Ένας φίλος με σύστησε σε αυτό το δίσκο λέγοντάς μου νωρίς νωρίς μέσα στη χρονιά (έτσι κι αλλιώς τότε κυκλοφόρησαν οι καλύτεροι δίσκοι φέτος) ότι είναι ο καλύτερος δίσκος μέχρι εκείνη τη στιγμή. Να πω την αλήθεια ο προηγούμενος δίσκος των TPOBΡAH δε μου άρεσε τόσο. Τον είχα βρει βαρετό και αρκετά ρετρό. Διάβασα όμως ότι ο Moulder και Flood (μα του έχετε δει ποτέ αυτούς, εγώ ποτέ, αλλά έχουν κάνει παραγωγή σε μερικούς από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών) έβαλαν περισσότερες κιθάρες και μπότες στον ήχο τους. Έκανα λοιπόν τον κόπο να τους ακούσω και δεν έχασα.
Πράγματι το ομώνυμο εναρκτήριο κομμάτι σε πηγαίνει κατευθείαν στα 1993 και στο 5ο τραγούδι του καλύτερου δίσκου όλων των εποχών, παραγωγής Butch Vig βέβαια εκείνος. Καλό ξεκίνημα λοιπόν και η συνέχεια είναι εξίσου καταιγιστική με noise pop διαμαντάκια που σου γλυκαίνουν την ψυχή. Οι αναφορές πάμπολλες, από Filed Mice οι πιο εμφανείς (και πάλι) στο Anne with E, μέχρι Cure, στο My Terrible Friend.
To Belong δεν είναι η δισκάρα που θα χάσεις τα λόγια σου και προς το τέλος το βαριέσαι ειδικά αν δεν είσαι φαν του ήχου και της μπάντας. Ωστόσο, είναι δίσκος αναφοράς για την indie pop και για εκείνους που θέλουν παντοτινά να παραμείνουν έφηβοι και αθώοι. Αν και με λίγη παραπάνω βρωμιά αυτή τη φορά…
NO. 15 RADIOHEAD - KING OF LIMBS
NO. 16 THE ZOMBIES - BREATHE OUT BREATHE IN
NO. 17 FLORANCE AND THE MACHINE - CEREMONIALS
NO. 18 SCREAMING TREES - LAST WORDS:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου