2013, αλλόκοτη χρονιά, δεν είμαι καθόλου σε mood ανασκόπησης όπως πέρυσι. Κατά κάποιο τρόπο όλα τα πράγματα που με απασχολούν βρίσκονται εν κινήσει και δεν μπορώ να κάνω κάποιο απολογισμό. Το καλοκαίρι θα μπορούσα μια χαρά. Οι καλύτεροι δίσκοι της χρονιάς είχαν κυκλοφορήσει ήδη, οι διακοπές ήταν πάλι διαρκείας και ευχάριστες, είπαμε "είμαστε ευλογημένοι", ξέροντας ότι έρχεται ένας δύσκολος χειμώνας. Ο οποίος δείχνει τα δόντια του όχι με το κρύο (παρότι αυτές τις γραμμές τις γράφω υπό 14 βαθμών κελσίου) αλλά με την αγωνιώδη αναζήτηση για περιστασιακές δουλειές και το συνεχές μέτρημα των ψιλών. Από την άλλη έχοντας δοκιμάσει για πρώτη φορά στιγμές πραγματικής οικογενειακής αγάπης βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά, λιγότερο οργισμένα και ροκ, περισσότερο υπομονετικά και ποπ. Όχι ότι στη λίστα μου θα φανεί κάτι τέτοιο ξεκάθαρα. Και επίσης, φέτος έχει λιγότερα βουνά και ενδοσκόπηση και περισσότερο χορό και κοινωνικοποίηση. Έως ότου αλλάξει πάλι η ροή των πραγμάτων. Όλα λοιπόν είναι δρόμος σήμερα, χωρίς ησυχία, με πανικό και εγρήγορση που χρήζει ρεαλιστικής διαχείρισης.
Δύο μέρες πριν αρχίσουν οι αντίστροφες αναρτήσεις για την blogovision 2013, ένα ποστ από τον δίσκο του 2012 που δεν υπήρχε στη λίστα μου αλλά ακούω περισσότερο από όλους τους άλλους που υπήρχαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου