Το σαββατόβραδο της 17ης Οκτωβρίου ήταν ξεχωριστό.
Σημαδεύτηκε από τη ζωντανή εμφάνιση των σουηδών μετρ του ψυχεδελικού άφρο-ροκ Goat για
πρώτη φορά στην Αθήνα. Οι Goat με τους δύο δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει έχουν καταφέρει
να δημιουργήσουν μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομά τους στη χώρα μας, γεγονός που
καθιστούσε την εμφάνισή τους αναμενόμενη. Έμενε να δούμε και ιδίοις όμμασι αν ο
ντόρος αυτός άξιζε πραγματικά, αν και όσοι βρέθηκαν στο Gagarin αποκλείεται
να μην ήταν μάρτυρες τουλάχιστον των βίντεο από συναυλίες των Goat που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και
ήξεραν πάνω κάτω τι να περιμένουν. Συνεπώς, το ζήτημα δεν ήταν αν αξίζουν οι Goat ζωντανά
αλλά πως θα είναι η συνύπαρξή μας μαζί τους για πρώτη φορά.
Η αναμονή και η αγωνία 1.000 και πλέον νέων στην πλειοψηφία τους ανθρώπων ήταν εμφανής πριν από το γεγονός, που δεν εξαντλείται μόνο στο μουσικό του περιεχόμενο, αλλά εμπεριέχει και το οπτικό κομμάτι καθώς, ως γνωστόν, τα μέλη του συγκροτήματος εμφανίζονται ντυμένα με στολές που αναπαριστούν ζώα, σάτυρους, δήμιους, ινδιάνους ή κάτι ανάμεσα σε όλα αυτά.
Πριν όμως πατήσουν το πόδι τους πάνω στην σκηνή οι Σουηδοί, η εκλεκτική εταιρεία παραγωγής P90 Events που διοργάνωσε το event φρόντισε να καλέσει για support group τους Kouba Tercu, μια νέα αθηναϊκή μπάντα που αποτελείται από μέλη παλαιότερων γκρουπ (Misuse, Cube,κ.α.). Οι Kouba Tercu φέτος κυκλοφορούν το πρώτο τους ομώνυμο δίσκο στη Spinalonga Records και μας παρουσίασαν ορισμένα δείγματα από αυτόν. Ο ήχος τους κινείται προς το post rock αλλά χαρακτηρίζεται από απροσδιοριστία, κάτι που φαίνεται να επιδιώκει και η ίδια η μπάντα. Tribal ρυθμοί, βιομηχανικά υποστρώματα, πειραγμένα φωνητικά και νευρικές math rock κιθάρες δημιουργούν ένα μίγμα που άλλοτε γίνεται χορευτικό και άλλοτε χαοτικό. Τα κομμάτια τους, οι Kouba Tercu τα έπαιξαν άψογα και τους βοήθησε και ο πολύ καλός ήχος που είχαν (ή είχε το Gagarin ή και τα δύο μαζί). Εισέπραξαν το χειροκρότημα τους και χωρίς να κουράσουν το κοινό που εμφανώς αδημονούσε για το κύριο μέρος της συναυλίας, αποχώρησαν μετά από ένα μισάωρο σετ.
Μέχρι εκείνη την ώρα στα μπροστινά διαζώματα του Gagarin επικρατούσε μεν κοσμοσυρροή αλλά σε σχέση με το στριμωξίδι που θα ακολουθούσε αυτό δεν ήταν τίποτα. Μετά από 20 λεπτά σκηνικής προετοιμασίας η αναμονή είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Ευτυχώς δεν κράτησε περισσότερο και οι ντυμένες μορφές με τα μουσικά τους όργανα έκαναν την εμφάνισή τους κατά τις 11 παρά δέκα λεπτά. Words για ξεκίνημα και περιττό να πούμε ότι για την επόμενη μία ώρα και ένα τέταρτο που κράτησε το σόου των Goat, οι δύο front women με τις full face and body παραδοσιακές τους φορεσιές έκλεψαν την παράσταση. Εκτέλεσαν άψογα, χόρευαν ασταμάτητα πέρα από τις εξίσου σαγηνευτικές στιγμές αυτοσυγκεντρωτικής ακινησίας, ενίοτε χτυπιόντουσαν και ούρλιαζαν. Όχι ότι τα υπόλοιπα μέλη υστερούσαν, ίσα ίσα όλοι ήταν τοποθετημένοι ακριβώς εκεί που έπρεπε και έπαιξαν με ακρίβεια και καθαρότητα όλα τα μέρη τους (ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει για τον καταπληκτικό ήχο, δυνατό αλλά όχι εκκωφαντικό, πεντακάθαρο, πραγματική απόλαυση για τα αυτιά μας).
