπλήξεις. Πρώτα η παρουσία του cello που συνοδεύει το πιάνο και τα strings του Like Summer Tempests Came His Tears θυμίζοντας Pink Floyd σε τζαμάρισμα με Smashing Pumpkins καταλήγοντας για άλλη μια φορά σε επικές και μελωδικές κορυφώσεις. Και δεύτερον, το κλείσιμο με τους tribal (αλά Goat)  ρυθμούς του Sound of The Silk, αφήνοντας ανοιχτό τον ορίζοντα για νέες περιπέτειες στο μέλλον.

Αυτές τις μέρες οι Trail Of Dead περιοδεύουν στην Γηραιά Αλβιόνα και την Γερμανία (χώρα στην οποία σημειώνουν σημαντική επιτυχία) και δυστυχώς η νότια πλευρά της Ευρώπης λείπει εντελώς από τον συναυλιακό τους χάρτη. Να παρακαλέσουμε τον παντοδύναμο Βούδα να τους φέρει τώρα που αυτοί οι 40ρηδες έχουν ακόμα τσαγανό. Βάζω να ξανακούσω το IX και προσεύχομαι. Αμήν.

Δημοσιεύτηκε στο www.presspop.gr

 

ARIEL PINK - POM POM (4AD)

ARIEL PINK – POM POM (4AD)

Καλησπέρα από τον χαρούμενο κόσμο του Ariel Pink. Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω κάποια αδυναμία να αντισταθώ στην κακοφωνία του Pom Pom, του 10^ου δίσκου (σύμφωνα με τη Wikipedia) αυτού του τρελούτσικου τύπου. Μετά την καθιέρωσή του ως μάστορα του ποπ πειραματισμού με το Before Today του 2010 και το Mature Themes του 2012 ο Ariel Pink καταθέτει άλλη μια συλλογή με τραγούδια που αναμιγνύουν όλα τα είδη της ποπ μουσικής με ανορθόδοξο τρόπο. Διπλό lp, αστείρευτη έμπνευση φτηνιάρικης chill wave lo-fi ψυχεδέλειας, αυτή τη φορά χωρίς το προσωνύμιο Haunted Graffiti, της μπάντας που τον συνόδευε στα προηγούμενα άλμπουμ. Ταυτόχρονα αναχώρηση από τις πιο καλογυαλισμένες παραγωγές των δύο προκατόχων του Pom Pom  και επιστροφή στις παλιές καλές εποχές των demos που πλάσαρε ο Ariel Pink στους Animal Collective μια δεκαετία και βάλε πίσω. Όσον αφορά το εξώφυλλο, άπλετο ροζ με τις δύο λέξεις τυπωμένες μόνο επάνω. Τι τρέλες να περιέχει άραγε το περιεχόμενο;

Τις γνωστές. Ο Ariel Pink επιδεικτικά μας φιλάει στο στόμα παρά τη θέλησή μας και όποιος δεν αντισταθεί είναι καταδικασμένος να υποκύψει στο επικίνδυνο παιχνίδι του. Ως μουσικός η μέθοδος που χρησιμοποιεί είναι να βάζει έναν στόχο για το πώς θα ακούγεται κάθε κομμάτι του δίσκου και μετά να διαλέγει κομμάτια από το παζλ κατακρεουργημένων ήχων που έχει ετοιμάσει στο πειραματικό εργαστήρι του και να τα συνδέει φαινομενικά άναρχα αλλά ουσιαστικά οργανωμένα με τρόπο που μόνο ο ίδιος έχει συλλάβει. Φωνές από το υπερπέραν, samples από άγνωστα φιλμ, low fidelity μπιτάκια, ξεχαρβαλωμένες κιθάρες με τη συνοδεία της φωνής του που την κάνει ότι θέλει. Ασυνάρτητοι στίχοι που παραδόξως στο σύνολο τους προσδίδουν μια συνεκτική θεώρηση των πραγμάτων, έτσι όπως τα βλέπει ο δημιουργός. Η ειρωνεία και η νοσηρότητα διαδέχονται την ειλικρίνεια και την ονειροπόληση σε ένα παιχνίδι που εξαντλεί τον μέσο ακροατή.

Αυτή όμως η ελεύθερη περιήγηση στις εμμονές του είναι που κάνει τον Ariel Pink μοναδικό στη σύγχρονη ποπ δισκογραφία. Bowie-ικό δράμα (Four Shadows) φτηνιάρικη soft pop (Lipstick), new romance electro (Not Enough Violence), chilly indie pop (One Summer Night) psych hard rock (Goth Bomb) ευφυείς surf pop συμφωνίες (Nude Beach A Go-Go). Και αυτά μέχρι τη μέση του Pom Pom μόνο.

