Love SM

Η ζωγραφιά του Μίμη ξεπατικούρα του εξωφύλλου που ακόμα κρύβεται μέσα του, που όταν του έλεγα "γαμιέται το Soma" ερχόταν να με πνίξει, που μου το βούτηξε για κανά 6μηνο και μου δικαιολογήθηκε με το ότι στο μεγάλο σεισμό του 95 ήταν το πρώτο πράγμα που πέταξε κάτω από το κρεβάτι. Η συνέντευξη που μου έφερε σε απόκομμα από τον καινούριο τότε "Κόσμο του Επενδυτή" ο Ανδρέας, οι ώρες που έψαχνα να βρω το metal hammer του 92που ο Billy ήταν το πρόσωπο του μήνα και στη μίνι συνέντευξη λέει ότι έχει δει φαντάσματα, του αρέσει να μιμείται τα γουρούνια και ότι αν ήθελε κάτι να διαρκέσει για πάντα αυτό θα ήταν η λιακάδα, η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε στο καινούριο musical της Ερμού όπου ένας πάνκης μου είπε καθώς ψώνιζα τους Violent Femmes "αυτό πάρε φίλε, είναι καινούριο και καλό", η πρώτη φορά που το κουβάλησσα μέσα στη σακκούλα του musical πηγαίνοντας στο φροντιστήριο αγγλικών, νιώθοντας ότι ίσως κρατάω στα χέρια μου έναν θησαυρό, η πρώτη φορά που είδαμε με την αδερφή μου το βίντεοκλίπ του Today στην τηλεόραση της γιαγιάς μου, οι πρώτες κασέτες από την εκπομπή του Κριπαρόπουλου, οι πρώτες δύσκολες ακροάσεις, η πρώτη μπλούζα που έφτιαξα μόνος μου με κόκκινη μπογιά με το λογότυπο του δίσκου πάνω σε μια άσπρη φανέλα του πατέρα μου και που αργότερα μου την έχασε ένας κολλητος, η πρώτη φορά που βγήκα έξω με τη φανέλα και τη νέα παντελόνα σα γνήσιος slacker, χωρίς να έχω ιδέα τι είναι αυτό. Όταν χρόνια μετά βρήκα το ποπ και ροκ με τα καλύτερα του 93' και σε είχε στο νο.1, όταν γινόσουν βαθμιαία η σημαία της παρέας, όταν καθένας κλεινόταν στον εαυτό του και ονειρευόταν, όταν το ακούγαμε στο drum, όταν ονειρευόμασταν μαζί σου, όταν εσύ ήσουν ο μόνος λόγος για να ζούμε ρε πούστη μου.
Και ναι ρε μαλάκα, αυτό ήταν μοναξιά αλλά ήταν και καύλα ταυτόχρονα. Ήταν αμερικανιά και νέα μόδα, ανεξάρτητη, ξενόφερτη κορπορατίστικη εμπορικούρα. Αλλά τότε δεν υπήρχε τίποτε άλλο να αγαπήσουμε. Μόνο εσένα, για πάντα!