Talk To God και Gathering of The Ancient Tribes για τη συνέχεια και τα πράγματα κυλάνε ομαλά με το κοινό να προσαρμόζεται θετικά στην πρώτη ζωντανή συνάντηση με την μπάντα αλλά και την τελευταία σιγά σιγά αλλά σταθερά να χτίζει το ψυχεδελικό νυχτερινό οικοδόμημα στο οποίο συγκεντρωθήκαμε για να ταξιδέψουμε στο κέντρο του νου (όπως έλεγε κάποτε ένα ψυχεδελικό άσμα). Δεν έχει και πολλή σημασία να μιλήσουμε για τα τραγούδια που ακούστηκαν με τη σειρά. Ακούστηκαν τα περισσότερα κομμάτια από το World Music και το Commune καθώς και ένα καινούριο, το It's Time For Fun. Στα highlights αν μπορούμε να πούμε ότι υπήρχαν τέτοια, ανήκουν η εκτεταμένη εκτέλεση του Run To Your Mama, που ενέπνευσε το πρώτο mosh pit της βραδιάς καθώς και το τελείωμα με μια άκρως απολαυστική εκτέλεση του όχι αμέσως αναγνωρίσιμου Det Som Aldrig Forandas που έκανε τον αυχένα μου να πονάει δύο νύχτες μετά που γράφω όλα αυτά.
Μετά το τέλος που ήρθε στις 12 και κάτι όλοι (και η μπάντα νομίζω) νιώθουν ότι δε θα αργήσει πολύ η επόμενη εμφάνιση στα μέρη μας. Ευγνώμονες που βρεθήκαμε εκεί, που μοιραστήκαμε την ενέργεια της μουσικής τους, που ταξιδέψαμε στα αναγεννητικά μονοπάτια του μυαλού, που χορέψαμε γύρω από την φωτιά που σιγοκαίει στα σπλάχνα του σύμπαντος, κατηφορίσαμε τη Λιοσίων σαν σε άτυπη πορεία μανιχαϊστικών προδιαγραφών. Μέχρι την επόμενη φορά...
Η αναμονή και η αγωνία 1.000 και πλέον νέων στην πλειοψηφία τους ανθρώπων ήταν εμφανής πριν από το γεγονός, που δεν εξαντλείται μόνο στο μουσικό του περιεχόμενο, αλλά εμπεριέχει και το οπτικό κομμάτι καθώς, ως γνωστόν, τα μέλη του συγκροτήματος εμφανίζονται ντυμένα με στολές που αναπαριστούν ζώα, σάτυρους, δήμιους, ινδιάνους ή κάτι ανάμεσα σε όλα αυτά.
Πριν όμως πατήσουν το πόδι τους πάνω στην σκηνή οι Σουηδοί, η εκλεκτική εταιρεία παραγωγής P90 Events που διοργάνωσε το event φρόντισε να καλέσει για support group τους Kouba Tercu, μια νέα αθηναϊκή μπάντα που αποτελείται από μέλη παλαιότερων γκρουπ (Misuse, Cube,κ.α.). Οι Kouba Tercu φέτος κυκλοφορούν το πρώτο τους ομώνυμο δίσκο στη Spinalonga Records και μας παρουσίασαν ορισμένα δείγματα από αυτόν. Ο ήχος τους κινείται προς το post rock αλλά χαρακτηρίζεται από απροσδιοριστία, κάτι που φαίνεται να επιδιώκει και η ίδια η μπάντα. Tribal ρυθμοί, βιομηχανικά υποστρώματα, πειραγμένα φωνητικά και νευρικές math rock κιθάρες δημιουργούν ένα μίγμα που άλλοτε γίνεται χορευτικό και άλλοτε χαοτικό. Τα κομμάτια τους, οι Kouba Tercu τα έπαιξαν άψογα και τους βοήθησε και ο πολύ καλός ήχος που είχαν (ή είχε το Gagarin ή και τα δύο μαζί). Εισέπραξαν το χειροκρότημα τους και χωρίς να κουράσουν το κοινό που εμφανώς αδημονούσε για το κύριο μέρος της συναυλίας, αποχώρησαν μετά από ένα μισάωρο σετ.