Γιατί από εκεί και μετά η μπάλα χάνεται εντελώς. Και μόνο οι τίτλοι των κομματιών μιλάνε από μόνοι τους. Dinosaur Carebears, anatolic space rock εισαγωγή δίνει πάσα σε υποτυπώδη ψυχεδελομπλιμπλίκια που συνοδεύουν προηχογραφημένες φωνές και μέσα σε ένα λεπτό πέρασμα σε dub αργή αποφώνηση. Negativ Ed, punk υφολογία με φωνές από διάφορες κατευθύνσεις να παρεισφρέουν και να δημιουργούν έναν πανικό. Sexual Athletics, zappa-inspired funk rock με μπόλικο fun και νέο-ψυχεδέλεια αλά Flaming Lips. Jello-o, glam pop με παιδικά σύνθια να μετατρέπεται σε stadium glam rock. Black Ballerina, το δεύτερο single σε synth χαλαρές χορευτικές και ενίοτε ξενέρωτες στιγμές. Και για να μην το πολυκουράζουμε η όλη πλάκα ολοκληρώνεται με την progressive rock παρωδία του Exile On Frog Street, εκεί που οι Eloy αναλαμβάνουν να επενδύσουν μουσικά φθηνιάρικα παιδικά παιχνίδια χειρός.

 Όχι ότι δεν συναντούμε για άλλη μια φορά ουσιώδη indie pop κομψοτεχνήματα. Πάρε λόγου χάρη το πρώτο single Put Your Number In My Phone με την αφοπλιστική απλότητά του ή το κομμάτι που κλείνει το Pom Pom (και καλύτερο του δίσκου για μένα) Dayzed Inn Daydreams με τις υπέροχες μελωδικές κλιμακώσεις στο ρεφραίν.

Με αυτά και αυτά και αυτά ο Ariel Pink υπογράφει τον πιο παράξενο δίσκο του εδώ και καιρό. Οι οπαδοί του θα τον λατρέψουν για άλλη μια φορά. Οι φίλοι του παράξενου και πειραματικού προσεγγίστε αλλά με fun διάθεση. Οι indie fans βασιστείτε στα singles και τις πιο στρωτές στιγμές. Οι υπόλοιποι έχετε υπόψη σας ότι πατάτε σε νάρκες. Καληνύχτα από το νοσηρό κόσμο του Pom Pom.

 

Δημοσιεύτηκε στο www.presspop.gr

 

Εκπομπή 1/11 στον Κόκκινο 107,7

JETHRO TULL - AQUALUNG
CREAM - N.S.U.
NAZARETH - MORNING DEW
BLIND FAITH - WELL ALL RIGHT
WEST, BRUCE AND LAING - WHY DONTCHA?
GRAND FUNK RAILROAD - WE'RE AN AMERICAN BAND

NIGHTSTALKER - SPIT
MONSTER MAGNET - 19 WITCHES
GOAT - HIDE FROM THE SUN
WOODEN SHJIPS - BLACK SMOKE RISE
TEMPLES - SHELTER SONG
FOXYGEN - ON BLUE MOUNTAIN
THE BLACK KEYS - 10 LOVERS
MANIC STREET PREACHERS - THE LAST TIME I SAW PARIS

CYMANDE - BRA
DAFT PUNK - TOUCH
AL GREEN - LOVE IS A BEAUTIFUL THING
SAM COOKE - WONDERFUL WORLD
PAOLO NUTINI - LET ME DOWN EASY

THE SOUNDCARRIERS - THIS IS NORMAL
CAN - TANGO WHISKEYMAN
DENGUE FEVER - TIGER PHONE CARD
JULIE DRISCOLL - FRESH FAILURES (LET THE SUNSHINE)
JANIS JOPLIN - MOVE OVER
JIMMY HEDRIX - CROSSTOWN TRAFFIC

Σάββατο 25/10 στον Κόκκινο 107,7

PAOLO NUTINI – LET ME DOWN EASY

RAPHAEL SAADIQ – JUST DON’T

LAURA NYRO – STONE SOUL PICNIC

CAT’S EYES – FACE IN THE CROWD

THE CULTS – ABDUCTED

TEMPLES – TEST OF TIME

DJANGO DJANGO – STORM

BIRDENGINE – PHANTOM LIMP

ARTHUR LEE – EVERYBODY HAS TO LIVE

THE KINKS – THE DAYS

GEORGE HARRISON – WHAT IS LIFE

LOVIN’ SPOONFUN – COCONUT GROVE

THE VELVET UNDERGROUND – ALL TOMORROW’S PARTY

HOOKWORMS – AWAY/TOWARDS

GOSSIP – STANDING IN THE WAY OF CONTROL

RADIO 4 – DANCE TO THE UNDERGROUND

MANIC STREET PREACHERS – SEX POWER LOVE AND MONEY

FLAKES – CLERKENWELL SCREWS

LEE HARVEY OSWALD BAND – ROCKET ‘69

PARQUET COURTS – STONED AND STARVING

PARTS AND LABOR – NOWHERE NIGH

CHEMISTRY X – A CIRCLE RACE

ARCHIVE – BULLETS

PORCUPINE TREE – DRAWING THE LINE

SNOW PATROL – DISASTER LINE

HARVEY DANGER – FLAGPOLE SITTA

PLACEBO – NANCY BOY