Μέχρι εκείνη την ώρα στα μπροστινά διαζώματα του Gagarin επικρατούσε μεν κοσμοσυρροή αλλά σε σχέση με το στριμωξίδι που θα ακολουθούσε αυτό δεν ήταν τίποτα. Μετά από 20 λεπτά σκηνικής προετοιμασίας η αναμονή είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Ευτυχώς δεν κράτησε περισσότερο και οι ντυμένες μορφές με τα μουσικά τους όργανα έκαναν την εμφάνισή τους κατά τις 11 παρά δέκα λεπτά. Words για ξεκίνημα και περιττό να πούμε ότι για την επόμενη μία ώρα και ένα τέταρτο που κράτησε το σόου των Goat, οι δύο front women με τις full face and body παραδοσιακές τους φορεσιές έκλεψαν την παράσταση. Εκτέλεσαν άψογα, χόρευαν ασταμάτητα πέρα από τις εξίσου σαγηνευτικές στιγμές αυτοσυγκεντρωτικής ακινησίας, ενίοτε χτυπιόντουσαν και ούρλιαζαν. Όχι ότι τα υπόλοιπα μέλη υστερούσαν, ίσα ίσα όλοι ήταν τοποθετημένοι ακριβώς εκεί που έπρεπε και έπαιξαν με ακρίβεια και καθαρότητα όλα τα μέρη τους (ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει για τον καταπληκτικό ήχο, δυνατό αλλά όχι εκκωφαντικό, πεντακάθαρο, πραγματική απόλαυση για τα αυτιά μας).
Talk To God και Gathering of The Ancient Tribes για τη συνέχεια και τα πράγματα κυλάνε ομαλά με το κοινό να προσαρμόζεται θετικά στην πρώτη ζωντανή συνάντηση με την μπάντα αλλά και την τελευταία σιγά σιγά αλλά σταθερά να χτίζει το ψυχεδελικό νυχτερινό οικοδόμημα στο οποίο συγκεντρωθήκαμε για να ταξιδέψουμε στο κέντρο του νου (όπως έλεγε κάποτε ένα ψυχεδελικό άσμα). Δεν έχει και πολλή σημασία να μιλήσουμε για τα τραγούδια που ακούστηκαν με τη σειρά. Ακούστηκαν τα περισσότερα κομμάτια από το World Music και το Commune καθώς και ένα καινούριο, το It's Time For Fun. Στα highlights αν μπορούμε να πούμε ότι υπήρχαν τέτοια, ανήκουν η εκτεταμένη εκτέλεση του Run To Your Mama, που ενέπνευσε το πρώτο mosh pit της βραδιάς καθώς και το τελείωμα με μια άκρως απολαυστική εκτέλεση του όχι αμέσως αναγνωρίσιμου Det Som Aldrig Forandas που έκανε τον αυχένα μου να πονάει δύο νύχτες μετά που γράφω όλα αυτά.
Μετά το τέλος που ήρθε στις 12 και κάτι όλοι (και η μπάντα νομίζω) νιώθουν ότι δε θα αργήσει πολύ η επόμενη εμφάνιση στα μέρη μας. Ευγνώμονες που βρεθήκαμε εκεί, που μοιραστήκαμε την ενέργεια της μουσικής τους, που ταξιδέψαμε στα αναγεννητικά μονοπάτια του μυαλού, που χορέψαμε γύρω από την φωτιά που σιγοκαίει στα σπλάχνα του σύμπαντος, κατηφορίσαμε τη Λιοσίων σαν σε άτυπη πορεία μανιχαϊστικών προδιαγραφών. Μέχρι την επόμενη φορά...
Ruby (θα δημοσιευθεί προσεχώς στο www.presspop.gr)
